دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی 2 – حق پخش و عرضه : یکی دیگر از حقوق مادی که در ماده ی 3 ق ح ح م م ه به آن اشاره شده حق پخش و عرضه ی اثر است در ماده ی 1 ق ت ت ک ن آ نیز به این حق اشاره شده است . حق پخش و عرضه نیز مثل حق انتشار یکی از حقوق مادی بوده و به پدیدآورنده تعلق دارد[85] . در نتیجه ی این حق ، پخش از رادیو و تلویزیون و نیز ضبط تصویری یا صوتی اثر بر روی صفحه یا نوار یا هر وسیله ی دیگر ، بدون موافقت پدیدآورنده ممنوع است . ق ح ح پ ن نیز حق عرضه را در ماده ی 1 شناخته و در آیین نامه اجرایی مواد 2 و 17 به تعریف عرضه پرداخته است . ماده ی 17 این آیین نامه بیان می دارد : « عرضه عبارت است از ارائه ی نرم افزار برای استفاده شخص یا اشخاص معین دیگر در زمان یا مکان محدود و برای بهره برداری شخصی.» قانون مالکیت فکری آلمان در تعریف حق پخش (توزیع) در ماده ی 1-17 عنوان می دارد : ” حق توزیع یک اثر ، حق عرضه ی آن به عموم یا تجاری کردن اصل اثر یا نسخه های آن است[86].” نکته ای که شاید در ابتدای امر مشتبه شود مفهوم نشر و پخش است ، پخش یا توزیع عبارت است از این که آثار منتشر و تکثیر شده به دست استفاده کننده برسد . در مورد پخش تفاوتی میان نرم افزارها و آثار ادبی و هنری وجود ندارد . تنها نکته ای که بایستی به آن توجه نمود زوال حق توزیع است . منظور از زوال حق توزیع این است که اگر پدیدآورنده حق خود را در مورد اثری در منطقه ای مثل اتحادیه اروپا بفروشد دیگر حق فروش مجدد در سایرکشورهای عضو این اتحادیه را ندارد . زوال حق توزیع در قوانین خارجی دیده می شود اما در قوانین داخلی اشاره ای به آن نشده است[87] . 3 – حق استفاده از پاداش و جایزه : در مورد پاداش و جایزه نیز آثار ادبی و هنری و نرم افزارها از حمایت یکسانی برخوردار شده اند چنان که در تبصره ی ماده ی 13 ق ح ح م م ه و ماده ی 14 آیین نامه ی اجرایی ق ح ح پ ن این حق مورد تصریح قرار گرفته و در آن پاداش ، جایزه ی نقدی و امتیازاتی که در مسابقات علمی ، هنری و ادبی طبق شرایطی به آثار مورد حمایت این قانون ( آیین نامه در مورد نرم افزارها ) تعلق می گیرد متعلق به پدیدآورنده است . هیچ شخصی حتی ناشر نمی تواند نسبت به حق پاداش و جایزه ، ادعایی نسبت به اثر داشته باشد مگر این که این حق به صراحت به او انتقال داده شده باشد و انتقال حقوق دیگر رابطه ی اثباتی با انتقال این حق ندارد [88] . 4- حق اقتباس : ماده ی 5 ق ح ح م م ه 1348 این گونه مقرر می دارد : « پدیدآورنده ی اثرهای مورد حمایت این قانون می تواند استفاده از حقوق مادی خود را در کلیه ی موارد از جمله موارد زیر به غیر واگذار کند :1. 2. 3 … 7 – به کاربردن اثر در فراهم کردن یا پدیدآوردن اثرهای دیگری که در ماده ی دوم این قانون درج شده است . » این ماده در بند 7 خود اشاره ی ضمنی به حق اقتباس و اجازه ی اقتباس از اثر به عنوان یک حق مادی برای پدیدآورنده دارد . همچنین ماده ی 18 همین قانون بیان می دارد : کسانی که حق اقتباس از اثر را دارند بایستی حقوق معنوی پدیدآورنده ی اصلی را رعایت نمایند . نکته ای که در مورد حق اقتباس بایستی به آن اشاره کرد این است که اثر مبتنی بر اقتباس بایستی مظهر ابتکار آفریننده باشد در غیر این صورت عمل این فرد در حد کپی برداری می باشد[89] . ق ح ح پ ن در ماده ی 4 خود مقرر می دارد : « حقوق ناشی از آن بخش از نرم افزاری که به واسطه نرم افزارهای دیگر پدید می آید متعلق به دارنده حقوق نرم افزارهای واسط نیست.»در ماده ی 5 همین قانون این گونه مقرر شده است : « پدیدآوردن نرم افزارهای مکمل و سازگار با دیگر نرم افزارها با رعایت حقوق مادی نرم افزارهای اولیه مجاز است . » این دو ماده در ابتدای امر متناقض به نظر می رسند اما با کمی دقت معلوم می شود که قانون گذار اقتباس را در نرم افزارها به دو بخش تقسیم کرده است 1 – اقتباس از نرم افزارهای قبلی برای تهیه ی نرم افزار ی سازگار و مکمل با نرم افزار جدید 2 – اقتباس از نرم افزار قبلی و تولید نرم افزار جدید که در واقع تکمیل کننده ی نرم افزار قبلی نباشد و خود اثری جدید باشد که عناصری را از اثر قبل دریافت کرده است . البته قانون گذار درآیین نامه ی مواد 2 و 17 ق ح ح پ ن و در ماده ی 15 شق سومی از اقتباس را بیان داشته و آن صورتی است که تغییراتی در نرم افزار سابق داده باشد اما عرفا نتوان آن را نرم افزار جدید محسوب نمود که اگر این نرم افزار جدید ( از لحاظ زمانی ) به نام این شخص ثبت شود یا از آن بهره برداری نمایند مرتکب نقص حقوق پدیدآورنده ی نرم افزار اصلی شده است. ماده ی 12 و 13 این آیین نامه به تغییر و توضیح مواد 4 و 5 ق ح ح پ ن پرداخته و این گونه مقرر می دارند : ماده ی 12 « استفاده از نرم افزارهای دیگر برای ایجاد نرم افزارهای سازگار و مکمل که قابلیت ها و ظرفیت ها یا کاربری جدید ایجاد کند بلامانع است و نقض حقوق پدیدآورنده نرم افزارهای دیگر محسوب نمی شود مشروط بر این که پدیدآورنده نرم افزار سازگار و مکمل رضایت کتبی پدیدآورندگان نرم افزار هایی که برای نخستین بار در ایران تولید و توزیع شده است را گرفته باشد. » در توضیح این ماده بایستی گفت : استفاده از نرم افزارها و اقتباس از آن ها در صورتی که قابلیت ها و ظرفیت ها یا کاربری جدید ایجاد کند و این نرم افزارها مکمل با نرم افزار قبلی باشد در صورت رضایت پدیدآورنده ی اصلی جایز است و در صورتی که نرم افزار برای اولین بار در ایران تولید و توزیع نشده باشد نیازی به رضایت پدیدآورنده ی اصلی نیست .