دلایل تاریخى براى عدم وجود تقسیمات و تعارض طبقاتى موثر وجود دارد. درواقع عوامل موثر در تعیین منزلت اجتماعى نظیر احترام به بزرگسالان، آموزش، ثروت و مالکیت، اقتدار مذهبى و غیره که جزء آداب سنتى مالزى است هنوز نفوذ گسترده‌اى دارد. به بیان دیگر، حاکمان و رهبران مالزیایى مسأله احترام و وفادارى در یک سیستم و روش فئودالى گونه را در گذشته حفظ کرده‌اند، کمااینکه از حدود دو هزار سال پیش رسم بوده است که جوایز و نشان افتخار به سلاطین و حکام اعطاء شود و بدین‌وسیله موقعیت اجتماعى آنها تثبیت گردد که امروز هم همین سنت مورد احترام و در حال اجرا است. شواهد نشان مى‌دهد که حداقل چهار رهبر اولیه سازمان متحد ملى مالزى از خانواده‌هاى سطح بالابوده‌اند. با این حال، وجود طبقات اجتماعى با معرفى برنامه‌هاى جدید اقتصادى شکل معمولى‌ترى به خود گرفته است. در جامعه امروزى مالزى ثروتمندان مالایو، تاجران و طبقه اشراف به روشنى از طبقه متوسط شامل خدمه شهرى و گروه‌هاى شغلى و نیز طبقه پایین نظیر کشاورزان و کارگران قابل تمیز هستند. علاوه بر این، وجود فقر نسبتاً گسترده در میان کشاورزان قابل‌ملاحظه است. هرچند فرهنگ مالایو تحت تأثیر فرهنگ‌هاى هندى و بودائى افراد را به سه گروه حاکم، افراد والامقام و عامه مردم تقسیم مى‌کند، با این حال امکان تحرک اجتماعى براى افراد وجود دارد و مردم عادى مى‌توانند از راههاى مختلف از جمله با انتخاب شدن در مجامع ایالتى و پارلمان از منزلت بالاترى برخوردار شوند. یکى از مشخصه‌هاى جامعه مالزیائى تفاوتى است که میان ساکنان شهرها و روستائیان مشاهده مى‌شود. همچنین در جوامع شهرى نخبگان غرب‌گرا موقعیت برجسته‌اى دراین گروه به دلیل روابط خاص درونى و تأکیدى که بر وجدان قومى نژادى خویش دارند، اجتماع نسبتاً همبسته و متمایزى را تشکیل مى‌دهند. افراد تحصیل کرده چینى در محافل و حزب‌هاى خود از نفوذ و اعتبار بیشترى برخورداند و به‌طور کلى چینى‌هاى مالزى از اقشار مرفه جامعه به حساب مى‌آیند و ضمن تمایل به ارزش‌هاى غربی، اهمیت خاصى براى ادامه تحصیل و نیز آموختن زبان انگلیسى قائلهستند. ساکنین هندى‌الاصل مالزى هنوز از فرهنگ آباء و اجدادى خود متأثر هستند و این امر در ساختار و در روابط خویشاوندى و نیز نحوه خوراک و پوشاک آنان نمایان است. ولى تأثیر این فرهنگ به آن حد نیست که از این گروه نژادی، اجتماع بسته و متمایزى را به‌وجود آورد. خصوصاً که طبقه متوسط و قشرهاى تحصیل‌کرده و بوروکرات‌هاى هندى نیز بیشتر به ارزش‌هاى غربى تمایل دارند. افراد این گروه غالباً در مشاغل تجارى و کسب و کار بازرگانى فعالیت دارند و در روستاها نیز افراد برجسته و زمین‌داران ثروتمند از چنینمنزلتى برخوردار هستند. چینى‌هاى مالزى تأکید زیادى بر تلاش فرد در کسب و کار اقتصادى دارند و غالباً در مشاغل آزاد و خصوصى به ویژه در بخش تجارى مشغول به کار هستند. ا 6-2-صنعت گردشگری مالزی صنعت گردشگری در مالزی در اوایل دهه 1990 پا گرفت و با همکاری و مشارکت آ .س.آن (سازمان همکاری اقتصادی و فرهنگی جنوب شرق اسیا  که در سال 1976 به منظور توسعه و رشد همکاریهای فرهنگی و اقتصادی از میان کشورهای مالزی ، فیلیپین، تایلند و اندونزی تشکیل شد)ASEAN کشورهای عضو با تاسیس مرکز توسعه آ.س.آن هماهنگی گسترده ای را برای جلب گردشگر به عمل آوردند.اعضای این سازمان تلاش مینمایند ،گردشگران که وارد کشورشان میشوند را به دیدار از دیگر کشورهای عضو تشویق نمایند. ارائه تورهای مناسب و ارزان قیمت یکی ازراههای رسیدن به این هدف است . بخش خصوصی نیز با تدارک اقامتگاههای ارزان قیمت و برگزاری گشتهای مناسب و ارائه برنامه های تفریحی نقش ویژه ای در توسعه گردشگری در کشورهاآ.س.آن به خود اختصاص داده اند. در مالزی تمام ایالتها در برنامه ریزی سیاحتی با دولت مرکزی همکاری نموده وهر منطقه با در نظر داشتن ویژگیها و مزیتهای اقلیمی و فرهنگی خود به برنامه های زمان بندی شده ای را به اجرا در می آورند. در این کشور ابتدا دولت به عنوان پایه گذار با ایجاد امکانات زیر بنایی چون نوسازی و توسعه راههائ تجهیزات بخش خصوصی را به سرمایه گذاری تشویق کرد در مدت کوتاه شرکتهای خصوصی یکی پس از دیگری به پروزه ها علاقه مند و پس از مدتی سرمایه گذاران خارجی نیز به آنها پیوستن در این رابطه باید یاداوری نمود که تمامی هتلهای پنج ستاره مالزی از سوی سرمایه گذاران داخلی بنا نهاده شده است از زمان انتخاب آقای عبدالقدیر فاضل شیخ بسمت وزیر فرهنگ و گردشگری مالزی تحول و تحرک جدیدی در عرصه بوجود آمده و مقوله گسترش گردشگری و جلب سیاح و همچنین اقدامات و اظهارات عمدهای از سوی رسانه به طور مستمر درج و پخشمی شود. علت این امر شاید اسرار شخص نخست وزیر باشدکه در این زمینه نظیر سایر زمینه ها در مالزی تصمیم گیرنده اصلی است.نخست وزیر با توجه به اینکه گردشگری تنها صنعتی است که با اتکا به تسهیلات موجود و بدون نیاز به سرمایه گذاری در امد زا بوده و در شرایط مشکل اقتصادی مالزی لازم است فعالیت این بخش مورد اهتمام جدی قرار بگیرد و دایما نتیجه را از وزیر پیگیری میکند با توجه نظرات اقای ماهاتیر محمد نخست وزیر طراح و مجری توسعه مالزی در کتاب خود در تفسیر آیه (واعدو اللهم ما ستطعهم) یه طور مفصل توضیح داده شده است که منظور از قوه در این آیه تقویت اقتصادی است نه تقویت نظامی و مسلمانان باید به دنبال تقویت اقتصادی خود باشند. نگرش کلی دولت و جامعه از یک دید اقتصادی و در ارتباط مستقیم با سود جویی برخوردار بوده و دولت سعی نموده است در هر نوع ارتباطی بحث سود  وانتفاع را در اولویت کاری خود قرار دهد. بنابر این تلاش دارند در براورد هر کاری پارامتر اقتصادی برای آن ترسیم نمایند. بحث گردشگری نیز مستثنی از این بحث نبوده و متاثر از ان می باشد. صنعت گردشگری مالزی کماکان در جهت ارز آوری فرصتهای شغلی و در آمد زایی مطابق برنامه هفتم عمل میکند، اگر چه این صنعت در سالهای 97و98 تحت تاثیر بحران منطقه بود اما با تحکیم بخش خصوصی و دولتی و طرح بازسازی اقتصاد ملی جان دوباره گرفت . طبق برنامه هشتم ،استراتژی بر مبنا حفظ و نگهداری پایگاه های اصلی و جامع نگری و هماهنگی در جهت توسعه بیشتر این صنعت استوار است و تلاشهای بیشتر در جهت تنوع بیشتر عرضه گردشگری وایجاد بستر مناسب در مورد گردشگری داخلی و گردشگری بین المللی مورد نظر است. وزیر گردشگری مالزی حدود دو ماه به امارات متحده و کویت و سپس ژاپن و کره سفر کرد. بعضا نیز اخباری مانند دیدار وی با رانندگان تاکسی های فرودگاه و توصیه به انها به عنوان اولین گروه افرادی که مورد تماس خارجیان قرار میگیرند و چونه باید تاثیر خوبی به جای بگذارند یا پیشنهاد وی مبنی بر اینکه مالزیایی ها به جای دست دادن ، برای خوشامد گویی به خارجیان دست خود را به قلب قرار دهند ( با توجه به سفر گردشگران به کشورهای اسلامی و عدم تمایل به دست دادن با جنس مخالف ، ایت نکته که برای جلب رضایت مسافرین خارجی تا چه حد مسائل جزئی مورد توجه است قابل ملاحظه است ) پخش و درج می شود . از نکات و مقولات در این زمینه می تواند از لحاظ برنامه ریزی در زمینه جلب گردشگر در کشورمان مورد توجه مسئولین امر قرار گیرد. عبدالقدیر فاضل شیخ معتقد است که گردشگری و جلب سیاح به مثابه یک کالای غیر ملموس وبایستی با تهیه و توزیع بروشور و ویدئو ضمن تبلیغ فراوان ، یک ذهنیت در خارجیانی که بصورت بالقوه گردشگران احتمالی عازم به سفر مالزی هستند، ایجاد نمود و با پیگیری مستمر و با استراتژی تهاجمی آنرا بالفعل در آوردو با مهمان نوازی و ارائه تسهیلات،زمینه را برای تکرار سفرها و افزایش گردشگران مساعد نگه داشت. یکی از شعارهای تبلیغی مالزی بهشت روی زمین است که از لحاظ خرمی و سرسبزی برای ما که از منطقه کم جنگل و خشک هستیم زمینه پذیرش دارد. مفاضا خلق و خوی مردم مالزی که نه تنها معترض خارجیان نمی شوند بلکه اصولا کاری بکار انها ندارند نیز موید این موضوع است. در سال 1996 تعداد گردشگران خارجی وارد شده به مالزی 7 میلیون نفر بوده اند واز این رو 4.5 میلیارد دلار عاید مالزی شده است ودر سال 1998 تعداد 5.5 میلیون بازدید کردهاند که در آمد را به 304 میلیلرد دلار کاهش داده است.مقامات مالزی معتقدند علاوه بر بحران اقتصادی منطقه و کم شدن در آمدها و شیوع بیماریهای ویروسی در مالزی تبلیغات مغرضانه خارجیان نیز از عوامل عمده این کاهش بشمار میرود ولی در پی برنامه ریزی مناسب در سالهای بعد میزان گردشگر از رشد مناسب 2/20 برخوردار بوده است.این تعداد در سال 2008 به 24 میلیون نفر رسیده است. طبق محاسبات بطور معمول 75 درصد پول یک سیاح در مالزی بابت اقامت ، غذا و خرید مصرف میشود والباقی بابت گردش، نقل و انتقال درون شهری و پروازهای داخلی هزینه میشود. به عبارت دیگر افزایش گردشگری فقط موجب رونق کسب و کار درامد برای هتلها اقامتی ، آژانسهای مسافرتی و شرکتهای هواپیمایی نیست بلکه موجب رونق کسب و کار سرویس حمل و نقل ، رستورانها …. ونهایتا اسباب رشد اقتصاد کلی مملکت است.