نوع دوم: کارهای با پیچیدگی کم و نیاز به تعامل پایینفردی این مدل، فعالیت­های موجود در سازمان را به چهار نوع تقسیم می­ کند. در نوع اول فعالیت­هایی قرار می­گیرند که دارای پیچیدگی کم و سطح بالایی از تعاملات متقابل هستند. رویه­های استاندارد، اتکای زیاد به فرایندها و متدولوژی­های رسمی و فرایندهای ارتباطی قوی از جمله ویژگی­های فعالیت­های نوع اول به حساب می­آیند. در سازمان، فعالیت­هایی که ستانده آنها به­صورت داده فعالیت­های دیگر مطرح می­شوند، در این طبقه قرار می­گیرند. در نوع دوم، فعالیت­هایی قرار می­گیرند که بیشترین شباهت را به فعالیت­های نوع اول دارند. مهارتهای هدفمند، آموزشهای رسمی، رویه­های استاندارد، روتین بودن کار و حداقل وابستگی از شاخص­های عمده این نوع فعالیت­ها هستند. تمام دانش در این نوع فعالیت­ها کدگذاری شده و به شکل صریح وجود دارد. در نوع سوم، فعالیت­هایی قرار می­گیرند که از پیچیدگی لازم برخوردار بوده و سطح وابستگی برای اجرای آنها پایین است. تکراری نبودن، نیاز به افراد متخصص، تعاملات محدود با طیف خاصی از کارکنان و تشکیل تیم­های تخصصی حول محورهای مشخص از جمله شاخص­های عمده­گونه سوم است. و بالاخره در نوع چهارم فعالیت­هایی قرار می­گیرند که از پیچیدگی بالایی برخوردار بوده و دارای سطح بالایی از وابستگی متقابل هستند. چالشی­بودن فعالیت­ها، روتین نبودن، نیاز به تخصص­های وسیع، وابستگی زیاد، نیاز به کار تیمی و فرایندهای ارتباطی قوی از جمله ویژگی­های عمده این سطح به‌شمار می­روند. متصدیان انجام این فعالیت­ها از دانش ضمنی زیادی برخوردارند. مبادله دانش­های ضمنی از طریق تشکیل تیم­های متعدد، برگزاری کارگاه‌ها و سمینارها صورت می­گیرد. سیستم­های یادگیری، خلاقیت و جستجوی دانش از اجزای تفکیک­ناپذیر این فعالیت­ها به­شمار می­روند (جانستون، 2000) 2-5-5- مدل ادل و گراسیون ادل و گراسیون (1998)، مدلی را برای مدیریت دانش ارائه داده­اند. این مدل مبتنی بر دو رکن اساسی است. (نمودار زیر)

• فرایندهای مدیریت دانش: این فرایندها عبارتند از:

  • خلق دانش: که به روش های مختلف می ­تواند ایجاد شود.
  • شناسایی دانش: شناسایی دانش­های مفیدی که در فرایندها، رویه­های کاری و اقدامات سازمان وجود دارد.
  • جمع­آوری: بعد از اینکه دانش­های مفید، مورد شناسایی قرار گرفتند، کار بعدی جمع­آوری این دانش می­باشد.
  • سازماندهی: سازماندهی دانش، بیشتر دربرگیرنده­ی فعالیت­های پردازش دانش است. در این مرحله، دانش به شکل مناسبی تبدیل می­گردد.
  • توزیع: بعد از سازماندهی دانش، آن بایستی به روش­های مختلف بین افراد توزیع شود. در این مرحله با بهره گرفتن از ابزار و ساز­و کارهای مناسب باید دانش ذخیره شده در دسترس افرادی که نیاز دارند، قرار بگیرد.
  • ارزیابی و تطبیق: این مدل قبل از به­کارگیری دانش توصیه می­ کند که آن از لحاظ صحت و سقم مورد ارزیابی و تطبیق قرار گیرد و این کار باید توسط افرادی حرفه­ای در یک سازمان صورت بگیرد.
  • به­کارگیری دانش: تا زمانی که دانش مورد استفاده قرار نگیرد، افزایش پیدا نمی­کند. در این مرحله، دانش در فرایندهای کاری و تصمیمات سازمان جاری شود.