اساس روش ضرایب این واقیعتی است که ارزش سهام به مقدار سود، دارایی و یا ارزش دیگری که از مالکیت سهام ناشی می شود، بستگی دارد( بخشیانی وراعی 1387). هدف روش ضرایب قیمت تعیین ارزش حقوق صاحبان سهام شرکت بر مبنای قیمتهای بازار شرکتهای مشابه یا گاهی اوقات معاملات مشابه میباشد ( داموداران، 2006) میزان قیمت بازار حقوق صاحبان سهام عادی بوسیله درآمد خالص، ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام عادی، فروش یا درآمدها و جریان نقدی ناشی از فعالیتهای عملیاتی تعیین می شود (پنمن[6]، 2004) در روش ضرایب، با مقایسه ضریب قیمت سهام با ضریب قیمت توجیه شده، نسبت به ارزانی و یا گرانی سهام، تصمیم گیری می کنیم، بدین صورت که اگر ضریب قیمت یک سهم خاص نسبت به ضریب قیمت توجیه شده کمتر باشد آن سهم ارزان است. 2-8-1 محاسبه روش های ضریب قیمت توجیه شده  به طورکلی دو روش برای محاسبه ضریب قیمت توجیه شده وجود دارد:

• روش اول محاسبه ضریب قیمت محک است که تحلیلگران از ضریب قیمت شبیه ترین سهام، میانگین و یا میانه ضرایب قیمت شرکت های مشابه و یا شرکت های فعال در صنعت، ضریب قیمت یک شاخص و یا میانگین مقادیر گذشته ضرایب قیمت سهام تحت بررسی استفاده می کنند. (بخشیانی راعی، 1387)

اگر شرکتهای مشابه به طور حقیقی از نظر هدف قابل مقایسه باشند بطور متوسط ضرایب شرکتهای مشابه با ارزش ذاتی شرکت مطابقت می کند (داموداران[7] ،2006). مفهوم اساسی ارزشیابی بر مبنای بازار این است که در یک بازار کارا دارایی های مشابه باید با قیمت های مشابه معامله شوند (استی[8]،2000) در عمل تجسم این مفهوم مشکل است حتی اگر بازار کارا باشد شرکتهای مشابه به سختی شناسایی می شوند یا همیشه وجود ندارند. فقدان شرکتهای مشابه از نظر عملیات و ویژگیهای مالی دلیل تفاوت ضرایب قیمت در عموم شرکتهای مشابه است، سایر دلایل مربوط به تفاوت ضرایب قیمت تفاوت در حسابداری، نوسانات در تعهدات یا جریانات نقدی و قیمت گذاری نادرست بازار می باشد (اندریاس اسچرینر[9]، 2007)

• روش دوم محاسبه ضریب قیمت توجیه شده، استفاده از مدل DCF [10]است. برای مثال ، برای محاسبه ضریب P/E توجیه شده[11] از این روش ، می توان ارزش سهم را با بهره گرفتن از مدل DCF محاسبه و بر سود هر سهم تقسیم کرد (بخشیانی وراعی، 1387).

2-8-2 ضرایب دنباله رو و پیشرو ^[12] هنگام ساختن یک ضریب قیمت صورت کسر همیشه به آخرین قیمت بازار سهم اشاره دارد. در روش ضرایب قیمت اگر محرک ارزش در مخرج کسر مربوط به ارقام صورتخای مالی دوره قبل باشد این نوع ضرایب، ضرایب دنباله رو نامیده می شود زیرا از اطلاعات تاریخی استفاده شده است اگر محرک ارزش ضریب قیمت (مخرج کسر) مربوط به پیش بینی یک یا دو سال آینده باشد ضریب پیشرو نامیده می شود   ( بنینگا و ساریج[13]1998). مفاهیم نظری ارزشیابی به ما می گوید که ارزش یک شرکت برابر یا تنزیل جریانات نقدی مورد انتظار می باشد به تبعیت از این اصل ضرایب پیشرو برای اهداف قیمت گذاری مناسب تر است در عمل پیش بینی ارقام مشکل می باشد. تحلیلگران معمولا فروشها و سودهایی از قبیل EBITDA و سود خالص را پیش بینی می کنند بنابر این ضرایب پیشرو را می توان برای این نوع محرکات ارزش به کاربرد ( اندریاس اسچرینر،2007). 2-8-3 نقاط ضعف و قوت روش ضرایب قیمت نقاط قوت: مزیت اصلی روش ضرایب قیمت سادگی در کاربرد است، محاسبه ضرایب و کاربرد آن زمان و اطلاعات کمتری نسبت به تجزیه و تحلیل کامل بنیادی با مدل DCF نیاز دارد (داموداران 2006) علاوه بر این ارزشیابی بر مبنای ضرایب قیمت به آسانی قابل فهم است و برای ارائه به مشتریان ساده می باشد (دانگلو[14] 1990).