• سئوال فرعی:

در ادامه سئوال اصلی سئوال دیگری مطرح می­شود و آن پرسش اینست که با توجه به رشد و توسعه حقوق بین­الملل و حقوق بشردوستانه آینده­پژوهی حقوق کودک در جنگ چه مواردی را به ما نشان می­دهد. روند روبه رشد حمایت از کودک در عرصه بین ­المللی و پذیرش کودک بعنوان موجودی که بلاشک میبایست مورد حمایت همگانی قرار گیرد بر همگان آشکار شده است. در پرتو این رشد است که حقوق کودک در جنگ نیز در حال توسعه است که به تفصیل در این رساله به آن خواهیم پرداخت.

• فرضیه:

رشد و توسعه روزافزون در تمام ابعاد حقوق بشردوستانه و انعقاد کنوانسیونها ، پروتکلها، و قطعنامه­های متعدد نشان­دهنده توجه ویژه به حقوق کودک در جنگ بوده و توانسته است به موفقیتهایی در این زمینه نایل شود لکن هنوز تا آرمان اصلی حقوق بشردوستانه فاصله بسیاری دارد.

• پیشینه تحقیق و ادبیات موجود:

می­توان گفت تاکنون انحصارا در خصوص حقوق کودک در مخاصمات مسلحانه در کشورمان بمانند سایر موضوعات حقوق بشردوستانه تحقیقی انجام نگرفته است. اصلی­ترین منابع به چالش کشیده شده حقوق بین الملل بشر،حقوق بشردوستانه و کنوانسیونها و پروتکل­های مرتبط خواهد بود. جامعه بین المللی در طول قرن گذشته تلاش کرده است تا جنگ را تا حد ممکن به نظم درآورد. مهمترین معاهدات حقوق بشردوستانه که امروزه بر حالتهای جنگی قابل اعمال است کنوانسیونهای ژنو است که بعد از اختتام جنگ دوم جهانی تصویب شده و به همراه دو پروتکل الحاقی که در 1977 ایجاد شده است بنیان اصلی را تشکیل می­دهد. هدف اصلی کنوانسیونهای چهارگانه ژنو حمایت از قربانیان مخاصمات مسلحانه است. ملاحظه  می­شود که کنوانسیون چهارم ژنو اولین معاهده­ای بود که انحصاراً تلاش کرد تا حمایت از غیرنظامیان در جنگ را سر لوحه کار خود قرار دهد.کنوانسیون مزبور اساساً مربوط به افراد تحت نظر طرف متخاصم یا قربانیان جنگ است و چندان که می­بایست بصورت عام و کلی در مورد نحوه رفتار متخاصمان با غیر نظامیان نپرداخته است؛ با این وجود حمایت عام از غیرنظامیان در کنوانسیون مزبور تا حدودی درج شده است. این کنوانسیون به تعداد محدودی از تعهدات طرفین متخاصم در جهت فراهم آوردن زمینه ­های حمایت از کودکان اشاره می کند.  پروتکل اول الحاقی حداقل سن برای بکارگیری در نیروهای مسلح و مشارکت مستقیم در نبرد را بیان می کند واین امر اولین بار بود که این امر در یک سند الزام آور مطرح شد. با این حال 15 سالبرای شرکت غیر مستقیم و 18 سال جهت شرکت مستقیم در مخاصمات بعنوان کمترین سن برای شرکت در جنگ و عضویت در نیروهای مسلح مطرح شد. حداقل ضمانت رعایت عدالت برای این دسته افراد در ماده 77 بیان شده است. پروتکل دوم اولین سند الزام آور بین المللی است که به تنهایی بیانگر رفتار متخاصمان در جنگهای داخلی است و در جهت توسعه ضمانت اجراهایی که ماده 3 مشترک به آنها اهمیت داده است تلاش می کند. همچنین مفاد آن بسیار کمتر بوده و محدودیت کمتری را نسبت به مفاد پروتکل اول الحاقی اعمال می کند و اجرای آن منوط به مخاصماتی است که با معیارهای ماده1 همخوانی داشته باشد.

• موانع اجرای تحقیق:

نبود و یا کمبود منابع مانع اصلی انجام این پروژه بوده و با توجه به اینکه اکثر منابع حقوق بین­الملل از طریق اینترنت می ­تواند قابل دسترسی باشد متاسفانه فیلترینگ و سرعت پایین اینترنت استفاده از منابع را با مشکل مواجه می­ کند. قابل دسترسی است این امر در عین حال که در به انجام رساندن این پژوهش بشمار می­رود از مشوقهای اصلی انتخاب آن نیز بوده