در مصاحبه­ی انگیزشی تلاش می­ شود تا با پرهیز از برچسب­زدن و پذیرفتن این ایده که اختیار تصمیم ­گیری در دست مراجعان است آنها را به تغییر­کردن ترغیب کنند. درمانگر مصاحبه­ی انگیزشی باید چهار اصل را مد نظر قرار دهد؛ اولین اصل مدارا با مقاومت(دورزدن مقاوت) است که درمانگر با بهره گرفتن از انعکاس، اجتناب از مواجه­سازی، گوش­دادن فعال به بیان ناکامی­های بیمار واستفاده از خنثی بودن این اصل را رعایت می کند. ایجاد تضاد دومین اصل مصاحبه­ی انگیزشی است، هدف در این قسمت رساندن بیمار به درکی عمیق از اهداف آنی و بلند مدت زندگی درمانجو است و سپس روشن­کردن تصمیم­های او برای رسیدن به این اهداف. درمانگر با نشان دادن خطرات و شدت اثرات بیماری که بیمار به آن واقف نیست، دادن بینش به دفاع­های ناپخته­ی بیمار، مقابله با مکانیزم انکار در مرحله­ی غفلت و ناآگاهی که اولین خط درمان مصاحبه­ی انگیزشی است این اصل را رعایت می­ کند. سومین اصل ابراز همدلی است، همدلی یعنی انعکاس درست آنچه که درمانجو اظهار می­دارد. این اصل مبتنی بر روش راجرز است وهدف از آن آگاه­کردن بیمار از توانایی­هایش است با استفاده ازپذیرش، توجه­مثبت، خلوص­درونی و چهارمین اصل حمایت از خودکارآمدی بیمار است که هدف بررسی موفقیت­های گذشته­ی بیمار و اشاره به توانمندی­ها و موفقیت­های گذشته­ی او است(بریت،2008). در حال حاضر این چهار اصل مصاحبه­ی­انگیزشی با سرواژه­های RULEمشخص می شود:1. اجتناب از میل به اصلاح مراجع[1]® 2. درک انگیزش مراجع[2](U) 3. گوش­دادن به مراجع[3](L) 4. توانمندسازی مراجع[4](E) (قاسمی پور ، بهرامی احسان، عباس پورقهرمانلونژاد و پور شریفی،1390).

در مصاحبه­ی انگیزشی از دو تکنیک به­ طور­عمده استفاده می­ شود:1. کاهش احساس خصومت و حالت دفاعی بیمار2. نشان­دادن خطرات و شدت اثرات بیماری که بیمار به آن واقف نیست. دادن بینش به دفاع­های ناپخته­ی بیمار، مقابله با مکانیزم­ های انکار در مرحله­ی غفلت و ناآگاهی اولین خط درمان مصاحبه­ی انگیزشی است. ممکن است در مرحله­ی غفلت و ناآگاهی افراد حتی از آثار زیان­بار بیماری هیچ اطلاعی نداشته باشند. در این مرحله بهترین اقدام مشاور فعال ساختن بیمار برای درک خطر است. در مرحله­ی دوم یعنی مرحله­ی تفکر و تامل درمانگر از طریق مصاحبه­ی انگیزشی باید مزیت­های درمان یا تغییر را گوشزد کند. در مرحله­ی سوم که بیمار برای تغییر رفتار آمادگی دارد باید او را تشویق کند تا برنامه­ای واقع­بینانه برای ورود به مرحله­ی عمل طرح کند. و در مرحله­ی عمل که برنامه درمان اجرا می­ شود، درمانگر باید راه­هایی را برای افزایش خودکار­­آمدی بیمار طراحی کند. در مرحله­ی نگهداری نگرانی بیمار، عودعوارض بیماری است، لذا درمانگر از طریق ارائه­ طرحی برای پیشگیری از عود بیمار را یاری می­دهد. همچنین به­او کمک می­ کند چگونه در صورت لغزش و نقض تعهد، به درمان پای­بند باشد (بریت،2008).

1. ^{1. resistance of the righting reflex}
2. ^{2. understanding client’s motivation}
3. ^{3. listening to client}
4. ^{4. empowering client}