تابستان 1393

(در فایل دانلودی نام نویسنده موجود است)

فهرست مطالب

عنوان                                                                           صفحه
 
چکیده .1
 
فصل اول: کلیات پژوهش2
 
1-1 مقدمه.3
 
1-2 بیان مسئله3
 
1-3 پرسش های پژوهش6
 
1-4 فرضیه های پژوهش6
 
1-5 اهداف پژوهش.7
 
1-6 معرفی استان مازندران.7
1-6-1 استان مازندران7
1-6-2 نام مازندران9
1-6-3 زبان مازندرانی.10
1-6-3-1 پراکندگی زبانی.11
1-6-3-2 لهجه‌ها.11
1-6-3-3 تاریخ زبان13
1-6-3-4 مازندرانی، گویش یا زبان13
 
1-7 تعریف مفاهیم اختصاصی و کلیدی14
 
فصل دوم :مباحث نظری و پیشینه.16
 
2-1 مقدمه.17
 
2-2 نحو17
 
2-3 درباره زبان مازندرانی17
 
2-5 مطالعات مربوط به ساخت مجهول19
2-6 نظرات راجع به ساخت مجهول در زبان مازندرانی.37
 
2-7 خلاصه فصل38
 
فصل سوم: روش پژوهش39
 
3-1 مقدمه.40
 
3-2 روش پژوهش40
 
3-3 روش گردآوری اطلاعات41
 
3-4 ابزار گردآوری اطلاعات41
 
3-5 جامعه آماری پژوهش42
 
3-6 روش تجزیه و تحلیل42
 
3-7 محدودیت‌های پژوهش.43
 
3-8 خلاصه فصل.43 

فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده‌ها44
 
4-1 مقدمه.45
 
4-2 نمونه‌هایی از جملات مجهول در زبان مازندرانی45
 
4-2-1  نمونه‌هایی از دیوان امیر پازواری.45
 
4-2-2 نمونه‌هایی از «روایت طبری از واقعه شیخ طبرسی».46
 
4-2-3  نمونه‌هایی از «ماموریت علمی در ایران».48
 
4-2-4  نمونه‌هایی از «کنزالاسرار مازندرانی».50
 
4-2-5 نمونه‌هایی برگرفته از برخورد با ‌گویش‌وران 53
 
4-3 اشکال مختلف ساخت مجهول در زبان مازندرانی بر اساس نمونه‌ها.54
 
4-3-1 ساخت غیرشخصی.54
 
4-3-2 ساخت ترکیبی 55
 
4-3-2-1 فعل‌ کمکی مورد استفاده در ساخت ترکیبی مجهول در زبان مازندرانی.55
 
4-3-2-1-1 کاربردهای دوگانه فعل «شدن» در زبان مازندرانی55
 
4-3-2-2 شیوه ساخت صفت مفعولی در زبان مازندرانی.56
 
4-4 نقش‌های متنوع «را» در زبان مازندرانی.58
 
4-4-1 «را» نشانه مفعول مستقیم. 58
4-4-1-1   نمونه جملاتی که در آن‌ها «را» نشانه مفعول مستقیم حذف شده است58
 
4-4-2  «را» نشانه مفعول «به‌ای».59
 
4-4-3 «را» نشانه مفعول «ازی».59
 
4-4-4 “را” نشانه مفعول «برای» .59
 
4-4-5 «را» نشانه فک اضافه59
 
4-5 جایگاه فاعل معنایی در جملات مجهول مازندرانی.60
 
4-6 چگونگی تبعیت مجهول در زبان مازندرانی از همگانی‌های مجهول60
 
4-7 خلاصه.61
 
فصل پنجم: نتیجه‌گیری63
 
5-1 مقدمه.64
 
5-2 بررسی پرسش‌ها و فرضیه‌ها.64
 
5-3  نتایج حاصل از پژوهش.66
 
5-4 پیشنهاد برای پژوهش‌های بعدی68
 
منابع و مآخذ70
 
فهرست منابع فارسی70
 
فهرست منابع انگلیسی.71
پیوست‌ها73
الفبای آوانگاری مورد استناد در آوانگاری جملات مازندرانی پژوهش .74
 
چکیده انگلیسی(Abstract) .75
 
چکیده
جملات مجهول جملاتی هستند که در آن‌ها برخلاف جملات معلوم، مفعول نهاد جمله واقع می‌شود و فعل جمله به آن نسبت داده می‌شود. علل مختلفی وجود دارند که گویش‌وران از این جملات به جای جملات معلوم استفاده می‌کنند از جمله هنگامی که فاعل جمله ناشناخته باشد، ذکر مفعول یا فعل اهمیتش از ذکر فاعل بیشتر باشد و یا گوینده می‌خواهد فاعل ناشناخته بماند. در این نوشته به کاربردها و ساخت‌های متنوع این نوع جملات به ویژه در زبان مازندرانی پرداخته شد و پیشینه‌ای از این ساخت را در تعدادی از آثار مازندرانی به جا مانده مورد بررسی قرار گرفت. همچنین به ساخت صفت مفعولی در این زبان پرداخته شده است. با بررسی آثار مکتوب این زبان مشخص گردید که ساخت‌های مجهول زبان مازندرانی بر دو نوع هستند. نوع اول آن که ساخت ترکیبی نامیده می‌شود از ترکیب صفت مفعولی و صرف فعل «شدن» ساخته می‌شود. نوع دوم ساخت‌های مجهول این زبان همان مجهول غیرشخصی است که در آن فاعل جمله حذف شده و فعل جمله دارای شناسه سوم شخص جمع است. همچنین مشاهده شد که در زیر مجموعه مجهول غیرشخصی، ترکیبات مجهول مصدری همراه با افعال مّعین بدون ذکر فاعل وجود دارند که می‌توان آن‌ها را نیز تحت عنوان مجهول دسته بندی کرد. در مازندرانی امروزی هر دو این ساخت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند ولی با بررسی آثار قدیمی برجای مانده از این زبان مشخص شد که در گذشته ساخت مجهول غیرشخصی از عمومیت بسیار بالاتری برخوردار بوده است و می‌توان نتیجه گرفت که شیوع استفاده از ساخت ترکیبی تحت تاثیر نفوذ زبان فارسی روی داده است. هم‌چنین در جریان تحقیق این نکته روشن شد که ذکر عبارت کنادی در جملات مجهول مازندرانی به هیچ وجه عمومیت ندارد. هم‌چنین تبعیت کامل ساخت ترکیبی مجهول زبان مازندرانی از همگانی‌های مجهول مورد اثبات قرار گرفت.
کلمات کلیدی: ساختار مجهول، زبان مازندرانی، صفت مفعولی، مجهول اصلی، مجهول غیرشخصی، عبارت کنادی، مجهول مصدری (وجه مصدری مجهول)

1-1 مقدمه
     زبان یک سیستم قراردادی منظم از آواها یا نشانه‌های کلامی یا نوشتاری بوده که توسط انسان‌های متعلق به یک گروه اجتماعی یا فرهنگی خاص برای نمایش و فهم ارتباطات و اندیشه‌ها به کار برده می‌شود. بنا به تعریف دیگر، زبان مجموعه‌ای سامان‌مند از نشانه‌های اختیاری و قراردادی‌ است که هم‌چون نهاد‌ی اجتماعی برای برقراری ارتباط به کار می‌رود. به عبارتی زبان پدیده‌ای ذهنی است که به صورت گفتار و نوشتار یا اشاره تجلی می‌یابد. زبان محلی نیز زبانی است که مردم یک ناحیه بدان تکلم می‌کنند. زبان‌ها و گویش‌های محلی منبعی بسیار غنی برای پژوهش‌های زبانی، ادبی، جامعه‌شناختی، مردم‌شناختی و تاریخی می باشند. سخن‌گویان هر زبانی بنا به اهداف مورد نظرشان برای انتقال مفاهیم و بیان اندیشه‌ها، افکار و خواسته‌های خویش از ساختارهای مختلف موجود در زبان خود بهره می برند. در مورد زبان مازندرانی نیز اهل زبان با تکیه بر امکانات و توانایی‌های زبان خویش از ساختارهای متنوعی از جمله ساختارهای مجهول[1] استفاده می‌کنند. مجهول، گونه‌ای از ساختار زبانی است که در آن مفعول، جایگاه فاعل را در ابتدای جمله می‌گیرد  و فاعل جمله یا حذف می شود و یا از اهمیت آن کاسته شده، به موقعیتی جز ابتدای جمله فروکاهیده می شود. در مقابل این ساختار، گونه معلوم قرار دارد که در آن فاعل در ابتدای جمله قرار دارد. هنگامی که گوینده بخواهد بر مفعول جمله یا فعل آن بیشتر از فاعل تاکید کند و یا هنگامی که فاعل جمله ناشناخته باشد یا ذکر آن اهمیتی نداشته باشد، استفاده از ساختار مجهول بر ساختار معلوم رجحان دارد.
در این فصل به تعریف این ساختار و ارائه تعریفی کلی از زبان مازندرانی پرداخته شده است.

1-2 بیان مسئله

     82%d9%88%d9%82%db%8c-%d8%ac%d8%b1%d8%a7/">