رشوه ایست که راشی به رشوه جامه ی هدیه پوشانیده و به مجادله و دروغ و تعارفات پوچ به آن صورت هدیه می دهد که به آن وسیله قاضی و مأمور را وادار و پرونده را بسود خود جریان می دهد.

3-12-2.         رشوه بیانی

این نوع رشوه حربه ایست که بصورت تعریف و تمجید بی جا تبلیغ دروغ و ستایش ناروا در مواقعی که تیر رشوه مادی موثر نشود و از  طرف ناحق با ابراز صنعت لفاظی ابراز می شود مانند تمدیح غلط مدح و ثنای بی مورد.

3-12-3.         رشوه طعامی

رشوه طعامی غذای لذیذ و لقمه چرب و نرمی است که قاضی یا مأمور بدعوت در منزل یکی از اصحاب دعوی تناول نموده و از این راه صاحب طعام و سور، حق نمک خوارگی پیدا می کند که این حق نزد پیشینیان مقدس بوده است.

3-12-4.         رشوه خیالی یا سیاسی

عبارتست از توهم و تحلیلی است که از مقام، از وزارت از معاونت و از مدیرکل یکی از اصحاب دعوی و یا طرفداران آنها در دل قاضی پدیدار شده و قلم او را در صدور رای به جانبداری از صاحب جاه منحرف می نماید.

3-12-5.         رشوه زور و قلدری

این نوع از این رشوه مسبوق به فقدان عدالت و معلول سلب استقلال قضایی و ناشی از اجازه قضا به سازمان جور و بلندگویان مکتب بیدادگری و اصول خود مختاری است که حاصل حکومت هرج و مرج و است.

3-12-6.         رشوه ناموسی

این نوع رشوه عبارت از جلوه سیمین تنان طناز و عشوه گرانان پرکرشمه و ناز برای عرض داد و نیاز نزد مأمور ، قاضی و دادرس است که در سرنوشت پرونده آنها در دست گرفته اند عرضه لبخندهای نمکین و رشوه اطوار و اشارات دلنشین برادران جوانی که میان موجهای تمایلات جنسی دست و پا میزنند و از این رشوه خطرها خیزد و خانمانها سوزد و حقوق یبچارگان را طعمه دود خود سازد.

3-12-7.         رشوه مادی

رشوه مادی یا رشوه ای که قانونا جرم شناخته شده عبارتست از وجه یا مالی است که مرتشی برای انجام یا عدم انجام امری بواسطه یا بی واسطه از راشی اخذ  می نماید. جلوگیری از نفوذهای مخرب به مصلحت جامعه است این مصلحت اجتماعی اقتضاء می کند که هرگونه اقدامی را که از آن تعبیر به اعمال نفوذ مفسدانه و سوء استفاده از موقعیت و مقام هر کس و تجاوز و تخطئی در حدود وظایف او بمنظور انتفاع غیر در مقابل دریافت رشوه باشد مرتشی

3-13.              فرق بین رشوه و هدیه

3-13-1.         پیرامون هدیه و رشوه به شرح ذیل از نگاه فاضل نراقی1

چیزی که به این اسم و رسم کسی به دیگران می دهد چند صورت است. اول آنکه: کسی چیزی از برای بعضی از برادران دینی خود بفرستد به قصد اظهار دوستی و محبت و هیچ غرض دیگر نداشته باشد.شکی نیست که این هدیه است و حلال است خواه با آن قصد ثواب اخروی نیز داشته باشد یا نه. دوم آنکه: مقصود او از فرستادن چیزی طمع مالی باشد. مثل اینکه فقیری هدیه از برای غنی ، یا غنی از برای غنی دیگر بفرستد به جهت طمع هدیه بیشتر و یا مساوی و این نوعی از هدیه است.