استاندارد 4 گمرک باید یک سیستم مدیریت خطر برای مشخص کردن محمولاتی که بالقوه دارای خطر بالا می‌باشند ونیز خودکار کردن این سیستم را مورد استفاده قرار دهد. این سیستم باید شامل مکانیزمی برای تأیید ارزیابی خطر و هدف قراردادن خطرات و پیدا کردن بهترین اقدامات باشد. استاندارد 5 محمولات و کانتینرهای دارای خطر بالا، آن‌هایی هستند که دلائل کافی برای کم خطر بودن آن‌ها وجود ندارد و یا اطلاعات محرمانه و یا روش‌های ارزیابی خطر مبتنی بر داده‌های امنیتی خطر بالای آن‌ها را مشخص نموده است. استاندارد 6 گمرک باید از قبل و به موقع اطلاعات الکترونیکی پیشرفته از محموله و کانتینر برای انجام ارزیابی خطر به دست آورد. استاندارد 7 ادارات گمرک باید تمهیداتی فراهم نمایند تا از کنترل‌ها و نتایج حاصل از دستگاه‌های کشاف یکدیگر استفاده نمایند و مکانیزمی برای تبادل اطلاعات یا ارتباطات فراهم نمایند. این اقدام شناسائی کنترل‌های یکدیگر در آینده را امکان پذیر خواهد نمود. استاندارد 8 اداره گمرک باید گزارشات آماری از اقدامات انجام شده، از تعداد محمولات مورد بازرسی، محمولات که دارای خطر بوده‌اند، تعداد ارزیابی‌ها از طریق دستگاه‌های کشاف یا از طریق بازرسی‌های فیزیکی، زمان‌های نیاز برای ترخیص و نتایج مثبت و منفی آن را ارائه دهد.   استاندارد 9 گمرک باید با سایر مقامات مسئول مرتبط با امر تردد و جابجائی کالا در زنجیره عرضه تجارت بین‌المللی ارتباط کاری داشته باشد و فوراً نسبت به مسدود نمودن راه‌های نفوذ غیر مجاز اقدام نماید. استاندارد 10 گمرک و سایر مقامات مسئول باید مراقب سلامت کاری کارمندان و جلوگیری از نقض مقررات باشند. استاندارد 11 گمرک باید برای محمولاتی که خارج می‌شود، بنا به تقاضای کشور مقابل بازرسی‌های لازم را انجام دهد. ب –  استانداردهای همکاری گمرک با بخش تجارت استاندارد 1 عاملان اقتصادی مجاز در زنجیره تجارت بین‌المللی در معرض یک فرآیند خود ارزیابی در مورد معیارهای امنیتی از پیش تعیین شده و عملیات سالم برای حصول اطمینان از رویه‌ها و سیاست‌های داخلی آن‌ها رد جهت مسائل امنیتی تا ترخیص کالا از گمرک قرار خواهند گرفت.