‌ماده 42 – حمایت‌های این فصل در موارد زیر اجرا نخواهد شد : ‌الف – خدمات مالی که فهرست آن به موجب آئین‌نامه‌ای است که در ماده (79)‌این قانون خواهد آمد. ب – معاملات راجع به فروش اموال غیرمنقول و یا حقوق مالکیت ناشی از اموال‌غیرمنقول به جز اجاره. ج – خرید از ماشین‌های فروش مستقیم کالا و خدمات. ‌د – معاملاتی که با بهره گرفتن از تلفن عمومی (‌همگانی) انجام می‌شود. ‌هـ – معاملات راجع به حراجی‌ها. ‌ماده 43 – تأمین کننده نباید سکوت مصرف کننده را حمل بر رضایت وی کند. ‌ماده 44 – در موارد اختلاف و یا تردید مراجع قضائی رسیدگی خواهند کرد. ‌ماده 45 – اجرای حقوق مصرف کننده به موجب این قانون نباید براساس سایر‌قوانین که حمایت ضعیف‌تری اعمال می‌کنند متوقف شود. ‌ماده 46 – استفاده از شروط قراردادی خلاف مقررات این فصل و همچنین اعمال‌شروط غیرمنصفانه به ضرر مصرف‌کننده، مؤثر نیست. ‌ماده 47 – در معاملات از راه دور آن بخش از موضوع معامله که به روشی غیر از‌وسائل ارتباط از راه دور انجام می‌شود مشمول مقررات این قانون نخواهد بود. ‌ماده 48 – سازمانهای قانونی و مدنی حمایت از حقوق مصرف کننده می‌توانند‌به‌عنوان شاکی اقامه دعوی نمایند. ترتیب آن به موجب آئین‌نامه‌ای خواهد بود که به‌پیشنهاد وزارت بازرگانی و تصویب هیأت وزیران می‌باشد. ‌ماده 49 – حقوق مصرف کننده در زمان استفاده از وسایل پرداخت الکترونیکی‌به‌موجب قوانین و مقرراتی است که توسط مراجع قانونی ذی‌ربط تصویب شده و یا‌خواهد شد. ‌فصل دوم – در قواعد تبلیغ – (Marketing) ‌ماده 50 – تأمین کنندگان در تبلیغ کالا و خدمات خود نباید مرتکب فعل یا ترک‌فعلی شوند که سبب مشتبه شدن و یا فریب مخاطب از حیث کمیت و کیفیت شود. ‌ماده 51 – تأمین کنندگانی که برای فروش کالا و خدمات خود تبلیغ می‌کنند نباید‌سلامتی افراد را به خطر اندازند. ‌ماده 52 – تأمین کننده باید به نحوی تبلیغ کند که مصرف کننده به طور دقیق،‌صحیح و روشن اطلاعات مربوط به کالا و خدمات را درک کند. ‌ماده 53 – در تبلیغات و بازاریابی باید هویت شخص یا بنگاهی که تبلیغات به‌نفع‌اوست روشن و صریح باشد.