• * استراتژی های برابر و نابرابر. مطابق این طبقه ­بندی­ بین روش­های برابر و نابرابر تمایز وجود دارد. روش­های برابر شامل شرکت­هایی می­شوند که درجه­ای از مالکیت سازمان­های بازار مربوط را دراختیار می­گیرند، شامل شرکت­های فرعی با مالکیت کامل و سرمایه گذاری مشترک. روش­های نابرابر مالکیت را شامل نمی­ شود بلکه صادرات و برخی اشکال ترتیبات قراردای مانند تولید تحت لیسانس یا فرنچایزینگ را در بر می­گیرد. (کماکم، 2010)
• * استراتژی­های صادراتی، استراتژی­های قراردادی، استراتژی­های سرمایه­گذاری مستقیم
• * استراتژی­های سلسله­مراتبی و استراتژ­ های مشارکتی
• * دسته­بندی استراتژی­ها بر اساس نقاط مرجع استراتژیک(کانون­توجه و کنترل):

  – استراتژی­های ورود با توجه به نقطه مرجع کانون توجه، به استراتژی های تولید در بازار داخل(استراتژی های صادراتی) و استراتژی های تولید در بازار خارج(استراتژی های غیر صادراتی) تقسیم می شوند. استراتژی­های صادراتی خود به دو دسته استراتژی­های صادراتی مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می­شوند. صادرات مستقیم به چند روش انجام می­پذیرد: انتخاب نمایندگان صادراتی، نمایندگان فروش سیار، نمایندگان فروش خارجی، بخش صادرات در داخل، پست سفارشی. شیوه ­های صادرات غیرمستقیم عبارتند از: استفاده از شرکت­های تجاری، استفاده از شرکت­های مدیریت صادرات، همکاری در صادرات و توزیع، دلالان و نمایندگان صادرات، سازمان­های تعاونی­صادرات­ (اعرابی، دهقان.1390)، عرضه محصولات از طریق کانال­های توزیع شرکت­های دیگر. (کیگان،1380،ص237) استراتژی­های غیرصادراتی به سه دسته تقسیم می­شود: الف) اتحادهای استراتژیک: اعطای امتیاز، فرنچایزینگ، تولید قراردادی و سرمایه­گذاری مشترک ب) مالکیت کامل یک شرکت تولیدی در خارج یا سرمایه­گذاری مستقیم: خریداری یک شرکت کامل و ساخت یا ایجاد شرکت جدید ج)مونتاژ – استراتژی­های ورود بر اساس نقطه مرجع استراتژیک کنترل به دو دسته استراتژی­های کنترل انعطاف­پذیر و کنترل کامل تقسیم می­شود. صادرات غیرمستقیم و اتحادهای استراتژیک جزء استراتژی­های کنترل انعطاف­پذیر و صادرات مستقیم و سرمایه­گذاری مستقیم جزء استراتژی­های کنترل کامل دسته­بندی می­شوند.

• * بدون دسته بندی(اعرابی، دهقان.1390)

در این پژوهش از بین روش های ورود، استراتژی های صادراتی مورد تجزیه و تحلیل قرار می­گیرد.

2.2.5.بازاریابی صادراتی

زمانی که یک شرکت سهم بازار خود را از طریق حفظ محصول در کشور خود به همراه اقدام در بازار بین المللی افزایش دهد، بازاریابی صادراتی رخ می­دهد. استراتژی­های بازاریابی برای برآوردن تقاضاهای متفاوت باید تغییر کنند، البته از طریق بازارهای جدید با استفاده بازارایابی غیرمستقیم برای ورود به بازارهای جدید. بازاریابی صادراتی، اصطلاحی است که به فرایندی اشاره می کند که در آن یک شرکت روش هایی را برای افزایش فروش خودخارج از منطقه محلی ایجاد می­ کنند اما فرایند فروش در کشور اصلی را نیز ادامه می­ دهند. شرکت کاملا از آژانس­های دولت برای این فرایند کمک می­طلبد. مهمترین عامل این خواهد بود که ابزار مشارکت در بازار بیرونی فراهم شود. در واقع بارزاریابی صادراتی فرایندی برنامه ریزی، اجرا و توزیع کالاها و خدمات است که شامل فعالیت های متنوعی مانند برندسازی، بسته بندی و تبلیغات و … به خارج از مرزهای داخلی می شود (یاداو,[31]2001).

2.2.5.1 آمیخته بازاریابی صادرات:

بازاریابی صادراتی به عنوان یکی از ابعاد اصلی بازاریابی بین­الملل و شیوه ورود به بازارهای جهانی مورد توجه قرارمی­گیرد. بازاریابی­صادراتی، بازاریابی یکپارچه­ای از کالاها و خدمات می­باشد که رهسپار به سوی مشتریان در بازارهای بین­الملل است. بازاریابی­صادراتی، درک محیط بازار هدف، استفاده از تحقیقات بازاریابی و شناسایی توانایی­های بالقوه بازار، تصمیمات راجع به طرح محصول، قیمت گذاری، توزیع و کانال­های آن، تبلیغات و ارتباطات، آمیخته بازاریابی را ایجاب می­ کند(کیگن[32]، گرین[33]، 2000). بازاریابی صادراتی شامل همه آن فعالیت­های بازاریابی می­شود که در آن زمان شرکت محصولاتش را بیرون از بازارهای محلی خود عرضه می­ کند و زمانی که محصولات را به صورت فیزیکی از یک بازار یا کشور به بازار یا کشور دیگری روانه می­شوند، اگرچه عملیات بازاریابی داخلی بر اهمیت اساسی خود باقی می­ماند. چالش­های عمده بازاریابی صادراتی انتخاب بازارهای مناسب یا کشورهای مناسب از طریق تحقیقات بازاریابی است. تعیین تغیییرات مناسب محصول برای برآوردن نیازها و تقاضای بازار صادراتی است و توسعه کانال­های صادراتی که بر اثر آن شرکت بتواند محصولاتش را به خارج عرضه کند. در این مرحله شرکت عمدتا بر شرایط محصول تمرکز دارد و عملیات صادراتی را به عملیاتی سودآور و