سخن درباره کاشف، در فقه بسیار ریشه دار است. بحث پیرامون این موضوع تقریباً در همۀ تألیفات فقهی دیده می شود. فقها در این زمینه دقت بسیاری مبذول داشته اند. به نظر ایشان اگر انشاء درونی با کاشفی ابراز نشود، عقد یا ایقاعی محقق نمی شود. در این راستا برخی در بین مبرزات، تنها لفظ را شایسته ایفای این نقش دیده اند و تنها در صورت عدم قدرت تکلم است که اشاره جایگزین لفظ می_ شود[5]. یعنی انشاء درونی به تنهائی کفایت نمی کند و در عین حال ابراز آن انشاء با هر مبرزی منشأ اثر نیست. اما گروه دیگر نظر داده اند که تفاوتی نمی کند که مبرز چه باشد آن چه اهمیت دارد این است که انشاء درونی به وسیله ای اعلام و کشف گردد[6].

      با این وجود باید گفت که در ایقاعات، هر چند اکثر قریب به اتفاق فقها  نظر به ضرورت اعلام اراده داده اند، اما نظر مخالفی نیز به طور مهجور موجود است[7]. ضرورت اعلام اراده در فقه امامیه نه تنها در عقود[8] به طور مسلم پذیرفته شده است در ایقاعات نیز جز عده ای قلیل نظر به ضرورت اعلام اراده داده- اند.

     نیاز همه اعمال حقوقی به کاشف (اعلام)، از نقطه نظر فقها، از جمله اموری است که نمی توان در آن تردید کرد. لزوم اعلام اراده در ایقاعات در حقوق مدنی به شدت اختلافی است.  به اجمال دیدیم که عده ای اعلام اراده را تنها برای اطلاع طرف (در عقود) و یا صرفاً یک کاشف یا مبرز دانسته اند و گروهی دیگر آن را در ایجاد اعمال حقوقی اجتناب ناپذیر تلقی کرده اند.

    قانونگذار نیز به خلاف عقود، در ایقاعات به صراحت در مورد نقش اعلام اراده در ایجاد آن اعمال مقرره ای ندارد.  فقدان نص در این خصوص  اختلاف نظرهای عمیقی را موجب شده است. تعیین نحوه اعلام هم در پاره ای از اعمال حقوقی، در مواردی، بستر اختلاف نظرها است. اینجاست که برخی از حقوقدانان اعلام اراده را تنها ناظر به مرحله اثبات می دانند، اما پاره ای دیگر آن را به مرحله ثبوت منتسب می کنند. تا آن جا که مورد بررسی قرار گرفت کتاب، رساله یا پایان نامه ای که به تفصیل و به طور مستقل در این خصوص نگاشته شود یافت نشد و اکثر نویسندگان حقوق مدنی از کنار مسأله ای بدین اهمیت که وجود یا عدم ماهیت های حقوقی بسته به آن است (نظر به اعتباری بودن ماهیت های حقوقی)، گذشتند بی آنکه در این خصوص قلم فرسایی کرده، به طور شایسته ای به تشریح آن بپردازند. آنچه در این کتب دیده می شود در واقع متابعتی صرف از دو نظر موجود است. در کتب پاره ای از استادان به طور پراکنده مطالب تازه و بدیعی در این مورد یافت می شود که آن هم به شکل اختلافی جلوه می کند.

ابزارهای تحقیق، استفاده از روش کتابخانه ای و بهره برداری از کتب، مقالات، جزوات درسی، پایان نامه – ها و غیره بوده است. شیوه انجام تحقیق هم، تحلیلی و اسنادی، با بهره گرفتن از فیش برداری از متون و تدوین و تبویب مطالب بر اساس یک ساختار منطقی می باشد.

    پایان نامه حاضر در دو بخش به نگارش در آمده است. بخش اول آن به تعاریف و کلیات اختصاص یافته است، که در فصل نخست آن از اعمال حقوقی و انواع آن سخن به میان آمده، و در فصل دوم آن مباحثی پیرامون اراده، انواع آن، چگونگی تحقق انشاء و نقشی که کاشف در آن ایفاء می کند مطرح شده است. بخش دوم پایان نامه به نقش اعلام در انشاء اعمال حقوقی منصرف است که فصل نخست آن مربوط به نقش اعلام در ایجاد عقود، دلایل آن و نقد آن دلایل می باشد، و فصل دوم بخش اخیر به نقش اعلام در ایقاعات، دلایل آن و نقد آن دلایل متوجه است. فصل سوم این بخش به رویکرد جدید مقنن به اعلام، و دلایل این رویکرد پرداخته شده است و مصادیق بارزی از این رویکرد جهت اثبات ادعای اخیر معرفی شده اند.

بخش اول:

 تعاریف و کلیات

که در این شاخص ها، q0 مقادیر سال پایه و qn مقدار سال مورد نظر را نشان می دهد.

2-12 روش های ارزیابی کارایی

پس از مرور انواع کارایی و درک مفهوم آن، به بحث در مورد روش های ارائه شده برای ارزیابی کارایی پرداخته می شود. به طور کلی روش های مختلف ارزیابی کارایی را می توان به دو دسته تقسیم کرد (مهرگان، 1383، 30):

الف) روش های پارامتری

ب) روش های ناپارامتری

2-12-1 روش های پارامتری

به روش هایی اطلاق می شود که در آنها در ابتدا یک شکل خاصی برای تابع تولید در نظر گرفته می شود، سپس با یکی از روش های برآورد تابع که در آمار و اقتصاد سنجی مرسوم است، ضرایب پارامترهای این تابع برآورد می شود. از آنجا که در این روش ها، پارامتر یا پارامترهایی از تابع برآورد می گردد، به آنها روش های پارامتری می گویند( مهرگان، 1383، 31). مشکل عمده این روش ها تخمین تابع تولید می باشد. ایده اصلی محاسبه کارایی در روش های پارامتری، بر این اصل استوار است که ابتدا مقدار حداکثر تولیدی که به طور فرضی از نهاده ها قابل حصول است را محاسبه کرده و سپس با داشتن مقدار تولید واقعی بنگاه، با تقسیم دومی بر اولی مقدار حاصل را کارایی می نامند.

2-12-2 روش های ناپارامتری

این روش ها مبتنی بر یک سری بهینه سازی هستند که برای محاسبه کارایی نسبی از آنها استفاده می شود. عبارت نسبی در جمله بالا بسیار حائز اهمیت است، زیرا کارایی بدست آمده در این روش، نتیجتا مقایسه بنگاه های موجود با یکدیگر است. بنابراین، در صورتی که تعدادی از مشاهدات حذف و یا تعداد آنها زیاد شوند، ممکن است مقدار کارایی محاسبه شده نیز کم یا زیاد شود. بنابراین کارایی بدست آمده نسبی است نه مطلق. در این تکنیک به شناخت شکل تابع تولید نیازی نیست و محدودیتی در تعداد ورودی ها و خروجی ها وجود ندارد. از جمله روش های ناپارامتری می توان به روش های زیر اشاره نمود: الف- روش وصل نقاط حدی ب- روش تحلیل پوششی داده ها DEA .

الف)روش وصل نقاط حدی

این روش بر اساس نقاط مشاهده شده به تعیین مرز کارایی می پردازد. اگر فرض نقاط مشخص در نمودار هریک نشان دهنده ترکیبات مختلف عوامل تولید x1 , x2 برای تولید یک واحد محصول باشند (برای تمامی واحدهای مورد مقایسه در نمونه) با وصل نقاطی که به مبدا مختصات و محورهای مختصات نزدیک هستند و تمامی نقاط را پوشش می دهند، تابع محدبی بدست می آید که هیچ نقطه ای در زیر این تابع قرار نمی گیرد. تابع بدست آمده، تابع تولید مرزی می باشد و کارایی تمام نقاط نسبت به این خط مرزی سنجیده می شود(حلایی جواد، 1378، 12):

2-4-3 ویژگی های روش دلفی…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..100 3-4-3 مراحل اجرای تکنیک دلفی…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….100 4-4-3 مراحل اجرای روش دلفی در پژوهش………………………………………………………………………………………………………………………………..101 5-3 قلمرو تحقیق……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..102 1-5-3 قلمرو مکانی-جامعه تحقیق…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….102 2-5-3  قلمرو زمانی تحقیق………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..103 6-3 روش نمونه گیری و تخمین حجم جامعه…………………………………………………………………………………………………………………………103 1-6-3 روش نمونه گیری…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….103 2-6-3 تخمین حجم جامعه………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..103 3-6-3 جامعه آماری……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………104 7-3 روش های گردآوری داده ها و ابزار مورد استفاده برای آن………………………………………………………………………………………………104 8-3 روش های تحلیل داده ها………………………………………………………………………………………………………………………………………………….104 9-3 روایی و پایایی ابزار گردآوری داده ها……………………………………………………………………………………………………………………………….105 1-9-3 روایی………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..105 2-9-3 پایایی……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….105 فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده ها 1-4 مقدمه………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..107 2-4 تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها……………………………………………………………………………………………………………………………………….107 1-2-4 جنسیت……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………108 2-2-4 میزات تحصیلات……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..109 3-2-4 سابقه کار…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………110 3-4 تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها…………………………………………………………………………………………………………………………………….111

فصل سوم

روش شناسی تحقیق

1-3- مقدمه

تحلیل پوششی داده ها (DEA) به عنوان یک ابزار بسیار مفید مدیریتی و تصمیم گیری، گسترش شگفت آوری در تئوری و روش و کاربرد گسترده در سطح کل دنیا از زمان ایجاد آن توسط چارنز و کوپر داشته است.  مدل های DEA سنتی مانند مدل های CCR و BBC و امثال آن ها با داده های مبهم سر و کار ندارند و تمام داده های ورودی و خروجی را قطعی در نظر می گیرند. در موقعیت های دنیای واقعی به هر حال این فرض ممکن است، همیشه صدق نکند. به دلیل وجود عدم قطعیت DEA گاهی اوقات با وضعیت داده های مبهم روبرو می شوند، خصوصا موقعی که مجموعه ای از واحدهای تصمیم گیری (DMU_S) داده های مفقود، داده های قضاوتی ، داده های پیش بینی شده یا اطلاعات برتری ترتیبی را در بر داشته باشند. بطور کلی اطلاعات نادقیق یا داده های مبهم را می توان به صورت اعداد فازی یا بازه ای نشان داد. از این رو چگونگی ارزیابی کارایی مدیریت و عملیات مجموعه واحدهای تصمیم گیری در محیط های فازی و بازه ای یک مسئله پژوهشی با ارزش می باشد. و این مسئله لزوم گسترش و پیشرفت تئوری تحلیل پوششی داده ها ، روش و کاربردهای واقعی آن را نشان می دهد. در این فصل ما به شرح مدل تحلیل پوششی داده ها خواهیم پرداخت و با ایجاد تغییراتی در آن سعی در بهبود این مدل خواهیم داشت . این تغییرات با هدف بهبود نتایج به دست آمده از مدل اعمال خواهند شد تا مقایسه کارایی واحدهای تصمیم گیری با بهره گرفتن از این نتایج صحت بیشتری داشته باشند. علاوه بر این در این مدل از داده های فازی استفاده شده و روش تبدیل آن به مدل قطعی نیز شرح داده خواهد شد.

2-3- بیان مسئله

با توجه به اهمیت موضوع تعیین کارایی، روش های بسیاری برای سنجش میزان کارایی واحدهای تصمیم گیری ارائه شده است. این روش ها به طور کلی به دو دسته روش های پارامتریک و ناپارامتریک طبقه بندی می گردند. که در روش های ناپارامتریک سنجش کارایی از طریق برآورد تابع تولید یا هزینه ضرورتی ندارد.(کاید پور، 1390)

اگر یک گیاه تولید مثل نداشته باشد از بین خواهد رفت. بنابراین به یک رقابت بین گیاهان برای محدود کردن حداکثر تعداد گیاهان در کولونی نیاز است. بعد از تولید دانه ها در اطراف هر علف، فقط می توانیم به تعداد بیشینه گیاه از پیش تعیین شده (Pmax) از مجموع علف ها و دانه ها را به نسل بعدی انتقال دهیم. گیاهانی که شانس بقاء یافته اند مجدداً بازتولید شده و مراحل فوق را تکرار می کنند و به این ترتیب پاسخ های بدست آمده در هر تکرار از برازندگی بیشتری برخوردار است. این مکانیزم به گیاهان با تناسب پایین شانس تولیدمثل می دهد، و اگر دانه های تولید شده توسط آنها تناسب خوبی در کولونی داشته باشند آن وقت می توانند زنده بمانند. هنگامی که تعداد تکرار ها به حداکثر تعداد مجاز برسد این الگورتیم متوقّف می شود. البته تعداد بیشینۀ گیاه از پیش تعیین شده می تواند با تعداد جمعیت اولیه برابر باشد که در این صورت یکی از پارامترهای الگوریتم حذف می شود.

3.3.1.4.4. مرحلۀ چهارم: چک کردن شرایط خاتمه

انواع شرایط خاتمه در روش های فرا ابتکاری

رسیدن به حداقل قابل قبولی از پاسخ در این مورد که یکی از شرط های توقف می باشد فرض کنید که کلّ هزینه های یک شرکت 1000 واحد پولی می‌باشد و مدیر شرکت تمایل دارد این هزینه به 800 واحد کاهش یابد که البته این مورد از دیدگاه مدیریت مقداری مطلوب است. قابل توجه است که مقدار 800 نقطۀ بهینه نمی باشد و ممکن است مقدار تابع هدف کمتر از 800 واحد نیز بشود. برای مثال در شکل نقطۀ A نقطۀ مطلوب از دیدگاه مدیریت را نشان می دهد که یکی از شرط های توقف می باشد. شکل ‏3‑2. سپری شدن زمان/ تکرار معین در این مورد برای به پایان رساندن الگوریتم یک میزان تکرار برای الگوریتم معرفی می کنیم. مثلاً در تکرار 100 الگوریتم به اتمام رسیده و تکرار های بعد از 100 را نیاز نداریم، هرچند که ممکن است مقدار تابع هدف بعد از تکرار معیّن بهبود یابد. شکل ‏3‑3 سپری شدن زمان/ تکرار معین بدون مشاهدۀ بهبود قابل ملاحظه در نتیجه اگر در مواردی بعد از اجرای الگوریتم در تکرار های پی درپی مقدار تابع هدف بهبود نیابد یا به میزان غیر قابل توجه بهبود یابد الگوریتم متوقف می شود. مثلاً اگر با n بار تکرار از نقطۀ a تا b بهبود نیابد یا به میزان ناچیز که قابل توجه نباشد بهبود یابد الگوریتم متوقف می شود. در شکل از تکرار a تا تکرار b مقدار تابع هدف ثابت می باشد که باعث می شود الگوریتم متوقف شود.  شکل ‏3‑4. تعداد ارزیابی تابع هدف از پیش تعیین شده (NFE)