مدل معادلات ساختاری = تحلیل عامل تائیدی + تحلیل مسیر حداقل مربعات جزئی= مدل درونی + مدل بیرونی حداقل مربعات جزیی یا PLS روشی برای مدل پیش بینی کننده سازه ای‌ است. به ویژه زمانی که تعداد نشانگر های هر عامل زیاد و بین آن‌ها همراستایی چند گانه وجود داشته باشد این رویکرد گزینه اول برای برآورد مدل محسوب می‌شود. این روش به نرمال بودن جامعه وابسته نیست و محقق به راحتی می‌تواند مدل خود را بدون نگرانی از وضعیت توزیع جامعه طراحی نماید. در طراحی مدل ساختاری تحقیق حاضر از این رویکرد جهت برآورد بارهای عاملی و ضرایب مسیر استفاده شده است. مشکل عمده ای که اکثر محققان در رابطه با مدل معادلات کوواریانس محور با آن روبرو هستند موضوع همانندی مدل است که به تعادل و یا ترکیب پارامترهای مجهول در مقابل پارامتر های معلوم می‌پردازد. بدیهی است تنها در صورتی می‌توانیم مجهولات یک مدل که همان پارامترهای آن هستند را درست برآورد نمائیم که حداقل تعداد مجهولات با معلومات برابر باشد. در مدل معادلات ساختاری به مدل‌هایی که تعداد پارامتر های مجهول و معلوم آن‌ها یکسان باشد مدل همانند و به مدل‌هایی که تعداد پارامتر های معلوم آن‌ها بیش از مجهول آن باشد مدل های زبر مانند اطلاق می‌شود. در بیشتر تحقیقات که مدل آن‌ها بر اساس یک تئوری برآمده است، عمدتاً با پارامترهای زیادی مواجه خواهیم بود که در عمل استفاده از مدل معادلات ساختاری کوواریانس محور را غیر ممکن می‌سازد. زیرا برای برآورد مدل های ساختاری آن باید از نوع مدل های زبر مانند باشد که در عمل محدودیت عمده ای‌ای برای برآورد این مدل های محسوب می‌شود حال آنکه رویکرد نوین مدل معادلات ساختاری در قالب حداقل مربعات جزیی، این مشکل را برطرف کرده و محقق بدون نگرانی از تعداد پارامترها و همخوانی آن‌ها با حجم نمونه می‌تواند مدل خود را ارزیابی نماید. در این روش مدل اندازه گیری برای تبیین روابط بین نشانگر های اندازه گیری کننده هر متغیر ابتدا ساکن باید بررسی شود. متغیر مستقل و کنترل در این تحقیق خود از چندین نشانگر تشکیل شده‌اند که ابتدا لازم است اهمیت اندازه پذیر بودن آن‌ها را در قالب مدل اندازه گیری بررسی نمود. دلایل استفاده از روش PLS در تحقیق حاضر را در موارد زیر می توان جستجو نمود. در مواردی که سازه‌ها بطور اولیه توسط شاخص های تکوینی اندازه گیری شده‌اند. ممکن است این موضوع که سازه های مدیریتی بهتر می‌توانند با شاخص های سازنده نشان داده شوند تا شاخص های انعکاسی به طورمکرر در تحقیقات مدیریتی دیده شود. با شهرتی که شاخص های سازنده دارند، می‌توانند به شناسایی مسائل کمک کرده و از وجود مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر کوواریانس بهره ببرند. در تحقیق حاضر سازه تناسب برنامه‌ها با رسانه‌ها یک سازه تکوینی است نه انعکاسی و لذا کاربرد لیزرل در این مدل‌ها مجاز نیست و لیزرل قادر به تخمین این سازه‌ها نمی‌باشد. در این تحقیق تناسب با رسانه ها متغیری است که به روش تکوینی اندازه گیری شده است. حوزه دیگری که در آن مدلسازی معادلات ساختاری PLS پیشنهاد می‌شود، شرایطی است که در آن سایز نمونه کوچک است، برای این رویکرد حداقل سایز نمونه باید 100 باشد (بدون توجه به خصوصیات سایر داده‌ها) تا بتوان از راهکارهای مشکل ساز پرهیز کرد و به سطح پذیرش قابل قبولی دست یافت. حتی بسیاری از محققین، حداقل سایز نمونه را 200 پیشنهاد می‌کنند تا از نتایجی که قابل تفسیر نیستند(مانند واریانس منفی و یا همبستگی بالای یک پرهیز شود. ولی حداقل مربعات جزئی در شرایطی که نمونه بسیار کوچک است نیز می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد. اگرچه این گونه شرایط فقط برای تحلیل قدرت آماری می‌تواند بکار برده شود. با این تفسیر در این بخش نتایج تجزیه و تحلیل PLS ارائه شده است. 4-4-1- مدل اندازه گیری متغیر های مدل در روش شناسی مدل معادلات ساختاری، ابتدا به ساکن لازم است تا روایی سازه مورد مطالعه قرار گرفته تا مشخص شود نشانگر های انتخاب شده برای اندازه گیری سازه های مورد نظر خود از دقت لازم برخوردار هستند. یعنی آیا سؤالات برای اندازه گیری متغیر آ درست انتخاب شده‌اند یا خیر؟ برای این منظور از تحلیل عاملی تائیدی (CFA[49])، استفاده می‌شود. به این شکل که بار عاملی هر نشانگر با سازه خود دارای مقدار t معنی دار در سطوح 05/0 و 01/0 درصد باشد. در این صورت این نشانگر از دقت لازم برای اندازه گیری آ ن سازه یا صفت مکنون برخوردار است (نانالی و برنسترین،1994). در جدول 3-4 مقادیر بار عاملی برای نشانگر های هر سازه آورده شده است. جدول 3-4- مقادیر بار عاملی برای نشانگر های هر سازه در قالب مدل اندازه گیری