در انتها می­توان خاطر نشان کرد سازمانی که بتواند محیط پویایی در درون خود خلق کند تا کارکنان کارآفرین با علاقه و میل به آرمان­های کارآفرینانه خود به خلاقیت بپردازند و در فرایند خلاقانه کارآفرینی مشارکت کنند، سازمان کارآفرین تلقی می‌شود و البته جذب کارآفرینان و وفاداری آنان به سازمان منعکس‌کننده کارآفرین بودن آن سازمان­ها نیست، بلکه هم افزایی آن­ها در اثر تعامل با هم و به کمک راهبردی کردن دانش درون سازمان  تبیین‌کننده آن معنا است (وینکر، پیتر، ویم و آندره[37]، 2008، ص17). 2-1-9. ویژگی­های سازمان کارآفرین 2-1-9-1. ویژگی­های سازمان­های کارآفرین از دیدگاه صمد آقایی (1382) ویژگی­های سازمان­های کارآفرین عبارت­است از: ساختار غیر متمرکز و غیر رسمی، عمودی و افقی بودن ارتباطات، درانحصار نبودن اطلاعات، گروهی بودن کارها، کنترل آسان و غیر رسمی، داشتن کارکنان توانمند، حمایت مدیریت، قدردانی مدیریت از افراد ریسک پذیر، تحمل کردن انحراف از قواعد کارکنان متولی شدن طرح­های کارآفرینانه، داشتن تنوع در حمایت­های مالی مدیریت، حمایت مدیریت از طرح­های کوچک آزمایشی، بکارگیری ایده­های جدید کارکنان، تغذیه مالی برای شروع و حرکت طرح­های نو و قدرت تصمیم ­گیری مدیریت (صمدآقایی،1382،ص95). 2-1-9-2. ویژگی­های سازمان­های کارآفرین از دیدگاه کنی (2007) ویژگی­های سازمان­ کارآفرین عبارتست از: توجه به رشد و تعالی و خلق ارزش؛ برخورداری از سیاست‌های نوآورانه در بازار؛ تمرکز بر مشتری و نیازهای ناگفته‌اش؛ ارزیابی ریسک‌ها و مخاطرات مطرح در فعالیت تجاری؛ آمادگی رویارویی با شکست و بحران؛ برخورداری از نیروی انسانی دارای چشم‌انداز، استراتژی و آرمانگرا. این سازمان­ها با تکیه بر دانش و خلاقیت نیروی­انسانی خود، ضمن اتخاذ سیاست‌های خلاقیت محور، حرکت سازمان در جهت جهش به سوی آینده را تسهیل کرده و از تک‌تک فرصت‌های محیطی و تغییرات پیوسته دنیای پیرامون، در راستای آرمان­های خود، بهترین بهره‌ها را جست‌وجو می‌کنند (کنی و بهودین[38]،2007،ص83). 2-1-10. مقایسه‌ ویژگی­های سازمان­های سنتی و سازمان­های کارآفرین جدول 2-1: مقایسه سازمان­های کارآفرین و سنتی (خنیفر، بردبار، فروغی قمی،  حسینس فرد و خدایی ،1389)

E3QxNdRPNW