با توجه به اینکه سهم استناد متنی متاثر از فراوانی استناد است و متغیر خوداستنادی می‌تواند بطور ساختگی تعداد استنادها را افزایش دهد، لذا در این پژوهش برای کنترل این متغیر، سهم استناد متنی مقالات مورد بررسی بعد از حذف خود استنادی‌ها نیز محاسبه گردید. همانطور که در جدول 4-3 قابل مشاهده است، پس از حذف خوداستنادی نیز بیشینه  مقالات از پایین ترین مقدار سهم استناد متنی  که در جامعه مشاهده شده است، برخوردار هستند. 4-5. بررسی رابطه‌ی میان فراوانی استناد و سهم استناد متنی برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف استفاده گردید. نتایج نشان داد داده‌ها نرمال نیستند. لذا، به منظور بررسی وجود رابطه‌ی معنادار میان فراوانی استناد و سهم استناد متنی مقالات ایرانی از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده گردید. یافته‌ها نشان می‌دهد که رابطه این دو متغیر معنی‌دار نیست. 4-6.  وضعیت مقالات ایرانی به لحاظ شاخص جایگاه  استنادی به منظور بررسی وضعیت مقالات ایرانی به لحاظ شاخص ارزش جایگاهی استناد، مقالات بر اساس مقدار ارزش جایگاهی آنها در شش گروه دسته بندی شدند و  فراوانی مقالات در هر گروه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج در جدول 4-4  به تصویر کشیده شده است . همانگونه که در جدول مشاهده می شود، بیشینه مقالات ایرانی (05/91 درصد) از پایین ترین ارزش جایگاه استنادی که در جامعه مشاهده شده است برخوردار شده‌اند.  درصد بسیار اندکی نیز از سهم استنادی بین 01/1 تا 2 یا 01/2 تا 3 ( به ترتیب 32/6 و 05/1 درصد) برخوردار شده اند. تنها 5 مقاله به ارزش جایگاه استنادی بیش از 5 دست یافته‌اند.  پس از حذف خوداستنادی نیز همین الگو قابل مشاهده است، به طوری که بیشینه مقالات (55/86 درصد)  از کمترین مقدار ارزش جایگاهی (از 15/0 تا 1‌) برخوردار شده‌اند. 97/8 درصد از مقالات نیز به  ارزش جایگاهی استناد 01/1 تا 2 دست یافته‌اند و  کمتر از 5 درصد باقیمانده،  به ارزش جایگاهی بین 2 تا بیشتر از 5 دست یافته‌اند. جدول 4-4. دسته‌بندی مقالات بر پایه مقادیر ارزش جایگاهی استناد