شهر شاهرود، مرکز شهرستان، در حاشیه شمالی دشت پهناور کویر مرکزی ایران و در دامنه های جنوبی سلسله جبال البرز ودر شمال شرق شهرستان،با مشخصات جغرافیایی  “25  36 عرض شمالی و “58  54 طول شرقی با ارتفاع متوسط 31/1345 متر از سطح دریا قرار گرفته است. این شهر به عنوان حلقه ارتباطی شرق و غرب و شمال و جنوب ، دارای 400 کیلومتر فاصله از تهران، 179 کیلومتر از سمنان، 517 کیلومتر از مشهد و 115 کیلومتر از آزادشهر در استان گلستان می باشد.

شهر دارای یک موقعیت مطلوب و استراتژیک ملی و منطقه ای بوده و می تواند به عنوان یک شهر بزرگ بین دو کلانشهر مشهد و تهران، نقش های مثبت سیاسی، نظامی، اقتصادی، علمی و فرهنگی به خود گرفته و در تعادل یابی سیستم شهری، کارآمد باشد.

2-3- ناهمواریهای  طبیعی منطقه شاهرود

بطور کلی از نظر ناهمواریها در شهرستان شاهرود از شمال به جنوب سه حوضه کوهستانی مرتفع , حوضه های پایکوهی ( دشتهای دامنه ای مرتفع ) و اراضی دشتی که نسبتاً هموار و کم ارتفاع بوده و در نواحی پایین دست آن نواحی کویر واقع شده که در آن یکسری کوههای منفرد می باشد دیده می شود.

الف ـ منطقه کوهستانی شمال شاهرود

قلمرو کوهستانی که سراسر بخش شمالی ناحیه مطالعاتی راپوشش می دهد در دامنه جنوبی رشته کوههای البرز که از غرب به سمت شرق امتداد دارد و از ارتفاع آنها کاسته می گردد واقع شده است. سلسله جبال البرز که از ارتفاعات طالش در غرب کشور شروع شده و تا ارتفاعات واقع در استان خراسان، در شرق کشور امتداد می یابد، به صورت دیواره ای مرتفع مناطق پست ساحلی دریای خزر را از فلات مرکزی کشور و از جمله ناحیه شاهرود جدا می کند

حداکثر ارتفاع نواحی شمال غربی شهرستان 3500 متر و حداقل آن بین 1500 متر تا 2000 متر متغیر می باشد. مهمترین قله های این ارتفاعات در محدوده شهرستان قله خوش ییلاق به ارتفاع 2802 متر قله چناشگ 2670 متر و قله ابر 2630 متر ارتفاع می باشند.

مهمترین ارتفاعات واقع در قلمرو کوهستانی ناحیه شاهرود را رشته کوهی به نام سفید کوه واقع در شمال شهرستان دامغان که تا شاهکوه امتداد دارد و ارتفاعات خوشش ییلاق، چناشک  و ابر که بین 2630 تا 2800 متر از سطح دریا ارتفاع دارند و در شمال شهرستان شاهرود قرار دارند را تشکیل می دهد.

ب- حوضه های پایکوهی ( رشته های دامنه ای مرتفع )

در قسمت جنوبی سلسله جبال البرز یک سلسله کوههای کم ارتفاع موازی با کوههای شمالی که از غرب به شرق کشیده شده و در ضلع جنوبی به سمت دشت کویر از ازتفاع آنها کاسته شده است وجود دارد. در میانه دو رشته کوه مذکور , حوضه های پایکوهی دشتهای دامنه ای مرتفع نسبتاً وسیعی با همان جهت شرقی ـ غربی کشیده شده که ارتفاع عمومی آنها بین 1000 تا 1500 متر از سطح دریا متغیر می باشد این منطقه بدلیل داشتن شرایط مناسب طبیعی از نظر تأمین منابع آب و خاک جهت توسعه کشاورزی و اقلیم نسبتاً مناسب نسبت به مناطق جنوبی تر بیشترین جمعیت شهرستان را در خود جای داده است. این بخش شامل محدوده مورد مطالعه نیز می گردد .

1-2-3- دشتها و اراضی نسبتاً هموار حاشیه کویر و شوره زارهای جنوبی

این منطقه به صورت باریکه ای از حوالی ابریشم در مسیر راه آهن تهران ـ مشهد به سمت جنوب شهرستان گسترش یافته که دارای ارتفاعی کمتر از 1000 متر از سطح دریا می باشد، پهنه وسیعی از قسمت جنوبی ناحیه شاهرود راتشکیل  می دهد. شرایط نامناسب طبیعی، از نظر قابلیت ارضی، محدودیت منابع آب و شرایط دشوار اقلیمی، همراه با شوره زارها، توده های ماسه متحرک و گنبدهای نمکی موجب کاهش تراکم زیست و فعالیت در این گستره شده بطوریکه در عرصه های کویری تقریباً به صفر می رسد. در عین حال در این محدوده ارتفاعات قابل توجهی به صورت منفرد به چشم می خورد که مهمترین آنها کوه آسیاب در جنوب شاهرود و کوههای شمشیر بران، دوشاخ و دارستان در منطقه طرود است.

این گستره در پایاب کال شورخوار توران دارای وسعت زیادی است.