محکومان حداکثر به مدت 2 ماده در قسمت پذیرش و تشخیص تحت آزمایشهای مختلف پزشکی، روانپزشکی ، آزمونهای روانشناسی و شناخت شخصیت و استعداد قرار گرفته و میزان سلامت جسمی و روانی، معلومات و اطلاعات مذهبی و علمی و فنی آنان از جهت شناخت شخصیت ، بررسی و تعیین می گردد . مددکاران اجتماعی طبق موازین اسلامی در خصوص سوابق زندگی تحقیقات لازم بعمل آورده و گزارش کاملی از گذشته محکوم از بدو دوران طفولیت  تا زمان تنظیم گزارش در محیطهای مختلف خانوادگی، تحصیلی، محلی، حرفه ای و غیره را با اظهار نظر خود تهیه می نمایند . در انقضاء مدت اقامت زندانی در قسمت پذیرش و تشخیص  ، کلیه گزارش های متخصصین در پرونده او متمرکز می شود تا در شورای طبقه بندی مطرح شود .[133] شورای طبقه بندی که متشکل از رئیس زندان – معاون قضایی- معاون فرهنگی- معاون انتظامی  و یک نفر متخصص علوم جرم شناسی می باشد هفته ای یکبار تشکیل شده ، در مورد تعیین و تقسیم محل زندانی و موارد دیگربا اکثریت آراء اتخاذ تصمیم می نمایند.[134] بدین ترتیب زندانیان حسب سابقه ، سن ، جنسیت ، نوع جرم ، مدت مجازات، وضع جسمانی و روانی و چگونگی شخصیت و استعداد طبق تشخیص شورای طبقه بندی به یکی از قسمتهای زندان یا موسسات تامینی اعزام گردند[135] ذیلاً به طور مشروح به این موارد پرداخته می شود 1- طبقه بندی از لحاظ جنسیت نخستین طبقه بندی زندانیان تفکیک آنان از لحاظ جنسیت  یعنی جدایی زنان از مردان و دختران از پسران می باشد آ. س ز مصوب سال 72 نیز به این مهم در تبصره یک ماده 77 اشاره نموده است در این باره آمده است : زنان بطور کلی – بطور جداگانه نگهداری می شوند [136] در مورد اطفال بزهکار نیز همین تفکیک رعایت شده است طبق ماده 23 قانون مربوط به تشکیل دادگاه اطفال بزهکار مصوب 1338 « کانون اصلاح و تربیت شامل سه قسمت  خواهد بود: الف: قسمت نگهداری موقت دوم قسمت اصلاح و تربیت سوم : زندان …… و در هر قسمت محل نگهداری دختران از محل پسران مجزا خواهد بود »[137] ماده 2 آئین نامه اجرایی سازمان کانون اصلاح و تربیت مصوب 1347 نیز بهمین ترتیب به جدایی قسمت نگهداری دختران از پسران تصریح نموده است 2- طبقه بندی از لحاظ سن 1-2- جوانان و بزرگسالان در جمهوری اسلامی ایران برای تفکیک اطفال از بزرگسالان در سال 1345 کانون اصلاح و تربیت در تهران شروع بکار کرد . در مرکز مذکور اطفال بزهکار برای آموزش علمی ، حرفه ای – تربیت و تهذیب اخلاف نگهداری می شوند[138] در حال حاضر برای نگهداری متهمان و محکومان کمتر از 18 سال در شهرهایی که کانون اصلاح و تربیت وجود دارد از کانونهای مذکور استفاده می شود لیکن در شهرهایی که کانون های اصلاح و تربیت تاسیس نشده است از محلهای جداگانه بعنوان دار التادیب استفاده می گردد.[139] البته لازم به ذکر است که تعیین سن 20 سال برای تفکیک جوانان از بزرگسالان به هیچ وجه جوابگوی ضرورت تفکیک این دو طبقه نیست . زیرا جوانان بالای این سن نیز در کنار بزرگسالان ، در معرض انواع انحراف و خطرها قرار دارند. لذا بنظر می رسد بهتر باشد که این سن از 18 تا 26 سالگی در نظر گرفته شود. 2-2- سالمندان محکومین سالمند و پیر بعلت وضع جسمی  و روانی قادر به اجرای روش های اصلاحی و تربیتی نیستند و عواطف انسانی و حس نوع دوستی نیز ایجاب می کند که آنان از سایر محکومین تفکیک و در زندانهای خاص نگهداری و روش درمانی در مورد آنها اجرا شود [140] در ایران ، سالمندان نیز با دیگر زندانیان در یک جا و تحت یک سیستم نگهداری می شوند .  تنها امتیازی که مقنن برای آنها در نظر گرفته این است در افراد  سالخورده با صدور گواهی معذوریت از طرف پزشک زندان و تایید آن توسط مسئول بهداری برای  مدتی که در گواهی تصریح می گردد از اجرای برنامه های روزانه معاف خواهند بود [141] 3-تفکیک متهمین از محکومین از یک طرف نگرانی از آینده و  سلب آزادی و  ورود به محیطی جدید و اغلب نا آشنا متهم را دچار بی صبری و اضطراب خواهد کرد و احتمال درگیری وی به دیگران را بالا خواهد برد و از طرف دیگر خطر آلودگی متهمین بر اخلاق و افکار مجرمین  ساکن زندانها بر کسی پوشیده نیست با توجه به این مسائل، جدایی متهمین  از محکومان ، امری ضروری بنظر می آید بر همین اساس در ماده 4 ا س ز سال 84 آمده است   « بازداشتگاهها محل نگهداری متهمانی است که تحت تعقیب بوده و طبق حکم غیر قطعی یا قرار کتبی مقامات صلاحیتدار از قضایی تا اتخاذ تصمیم نهایی در آنجا بازداشت می باشند[142]