د) اقامتگاه شرکت هر شرکت تجاری به دلیل داشتن شخصیت حقوقی، دارای اقامتگاهی است که مستقل از اقامتگاه شرکاست و باید معین شود فواید تعیین اقامتگاه شرکت عبارتند از: 1) هرگاه قانون برای تاسیس شرکت در محل‌های خاص (مثل مناطق آزاد تجاری) تسهیلاتی (از جمله تسهیلات مالیاتی) معین کرده باشد، اثبات وقوع اقامتگاه شرکت در این محل‌ها مزایایی در بر دارد. 2) اقامتگاه شرکت معین می‌کند که شرکت تابعیت چه کشوری را دارد. 3) دادگاه صلاحیتدار برای صدور حکم ورشکستگی شرکت، دادگاه محل اقامت خود شرکت است (ماده 413 ق.ت). برای صدور حکم ورشکستگی شرکت، طلبکاران فقط باید به دادگاه محل اقامت شرکت مراجعه کنند. 4) برای اقامه‌ی دعوا علیه شرکت نیز طلبکاران علی‌الاصول می‌توانند به دادگاهی مراجعه کنند که اقامتگاه شرکت در حوزه آن واقع است. ه) تابعیت شرکت تابعیت یکی دیگر از مشخصه‌ های شخص حقوقی است. هر شخص حقوقی، تابعیت مخصوص به خود دارد. به بیان ماده 591 قانون تجارت، «اشخاص حقوقی، تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه آن‌ها در آن مملکت است». بدین‌ترتیب تابعیت اشخاص حقوقی، به تبع اقامتگاه آن‌ها، تعیین می‌شود[13]. درخصوص تابعیت شرکت‌های تجارتی، ماده اول «قانون راجع‌به ثبت شرکت‌ها» مصوب 1310، می‌گوید: «هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد، شرکت ایرانی محسوب است». و چون مرکز اصلی شرکت تجارتی اقامتگاه او محسوب می‌شود، بنابراین درمورد تابعیت شرکت‌های تجارتی نیز، همان ضابطه مقرر در ماده 591 فوق‌الذکر قانون تجارت، اعمال می‌گردد. یعنی این‌که، شرکت‌های تجارتی، تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه (= مرکز اصلی) آن‌ها، در آن مملکت است. گفتار سوم: معرفی انواع شرکت‌های تجاری و طبقه بندی آن شرکت تجارتی یا شرکت بازرگانی، شرکتی است که بین دو یا چند نفر، به منظور تحصیل سود، با نام مخصوص، تحت عنوان یکی از شرکت‌های مذکور در قانون تجارت با رعایت مقررات مربوط، تشکیل و به ثبت داده شود. شرکت‌های تجارتی بر هشت نوع است:[14] شرکت سهامی عام، شرکت سهامی خاص، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت نسبی، شرکت مختلط غیرسهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت تعاونی. هرگاه شرکت تجارتی از طریق سرمایه‌گذاری شرکت‌های دولتی ایجاد شود مادام که بیش از نصف سرمایه آن متعلق به شرکت‌های مزبور است، شرکت دولتی تلقی می‌گردد. در ماده 20 قانون تجارت، شرکت‌های تعاونی تولید و مصرف نیز، جزو شرکت‌های تجاری ذکر شده است. ولی درحال حاضر، شرکت‌های تعاونی را به علت داشتن وضع خاص، نمی‌توان از انواع شرکت‌های تجاری به‌ شمار آورد. طبقه بندی شرکت های تجاری: در طبقه بندی شرکت‌های تجاری، معیارهای مختلفی می‌تواند ملاک عمل قرار گیرد. و تقسیم بندی که بر اساس هر یک از معیارها صورت گرفته باشد، با یکدیگر متفاوت خواهد بود، ذیلا بطور کاملا خلاصه به برخی از معیارهایی که می‌توانند ملاک تقسیم‌بندی شرکت‌ها قرار گیرد اشاره می‌کنیم. الف: طبقه بندی بر اساس طرز تشکیل شرکت‌ها بر اساس این معیار شرکت‌های تجاری به دو نوع قابل تقسیم هستند: 1- شرکت‌های قانونی شرکت‌هایی هستند که مطابق مقررات قانون تجارت تشکیل شده و در قالب یکی از شرکت‌های مزبورند (شرکت‌های سهامی، نسبی، تضامنی، مختلط، تعاونی). 2- شرکت‌های عملی، که ممکن است ظاهر یا مخفی باشند و شرکت‌های هستند که در عمل وجود دارند بدون آن که به شکل یکی از شرکت‌های موضوع قانون تجارت در آمده و مطابق آن تشکیل شده باشد. ب- طبقه بندی بر اساس قابلیت انتقال حصه شرکاء