این روند در برنامه سوم توسعه عمرانی (بند ب ماده ۸۵) نیز ادامه یافت و به دولت نسبت به اخذ یا تضمین تسهیلات مالی خارجی اجازه داده شد. در این دوره با روی کار آمدن دولت سید محمد خاتمی و اتخاذ سیاست تنش‌زدایی شاهد کاهش ریسک حاصل از سرمایه‌گذاری در ایران هستیم اما در نهایت باز هم نتوانسته‌ایم موفقیت‌های قابل توجهی را در امر سرمایه‌گذاری‌های خارجی به‌ویژه سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی کسب نماییم. در حالی‌که موسسه RCR.J متوسط جذب سرمایه‌گذاری خارجی کشورهایی با ویژگی ایران را ۴/۵ میلیارد دلار می‌داند و موسسه پول اروپایی این رقم را ۷/۵ میلیارد دلار برآورد کرده است ایران در این سال‌ها حتی موفق به جذب یک پنجم آن نیز نشده است، تنها در سال ۱۳۸۲،  ۶۸۵میلیون دلار سرمایه خارجـی جذب شده است روند سرمایه­گذاری در ایران در طی دوره­های قبل و بعد از انقلاب اسلامی، دستخوش نوسانات زیادی بوده است. سرمایه­گذاری خارجی در ایران تحت تاثیر شدید نوسانات سیاسی قرار داشته و در هر دوره با توسل به تداوین مختلف سعی در بوجود آوردن محیطی امن برای جذب سرمایه­های خارجی شده است. اما در نهایت با تدوین قوانینی که انسجام کافی ندارد با مشکلات متعددی مواجه بوده­ایم. لازم به ذکر است که در ایران سرمایه­گذاری مستقیم خارجی تا قبل از سال ۱۳۸۱ در چارچوب “قانون جلب و حمایت سرمایه­های خارجی” صورت می­پذیرفت. به عقیده عده کثیری از کارشناسان ، قانون جلب و حمایت سرمایه­های خارجی تبیین کننده کلیه جوانب و شفافیت لازم در خصوص مسائل مختلف برای سرمایه­گذاری خارجی و تسهیلات مربوطه نبود و به رغم وجود برخی نکات مثبت، فاقد برخی مواد ضروری و پیش ­بینی­های لازم بوده است. عمده موانعی و محدودیت­هایی که در زمینه FDI که می­توان مطرح کرد عبارتند از: عدم تناسب با شرایط فعلی اقتصاد داخلی و جهانی، مغایرت با قانون اساسی، شفاف نبودن نرخ ارز، محدود بودن رشته­های فعالیت، اعتبار قانون تملک اموال غیر منقول، گسترده بودن شمول سرمایه خارجی، تعهد ورود سرمایه. با توجه به اشکالات، موانع و محدودیت­های قانون جلب و حمایت از سرمایه خارجی، اقداماتی جهت ارائه قانونی جامع و مانع در جذب بیشتر سرمایه­گذاری خارجی انجام شد و در نهایت قانون تشویق و حمایت سرمایه­گذاری خارجی و آئین نامه اجرایی آن در سال ۱۳۸۱ به تصویب رسید. گفتار دوم: انواع نفت خام و ویژگی­های آن 1-2-1. انواع نفت خام و ویژگی آن­ها نفت خام از عناصر کربن و هیدروژن تشکیل شده که یکی از انواع «هیدرو کربورها» است و به اعتبار ترکیبات هیدروکربوری و میزان گوگرد آن به نفت خام‌های سبک و سنگین و ترش و شیرین طبقه‌بندی می‌شود. نفت خام انواع مختلفی دارد که بیش از هفتاد نوع آن به مقدار تجاری، تولید و در بازار معامله می‌شود. شاید هیچ دو نفت خامی را نتوان یافت که خصوصیات آن درست مثل هم باشد، اما می‌توان ویژگی‌هایی به دست داد که از طریق آن و با مقایسه‌ آن­ها با ویژگی‌های نفت خام‌های شاخص نظیر برنت، «دبلیو.تی.آی» و دوبی، بهای معقولی برای آنها در بازار به دست آید. از جمله این ویژگی‌ها سبکی و سنگینی و ترشی و شیرینی است. «ای پی آی» برای نشان دادن میزان سبکی و سنگینی نفت خام، به‌طور معمول از شاخص حاصل تقسیم عدد 14.5 بر «وزن مخصوص» نفت‌خام در درجه حرارت 60 درجه فارنهایت، منهای عدد 131.5 به دست می‌آید.نفت خام‌های با «آی.پی.آی» بالاتر از 30 را سبک و 20 تا 30 را متوسط و پایین‌تر از 20 را نفت خام سنگین می‌گویند. نفت‌خام‌هایی با ای.پی.‌آی» بیشتر از 44 مانند نفت خام «اکوفیسک» نیز وجود دارد که آنها را بسیار سبک می‌گویند. نفت خام افزون بر «هیدروکربور‌ها»‌، ناخالصی‌هایی نظیر نیتروژن، گوگرد، نمک و فلزات نیز در خود دارد. مقدار گوگرد (سولفور) موجود در نفت، یکی از مهم‌ترین عوامل تاثیر‌گذار بر قیمت آن است. هیدورژن سولفید به سبب داشتن خاصیت اسیدی، خورندگی دستگاه‌های تقطیر را افزایش می‌دهد و به سبب سمی بودن، به محیط زیست خسارات جبران‌ناپذیری وارد می‌کند. از این‌رو، حذف آن از نفت خام ضرورتی انکار‌نشدنی و در عین حال پرهزینه است.نفت خام ترش به نفت خامی می­گویند که میزان گوگرد آن بیش از نیم درصد باشد ودر مقابل آن نفت خام شیرین کمترنیم درصد گوگرد دارد. بیشتر نفت خام­های شیرین سبک وبیشتر نفت خام های ترش سنگین هستند برخی از انواع نفت خام عبارتند از: الف. نفت خام برنت یکی از شناخته‌شده‌ترین شاخص‌های نفت خام است که به عنوان مبنای قیمت‌گذاری بسیاری از انواع نفت خام در بازارهای جهانی به کار می­رود. نفت خام برنت مخلوطی از نفت استخراج‌شده از شبکه‌ برنت و «نینان» در دریای شمال است که از طریق شبکه‌ خط لوله به پایانه‌ نفتی «سالوم وو»؛ بزرگ‌ترین بندر صادراتی دریای شمال، در مخلوط برنت بیش از 38 و میزان گوگرد آن 0.41 درصد «ای پی آی» بریتانیا انتقال می‌یابد و در آنجا بارگیری می‌شود. بنابراین در طبقه‌ نفت خام‌های سبک و شیرین قرار می‌گیرد. ب. نفت خام مارس از جمله انواع نفت خام‌های سنگین و ترش به‌شمار می‌آید که در آمریکا و خلیج مکزیک تولید و در مارس بارگیری و صادر می‌شود. درجه «ای.پی.آی» آن 29 و مقدار گوگرد آن 1.9 درصد است. شرکت شل یکی از تولید‌کنندگان بزرگ این نفت خام به‌شمار می‌آید. ج. نفت‌خام میناس یکی از نفت خام­های سوماترا لایت که با نام نفت خام سبک سوماترا، نفت خام میناس نیز شناخته می­شود. این نفت شاخص بازار آسیاست که در مناطق خشکی جزیره ساماترای اندونزی تولید و از بندر «دومای» صادر می‌شود. این نفت خام با درجه «ای.پی.آی» 35.8 درصد گوگرد از جمله انواع نفت سبک و شیرین به‌شمار می‌آید. محموله‌های صادراتی این نفت خام از 500 تا 700 هزار بشکه در نوسان است. تولید روزانه‌ نفت خام میناس بیش از 400 هزار بشکه برآورد می‌شود. د. نفت خام موربان با درجه «ای.پی.آی» 39.3 و وجود 0.8 درصد گوگرد از جمله انواع نفت خام‌های سبک می باشد و در موربان بارگیری می شود. نسبتاً شیرین به‌شمار می‌آید. این نفت خام در امارات متحده عربی تولید و از بندر تولید نفت خام موربان تا 1.5 میلیون بشکه در روز گزارش می‌شود. ه. نفت خام تاپیس این نفت خام در مالزی نزدیک به 46 درجه «ای پی آی» و میزان گوگرد 03/0 درصد در حوزه دریایی تاپیس تولید می­شود. گفتنی است که این نوع نفت خام برخلاف نفت خام برنت در بازار نفت مورد معامله قرار نمی‌گیرد، اما یکی از انواع نفت شاخص برای قیمت‌گذاری در منطقه‌ آسیا به‌شمار می‌آید. استرالیا به سبب روابط تجاری گسترده‌ای که با منطقه آسیا دارد، قیمت نفت خام تاپیس را برای قیمت‌گذاری نفت خام‌های وارداتی و حتی فرآورده‌های نفتی خود به کار می‌برد. جدول1-1- جدول مشخصات نفت خام‌ ایران