2-7-3- فرآیند انتقال LNG یکی از بخش های مهم و کلیدی زنجیره LNG ، انتقال آن به وسیله‌ی کشتی می باشد زیرا رابط میان واحد تولید و مصرف بوده و از تکنولوژی ویژه ای برخوردار است. هزینه ساخت و نگهداری این کشتی‌ها بسیار بیشتر از کشتی‌های حمل نفت خام بوده و از پیچیدگی های خاصی برخوردار است و نیازمند رعایت اصول ایمنی و استانداردهای بالایی در مراحل ساخت ، بارگیری ، حمل و تحویل می‌باشند . کشتی های حمل کننده LNG مانند دیگر کشتی‌های حمل کننده مواد سوختی قابلیت شستشو و بارگیری محصول دیگری را ندارند و پس از تخلیه گاز باید خالی به مقصد خود بازگردند. کشتی‌های حمل کننده LNG به صورت دوجداره ساخته می شود که جداره داخلی برای مقاومت بدنه کشتی در برابر تصادفات احتمالی بوده و فضای میان دو جداره برای ایجاد تعادل کشتی معمولاً با آب پر می‌شود. جداره مخازن این کشتی‌ها از فولاد ضد زنگ مخصوص با آلیاژهایی از آلومینیوم ساخته شده تا بتواند گاز را در دمای 161- سانتی گراد نگه داشته و مانع نفوذ حرارت به مخزن شود. مخازن این کشتی‌ها به صورت غشایی [5] ، کروی [6]  و یا منشوری[7] ساخته می شود  که مخازن غشایی تقریبا به شکل مکعب مستطیل هستند و به دلیل وجود سطح مسطح و صاف خود فشار بالایی را نمی‌توانند تحمل کنند. مخازن کروی که با ورقه های آلومینیومی ضخیم و کاملا ایزوله ساخته شده و با توجه به انحنای سطح می‌توانند فشار بالاتری را تحمل نمایند. این  تانکرها از نقطه نظر قیمت گران تر بوده و تعداد آنها با توجه به اندازه کشتی بین 4 تا 6 عدد در هر کشتی می باشند. این کشتی‌ها به نحوی عایق بندی شده‌اند که در زمان تصادفات احتمالی از نشت و انفجار گاز مایع تا حد زیادی جلوگیری شود . در هنگام حمل LNG با کشتی در هر روز در حدود 1/0 تا 15/0 درصد از گاز طبیعی مایع شده بخار می شود. با فرض فاصله 18 روزه تا مقصد، در حدود 8/1 درصد از گاز بخار می شود که این گاز بخار شده‌ هم‌کاربرد حرارتی در داخل کشتی داشته و نیز مورد استفاده چیلرهای سرماساز قرار می‌گیرد. تصویر (2-3) تصویر(2-3) نمایی از کشتی حمل LNG و بخش های مختلف آن در سال 2006 تعداد 24 کشتی حمل LNG در جهان ساخته شده است که بیشترین تعداد کشتی ساخته شده بین سال های 2006-1965 بوده و تعداد کشتی های حمل کننده تا پایان سال 2010 به360  فروند رسیده است. عمر کشتی های LNG بیش از 20 سال بوده که نیاز به نگهداری و تعمیرات ویژه‌ای نیز دارد که از استهلاک و سوانح احتمالی آنها جلوگیری شود. شرکت Daewoo کره یکی از شرکت‌های پیشگام در تولید این کشتی ها در جهان می باشد. 2-7-3-1- ظرفیت کشتی های LNG اولین کشتی حمل کننده LNG در سال 1964 با ظرفیت 27400 متر مکعب جهت واردات گاز از الجزایر به انگلستان مورد استفاده قرار گرفت و در سال 1975 اولین کشتی با ظرفیت 126000 به بهره‌برداری رسید. حدود 11 فروند کشتی حمل کننده LNG با ظرفیت های 18000 تا 50000 متر مکعب در دهه 1960و 1970 میان آفریقای شمالی و اروپای جنوبی به کار گرفته شده بود و همچنان در مدیترانه مشغول به کار هستند. بیشتر کشتی‌های سفارش شده از سال 2007 به بعد دارای ظرفیت هایی بالاتر از 120000 متر مکعب هستند.  کشتی هایی با ظرفیت 138000 – 125000 متر مکعب توانایی حمل حدود 97/2 – 69/2 میلیارد فوت مکعب گاز طبیعی را دارا می باشند. این کشتی ها حدود 274 متر طول، 30 متر عرض و حدود 11 متر آب نشین دارند . امروزه بیشتر کشتی‌های در حال ساخت دارای ظرفیت های 140000 – 120000 مترمکعب می‌باشند ولی کشتی‌هایی با ظرفیت های 216000 متر مکعب  و 266000 متر مکعب در دو سال گذشته ساخته شده است.  اندازه کشتی های حامل LNG به عوامل بسیاری از جمله موارد زیر بستگی دارد :

• مسافتی که کشتی باید محموله خود را حمل نماید
• حجم گاز صادراتی
• وضعیت و زیرساخت های مقصد دریافت کننده LNG
• محدوده دریایی حمل LNG

با توجه به برآوردهای اقتصادی انجام شده در جهان و در نظر گرفتن محدودیت‌های دریایی و عبور از تنگه‌ها و نیز موقعیت بنادر دریافت کننده محموله‌های LNG، بهتر است ظرفیت کشتی های حمل کننده LNG بیشتر از 150000 متر مکعب نباشد .(نگاهی به صنعت ال ان جی،غلامعلی رحیمی،77)   2-7-4-  ذخیره سازی LNG و تبدیل مجدد آن به گاز آخرین مرحله از زنجیره LNG فرآیند تبدیل مجدد آن به گاز در مقصد مورد نظر می باشد. این فرآیند از نظر تکنیکی و فنی بسیار ساده تر و از دیدگاه  هزینه سرمایه گذاری اولیه نسبت به تاسیسات مایع سازی از هزینه بسیار کمتری برخوردار است ولی نیازمند آب فراوان می باشد. در این مرحله در تاسیسات تبدیل مجدد LNG به گاز، از طریق آب دریا و یا سوزاندن گاز در تاسیسات گرما ساز گرم شده و به گاز تبدیل می شود و بدین منظور LNG از دمای 161- درجه سانتی گراد ، در فشاری بین 60 تا 98 اتمسفر تا دمای بالاتر از صفر گرم می‌شود. تاسیسات اصلی تبدیل مجدد LNG شامل اسکله و لنگرگاه کشتی جهت تخلیه LNG ، تانکرهای ذخیره، تاسیسات گرماساز و پمپ های توزیع گاز تبدیلی و انتقال آنها به خطوط لوله (برای رسیدن به مصرف کننده) می‌باشد . مهم‌ترین بخش این مرحله، ذخیره‌سازی گاز می‌باشد. مخازن ذخیره سازی باید از ظرفیت کافی برخوردار باشند تا در هنگام وجود مازاد LNG دریافتی و نیز در صورت دیرکرد محموله از طریق کشتی، ذخیره کافی برای تحویل به مشتریان را داشته باشند. برخی از ترمینال‌های دریافت LNG به دلایل استراتژیک یا با توجه به تغییرات مصرف در فصول مختلف، دارای ظرفیت‌های بیشتری می باشند از جمله ترمینال Sodegaura در توکیو که دارای ظرفیت ذخیره سازی در حدود 66/2 میلیون متر مکعب ( معادل 20 محموله LNG)است.