ز)      اعمال مقرراتی به منظور حصول اطمینان از آن که دستورالعمل‌ها و ترتیبات ممیزی به درستی انجام می‌شوند؛ و ح)      دستورالعمل‌های گزارش‌دهی به آژانس مطابق با بندهای ۵۹-۶۹ زیر».[422] سند ۱۵۳ در مورد مواد هسته‌ای مشمول پادمان‌های آژانس تصریح می کند که «پادمان‌ها شامل مواد هسته‌ای موجود در معادن و یا فعالیت‌های مربوط به فراوری سنگ معدن نمی‌گردد».[423] از سوی دیگر شرایط کیفی شمول پادمان نسبت به مواد هسته‌ای چنین تعیین شده که «مواد هسته‌ای هنگامی که به ترکیب و خلوص مناسب برای تولید سوخت و یا عملیات غنی‌سازی برسند، به هنگام خروج از کارخانه و یا ورود به کشور طرف قرارداد تحت پادمان قرار خواهند گرفت. هر گونه صادرات و واردات مواد حاوی اورانیوم و توریوم که هنوز به این مرحله نرسیده باشند می‌بایست از سوی کشور صادر کننده و کشور وارد کننده به آژانس گزارش شود، مگر آن که نقل و انتقال مزبور برای مقاصد به طور کلی غیر هسته‌ای صورت گرفته باشد».[424] اعمال پادمان‌ها نسبت به موادی که بدین طریق مشمول پادمان شده‌اند، طبق شرایطی که ذیل بند ۱۱ ذکر شد خاتمه می‌یابد و «چنانچه شرایط مندرج در بند ۱۱ تأمین نشده باشد، ولی دولت طرف قرارداد بازیافت مواد هسته‌ای تحت پادمان از مواد باقی مانده را عملی یا مطلوب نداند، طرفین در مورد پادمان‌های مناسب مواد مزبور مشورت خواهند نمود».[425] بندهای ۳۶ الی ۳۸ به موارد معافیت مواد هسته‌ای از اعمال پادمان‌های آژانس اختصاص دارد. طبق بند ۳۶ «مواد هسته‌ای زیر به شرط درخواست دولت طرف قرارداد، از طرف آژانس معاف از پادمان تلقی خواهند گردید: الف)   مواد شکافت‌پذیر ویژه با مقادیر در حد گرم و کم‌تر از آن که در اجزای حسگر ابزارهای اندازه‌گیری استفاده می‌شوند؛ ب)     مواد هسته‌ای که مطابق با بند ۱۳ بالا در فعالیت‌های غیر هسته‌ای به کار روند و قابل بازیافت باشند؛ و ج)      پلوتونیوم با بیش از ۸۰ درصد ایزوتوپ پلوتونیوم ۲۳۸».[426] همچنین «مواد هسته‌ای تحت پادمان به شرط آن که در زمان واحد از مقادیر زیر تجاوز ننمایند، به درخواست دولت از پادمان معاف خواهند بود: الف)   یک کیلوگرم مؤثر مواد شکافت‌پذیر ویژه که می‌تواند مرکب از هر یک از موارد زیر باشد: ۱)      پلوتونیوم؛ ۲)      اورانیوم با غنای ۲۰ درصد یا بیشتر، که با مقدار آن با حاصل ضرب وزن در غنی محاسبه می‌شود؛ ۳)      اورانیوم با غنای کم‌تر از ۲۰ درصد که مقدار آن با حاصل ضرب وزن در پنج برابر مربع غنای آن محاسبه می‌شود؛ ب)     ده تن اورانیوم طبیعی و یا اورانیوم تهی با غنای بالاتر از ۰/۵ درصد؛ ج)      بیست تن اورانیوم تهی با غنای برابر یا کم‌تر از ۰/۵ درصد؛ د)       بیست تن توریوم. طبق بخش اخیر این بند شورای حکام می‌تواند در آینده مقادیر مجاز را برای تمامی قراردادهای پادمان افزایش دهد».[427] و در نهایت «اگر مواد معاف از پادمان تحت عملیات فراوری قرار گرفته و یا همراه با مواد هسته‌ای تحت پادمان ذخیره گردند، بار دیگر تحت پادمان قرار خواهند گرفت».[428] اعمال مقررات پادمان در کشور طرف قرارداد مستلزم هماهنگی در تنظیم جزئیاتی است که قابل تعمیم نسبت به شرایط مختلف و کشورهای متفاوت نمی‌باشند. این جزئیات اجرایی در طی موافقتنامۀ جداگانه‌ای تعیین می‌شود که در اصطلاح «ترتیبات فرعی»[429] خوانده می‌شوند. طبق سند ۱۵۳ «آژانس و دولت به منظور تعیین جزئیات فراهم آوردن امکان اجرای مؤثر دستوالعمل‌های پادمانی آژانس ترتیبات فرعی را تنظیم خواهند نمود و مفاد این ترتیبات فرعی بدون نیاز به تغییر در متن قرارداد پادمان قابل تغییر و اصلاح خواهد بود».[430] «ترتیبات فرعی هم زمان با و یا در اولین زمان ممکن پس از لازم‌الاجرا شدن قرارداد پادمان، لازم‌الاجرا خواهد گردید و دولت می‌بایست اطلاعات لازم برای تنظیم ترتیبات فرعی را در اختیار آژانس قرار دهد و طرفین می‌بایست تلاش نمایند حداکثر ظرف مدت ۹۰ روز پس از لازم‌الاجرا شدن قرارداد پادمان متن ترتیبات فرعی نیز نهایی گردد. تمدید این مدت منوط به توافق طرفین خواهد بود». در این بند همچنین مقرر شده که در ترتیبات فرعی می‌بایست تصریح گردد که «پس از لازم‌الاجرا شدن آن، پادمان‌های آژانس نسبت به تمامی مواد هسته‌ای موجود در ذخایر کشور طرف قرارداد اعمال خواهد گردید».[431] ترتیبات فرعی به نوبۀ خود قرارداد بسیار مهمی درفرایند راستی‌آزمایی پایبندی کشورها به تعهدات پادمانی خود می‌باشد و در تحولات بعدی روابط آژانس و کشورهای عضو تأثیرات مهمی