ج: خدمات کاریابی و اشتغالی د: مددکاری، مشاوره و راهنمایی هـ: نگهداری و مراقبت از افراد نیازمند به ویژه کودکان و سالمندان، متناسب با نیازها و شرایط سنی، جنسی و اجتماعی هر فرد یا خانواده تحت پوشش به صورت مستقیم یا غیرمستقیم یا حصول اطمینان از بازتوانی و خود اتکایی کامل توسط سازمان بهزیستی کشور و سازمان های بهزیستی استان ها». تبصره 4 ماده 14 این آئین نامه بیان می دارد که: «شرایط خانواده های داوطلب واجد شرایط و نحوه ی نگهداری این کودکان بر اساس دستورالعمل اجرایی مورد عمل سازمان بهزیستی کشور تعیین می شود. بر اساس همین ماده، سازمان بهزیستی کشور موظف است مددکاران (ترجیحاً مددکاران زن) خود را رأی نظارت و آگاهی از وضعیت کودکان و زنان سالمند سپرده شده به خانواده های داوطلب و مراکز، اعزام نماید. منشور حقوق و مسئولیت های زنان جمهوری اسلامی ایران (مصوب 31/6/1384 شورای عالی انقلاب فرهنگی) در فصل اول از بخش دوم، با عنوان حقوق و مسئولیت های دختران در خانواده، در ماده 19 بر حق دختران بی سرپرست و بد سرپرست در سرپرستی توسط بستگان یا داوطلبان تکفل با رعایت مصلحت آنان و برخورداری از حمایت و نظارت حکومت تأکید می نماید. هم چنین در فصل سوم از بخش دوم با عنوان حقوق و مسئولیت های فرهنگی و معنوی زنان بر حق پذیرش قیمومیت مالی فرزندان و مسئولیت رعایت حقوق اقتصادی فرزند و حق برخورداری زنان و دختران از حمایت های لازم در صورت فقر، طلاق، معلولیت، سرپرستی، بد سرپرستی و ایجاد امکانات جهت توان بخشی و خودکفایی آنها تأکید می کند. قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی (مصوب 1383)[78] همان طور که از نام آن مشخص است، این قانون جامع ترین قانون در زمینه ی رفاه کشور می باشد. مواد 1 و 4 به طور مستقیم به مسئله ی کودکان بی سرپرست و حمایت های قانونی آنها می پردازد. هم چنین ماده 3 هم به صورت غیرمستقیم به بحث ما مربوط می شود: در ماده یک هدف این قانون اموری خاص معرفی شده است که از موارد آن عبارتند از: