هر شاخص عملکرد از یک عدد دارای واحد اندازه گیری تشکیل شده است. عدد، میزان اهمیت (مقدار) و واحد ، معنای آن عدد را به ما نشان می دهد و همواره به یک هدف متصل اند. شاخص ها می توانند توسط واحدهای یک بُعد ی مثل ساعت ، متر ، نانو، ثانیه، دلار وتعداد گزارشات نشان داده شوند. واحدهای اندازه گیری چند بُعد ی نیز می توانند مورد استفاده قرار گیرند. این ها شاخص هایی هستند که به صورت نسبت دو یا چند واحد پایه بیان می شوند. اکثر شاخص های عملکرد جزء یکی از شش گروه زیر قرار می گیرند  (عفتی داریانی،1386، ص13) :

• اثربخشی[54] : میزان برآورده شدن نیازها توسط فرآیند را نشان می دهد.
• کارآیی[55] : میزان استفاده از منابع توسط هر یک از فرآیند ها برای رسیدن به اهداف نهایی را نشان می دهد.
• کیفیت[56] : درجه تطابق تولیدات و یا خدمات با انتظارات مشتری.
• زمان سنج[57] : میزان درست انجام شدن و سر وقت بودن هر یک از عملیات را اندازه می گیرد.
• بهره وری[58] : میزان افزایش ارزش افزوده هر فرآیند را نشان می دهد که می تواند بر مبنای تقسیم بندی ارزش نیروی کار و منابع مصرف شده باشد.
• امنیت[59] : میزان سلامتی سازمان یا شرکت و محیط کاری کارمندان را اندازه گیری می نماید.

همچنین باید در نظر داشت شاخص های عملکرد و اهمیت شان باید در راستای مقوله هایی نظیر ، نیاز مشتریان ، حصول توافق در تصمیم گیری ، قابل فهم بودن ، قابلیت استفاده وسیع ، تفسیر پذیری یکنواخت ، قابلیت انطباق با حسگرها (شاخص های فعلی)، توانمندی در تفسیر نتایج و اقتصادی بودن اجرایی قرار گیرند. بنا به گفته آرمسترانگ[60] شاخص ها و سنجه های اندازه گیری عملکرد می توانند دارای سرفصل های کلی ذیل باشند(آرمسترانگ،1385،ص ص63-62) :

• مالی – مانند درآمد ، ارزش صاحبان سهام ، ارزش افزوده ، نرخ های بازده ، هزینه ها.
• خروجی- مانند واحدهای تولیدی یا پردازش شده ، ظرفیت پذیرش ، حساب های جدید.
• اثرگذاری – دستیابی به یک استاندارد (کیفیت ، سطح خدمات و غیره).
• تغییرات رفتار – در قبال مشتریان داخلی و خارجی مانند تکمیل کار ، پروژه ، سطح استقبال از خدمات ، نو آوری.
• واکنش : مانند قضاوت دیگران ، همکاران ، مشتریان داخلی یا خارجی.
• زمان – مانند سرعت پاسخگویی یا گردش کار ، دستاوردها در مقایسه با جدول زمان بندی ، میزان کار عقب افتاده ، زمان بازاریابی ، زمان های تحویل.