در ایران البته به این مشخصی، مقررات اطلاعات زنبورستان وجود ندارد و تنها در این حد که در دفترچه زنبورداری قید میشود که زنبوردار مالک چند کندوی زنبور میباشد. شیوهی آماری و اطلاعاتی، این دو نظام قضایی، در این موارد اجرایی، به طور یکسان نمیباشد. همانطور که ملاحظه میشود در آمریکا کوچکترین جزئیات ثبت میشود اما در ایران کمتر به این موارد پرداخته شده و یکی از دلایلی که اموال زنبورداران در ایران، به راحتی به سرقت میرود و زنبوردار چارهای جز سکوت ندارد، همین دلیل است. 4) برچسب زنی تجهیزات زنبورستان مشخص کردنِ تجهیزات زنبورستان که از عوامل پیشگیرانهی سرقت کندوها یا تقلب میباشد، موضوع مواد 131.061 الی 131.065 قانون تگزاس در این مورد است. تجهیزات و کندوهای زنبورستان باید به طور واضح و نازدودنیای توسط بازرس مارک بخورد که شامل نام و آدرس مالک یا علامت تجاری که بر اساس ماده 131.064به ثبت رسیده، باشد[26].
ب: گواهینامه سلامت
لزوم صدور گواهینامه سلامت زنبورستان جهت فروش آن و اظهارنامهی زنبوردار در تایید چگونگی پرورش زنبورعسل(Burger, 2003)، در قوانین ایالات بسیار به آن پرداخته شده است. بر اساس مادهی 131.023 قانون ایالت تگزاس، فروش ملکه، جمعیت زنبور، بچه زنبور، کندوی حاوی زنبور امکان ندارد، مگر با ارائه گواهینامهی صادره توسط بازرس مبنی بر تایید سلامت زنبورستان که از زمان بازرسی 12 ماه بیشتر نگذشته باشد؛ یا ارائه اظهارنامهای که خودِ زنبوردار آنرا صادر می کند مبنی بر اینکه زنبورستانش عاری از هرگونه بیماری است. در ایران گواهی سلامت از ملزومات انتقال زنبورستان از استانی به استان دیگر است که بر اساس قانون برنامهی کوچ میبایست گواهی بهداشتی واحد زنبورداری، از شبکهی دامپزشکی شهرستان محل فعالیت.[27]… صادر شود.
ت: گواهی بازرسی
در ماده 131.043 قانون تگزاس، از کسب گواهی بازرسی صحبت کرده: «لزوم کسب گواهی بازرسی از بازرس توسط زنبوردار جهت تایید سلامت زنبورستان، تجهیزات، گردهی گل یا عسل. همچنین پرداخت حداقل دستمزد قید شده در گواهینامه را نیز متذکر شده. با یادآوریِ این نکته که، بازرسی مجدد، دستمزد مجدد را به همرا دارد. » (Burger, 2003)، اما مستقیما از موارد کاربرد آن در این ماده، چیزی نگفته. البته متعاقبا در مواد بعدی به موارد کاربرد آن برمیخوریم که در فروش، انتقال، استفاده از دارو و … مورد استفاده قرار میگیرد. در ایران، وجود بازرس جهت تایید سلامت زنبورستانهای یک منطقه، در مقررات مربوط به زنبورداری تعریف نشده است[28] و این فقدان در شرایطی است که بسیاری از زنبورداران، بصورت سنتی به امر زنبورداری مشغول هستند و نهایت آموزش و آگاهی آنها، به چند جلسه کلاس آموزشی جهاد کشاورزی محدود میشود، که قریب به اتفاقِ آنها با هدف دریافت دفترچهی زنبورداری، جهت دریافت تسهیلات مالی و کالا حضور به هم میرسانند. این مطلب کاملا واضح و مبرهن است که وجود بازرس قانونی جهت نظارت بر امور زنبورداری –از نحوهی استقرار زنبورستان و شیوهی خوراک دادن به زنبورها گرفته تا زمان و نحوهی عسلگیری- از بروز بسیاری از تخلفات و انحرافات در شغل زنبورداری جلوگیری می کند و افراد میتوانند با اطمینان خاطر بیشتری عسل را خریداری کنند. در واقع یک سیاست کنشی که در پیشگیری از بسیاری از تخلفات و انحرافات نقش موثری را ایفا می کند، می تواند تعیین بازرس در چرخهی صنعت زنبورداری باشد؛ که متاسفانه این خلا در سیاست جنایی تقنینی ایران، عامل بروز و ارتکاب بسیاری ناهنجاری و تخلفات و بعضا جرایم، در این زمینه شده است.
ث) صدور مجوز صادرات و واردات
در دو حالت این امکان وجود دارد که زنبور مجبور به جابجاییِ کندوهای خود زمکانی به مکان دیگر شود که در واقع، زنبورستان جدیدی را جهت ادامهی فعالیت خود انتخاب می کند؛ یک مورد زمانی است که زنبورداری تعدادی کندوی جدید خریداری می کند و مورد دوم زمانی است که به جهت تغییر فصل و لزوم تغییر ییلاق به قشلاق، زنبوردار را ناگزیر به جابجایی می کند. فروش و یا تمهید مکان مناسبتر برای استقرار زنبورستان، لزوم حمل و انتقال کندوها را به همراه دارد و اگر این انتقال از منطقهای به منطقهی جغرافیایی دیگر باشد، احتیاج به مجوز مخصوصی دارد که هر یک از دو کشور مورد بررسی، قوانین خاص خود را دارد. لزوم کسب مجوز جهت صادرات زنبورستان به خارج از ایالت یا به استان دیگری در همان ایالت، از اموری است که قوانین ایالتی به طور مفصل به آن پرداختهاند. مگر افرادی که از 12 کندو کمتر دارند. همچنین جهت واردات کندو کسب مجوز لازم است با این تفاوت که استثنای مذکور برای صدور وجود ندارد[29] ( Burger, 2003). مادهی 043,131، بند (e) مقرر میدارد که مقررات مربوط به صادرات، در مورد واردات اجرا نمی شود و استثنائاتی که در بخش صادرات وجود دارد، مشابهِ آنها در مورد واردات وجود ندارد. در ایران، به موجب مادهی 3 برنامهی کوچ و ضوابط استقرار زنبورستانها ، انتقال زنبورستان، که از استانی به استان دیگر صورت میگیرد، طی مراحل اداری به ثبت میرسد. در واقع طی 7 مرحله، به متقاضی مجوز انتقال زنبورستان، به مکان مورد درخواست داده میشود. که طیِّ این 7 مرحله به این ترتیب است: « 1) زنبوردار درخواست کتبی خود به همراه گواهی بهداشتی واحد زنبورداری از شبکه دامپزشکی شهرستان محل فعالیت، مبنی بر سلامتِ واحدِ تولیدی را یک ماه قبل از مهاجرت برای صدور مجوز مهاجرت به مدیریت جهادکشاورزی شهرستان مبداء ارائه می نماید. تبصره: درمواقع اضطراری و بروز بحران، حداکثر درمدت یک هفته باید درخواست زنبوردار برای صدور مجوز مورد بررسی قرار گیرد. 2) مدیریت جهادکشاورزی شهرستان مبدأ، زنبوردارِ متقاضیِ مهاجرت را با تعیین مقصدِ مهاجرت، به معاونت بهبود تولیدات دامی استان، معرفی مینماید. 3) معاونت بهبود تولیدات دامی استان مبدأ، زنبوردارِ متقاضیِ مهاجرت را باتعیین مقصد مهاجرت، به معاونت بهبود تولیدات دامی استان مقصد، معرفی می نماید.
موضوعات: بدون موضوع
لینک ثابت