1-5-2- فرضیه های فرعی : 5
1-6- پیشینه تحقیق: 5
1-6- روش تحقیق 7
1-7- روش گردآوری داده‏ها 7
1-8- روش‌ها و ابزار تجزیه و تحلیل داده‏ها 7
فصل دوم
توجه و اهمیت زنان در نظام آموزشی ایران
2-1- مقدمه 8
2-2- رویکردهای نظری-تحلیلی جنسیتی و آموزش دختران 9
2-3- الگوی تواناسازی زنان و آموزش 10
2-3-1- مرحله اول:خدمات(welfare) 11
2-3-1-1-آموزش غیررسمی(سوادآموزی) 11
2-3-1-2-آموزش رسمی 12
‏ 2-3-1-2-1- دانش‏آموزان 12
2-3-2- مرحله دوم:دسترسی(access) 12
2-3-3- مرحله سوم:آگاه‏سازی(conscientisation) 13
2-3-4- مرحله چهارم:مشارکت(participation) 16
2-3-5- مرحله پنجم:کنترل(control) 16
فصل سوم
جایگاه زنان عربستان در آموزش
3-1- مقدمه 18
3-2- حجاب 19
3-3- وضعیت اشتغال زنان در عربستان 19
3-4- تحصیل زنان 20
3-5- دشواری های زنان عربستان در آموزش 20
3-5-1- زبان دانش دینی 20
3-5-2- متون آموزشی 21
فصل چهارم
جایگاه زنان در نظام آموزشی
4-1- نقش آموزشى زنان‏ 23
4-2- نقش آموزشى زنان در خانواده‏ 23
4-3- نقش زنان در نظام آموزش رسمى کشور 25
4-4- نقش‏هاى آموزشى غیر مستقیم در زنان‏ 27
4-5- وضعیت زنان در عربستان سعودی 28
4-5-1-آموزش 29
4-5-2-رانندگی 29
نتیجه گیری
5-1- نتیجه گیری 31
منابع

چکیده
مهمترین و برجسته‏ترین نقش زنان را مى‏توان نقش آموزشى آنان دانست که تمامى فرایند زندگى را در بر مى‏گیرد. این نقش به سه صورت قابل تقسیم بندى است: 1 – نقش آموزشى در خانواده 2 – نقش آموزشى در نظام آموزشى رسمى کشور 3 – نقش زنان در فرایند توسعه و پیشرفت اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى به عنوان عناصر آموزش دهنده غیر مستقیم در این تحقیق بر اساس داده‏هاى آمارى به بررسی نقش زنان در نظام آموزشی طى 25 سال گذشته در جمهورى اسلامى ایران و عربستان مورد بررسى و تحلیل قرار گرفته و در پایان کاستى‏هاى موجود در این زمینه بازگو شده است.
پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل بازتاب ها و تأثیرات حضور گسترده تر زنان در جامعه از لابه لای مطبوعات این دوره پرداخته است. ابتدا بازتاب های مثبت و منفی گسترش حضور اجتماعی زنان به ویژه تعامل و رویایی نیروهای سنت گرا و گروه های روشنفکر با آن را مورد بحث قرار گرفته و سپس ضمن بررسی تأثیرات حضور اجتماعی، بر ایجاد تغییر و تحول در ابعاد مختلف زندگی زنان، تحلیل تأثیر این تغییر و تحول در نظام خانواده پرداخته است. اگرچه در جنبش های مذهبی و ملی نظیر جنبش تنباکو و نهضت مشروطه حضور فعال اجتماعی زنان مشاهده می گردد، اما این حضور، خود جوش و آگاهانه نمی باشد. اولین گام های جدی برای ایجاد تغیر در وضعیت زنان در زمان رضاشاه برداشته شد تا پیش از شهریور 1320 حضور زنان در ادارات که لازمه ی آن ایجاد ارتباط مستقیم با مردان بود محدود به زنان تحصیل کرده و طبقات ممتاز جامعه بود. با وجود این، مشکلات اقتصادی و وجود امکان کار در کارخانه ها هم پای مردان به تدریج در اواخر دوره ی رضاشاه زنان نیازمند را به این مراکز کشاند. با وجود آن که پس از پیروزی مشروطیت و بنا بر متمم قانون اساسی کشور تحصیل اجباری شد،اما در عمل نه تنها برای زنان بلکه در کل نظام آموزشی کشور تا پایان دور ه ی قاجاریه پیشرفت چندانی حاصل نگردید.