بکوشید تا معارف با آزادی همراه باشند[31]. سه وسیله جلوگیری از جرم : – سیاست قضایی سالم بین قضات – پاداش دادن به پرهیزگاری – تکمیل موازین آموزش و پرورش   مقدمه – با توجه به به گسترش روزافزون جرائم و پیچیدگی آنها و اینکه به میزان بسیار زیادی وقت و سرمایه مردم در راه مواجهه با مشکلات قضایی صرف می شود. از آن جایی که وقت مردم در اثر اطاله دادرسی هدر می رود متخصصان امر و حتی افکار عمومی هر چه بیشتر بر این اصل توجه می کنند که پیشگیری بهتر از درمان است. حال باید دید چه راه کارهایی را می توان در قانون به عنوان اقدامات پیشگیری کننده از جرم گنجاند که این راه کارهای اقدامات تأمینی و تربیتی گویند. با توجه به فرهنگ غنی اسلامی راه های زیادی وجود دارد اما باید فرهنگ استفاده از آن راه ها و وسایل را گسترش داد. هم چنین در صده های اخیر دانشمندان غربی و شرقی نیز به اهمیت فراوان اقدامات پیشگیری کننده بیش از پیش پی برده و در پی طرح ریزی و استفاده از آنها می باشند. حال در این مجال ابتدا به بررسی تاریخ و ماهیت اقدامات تأمینی و تربیتی          می پردازیم و سپس نظرات اندیشمندان را کنکاش می کنیم. بعد انواع این اقدامات را مروری کرده و با راه کارهای اسلامی آن آشنا می شویم. نتیجه :   – با نگاهی اجمالی به روند تغییرات برخورد قانون با جرائم و نحوه سیاست کیفری کشورها متوجه می شویم با گذشت زمان توجه افکار قانون گذاران به امر پیشگیری و اقدامات تأمینی و تربیتی هر چه بیشتر متوجه شده است و کوشش آنها این است که با بازآموزی و مراقبت و آماده سازی شرایط برای بازگشت مجرم به زندگی عادی، از میزان جرائم بکاهند. حال هر کشور با توجه به فرهنگ و سیاست کیفری خود راه هایی را برگزیده است. اما باید توجه داشت فقط که این اقدامات در پی ارتکاب جرم قابل عملند و اجرایی می شوند. اما باید راه کارهایی را پیش بینی نمود و آن را در فرهنگ عمومی نهادینه کرد که علاوه بر آنکه از ارتکاب جرم مجدد پیش گیری نماید از ارتکاب جرم برای اولین بار نیز جلوگیری کند. اقدامات تأمینی و تربیتی در شریعت اسلام : اسلام به اهمیت پیش گیری از جرائم واقف بوده و برای جلوگیری از وقوع هر دسته از جرائم وسیله ای خاص پیش گیری پیش بینی نموده است. الف – وام قرض الحسنه ربا دادن و ربا گرفتن در میان مردم بسیاری از کشورها رایج شده است و مردم احتیاجات خود را از راه تنزیل قرض می کنند و حال آنکه ربا و نزول خواری در اسلام بسیار تقبیح شده و حرام است و شاهد آن برای مثال آیات 275 سوره بقره و 279 سوره بقره می باشد[32].