یک : حق انتساب اثر به پدیدآورنده (Driot depaternite , Righe of paternite Right of(Driot de Respect de L’oeuvre ,integrity) . سه : حق انتشار اثر (Driot de divulgation , Right of publication) اینک به شرح هر یک از موارد فوق می پردازیم :

گفتار اول:حق انتساب اثر به پدیدآورنده

خالق اثر حق دارد نام خود را روی آن منعکس کند و بدین ترتیب ارتباط معنوی خود را با آن ثبت و اعلان نماید در فرانسه ازاین حق به عنوان ولایت نیز تعبیر می شود واین لحاظ شباهتی است که بین رابطه پدیدآورنده و اثر با رابطه پدر و فرزند وجود دارد . با نامیدن اثر به پدیدآورنده آن به وی در جامعه احترام گذارده می شود و همین نیز موجب شده است که به حق مزبور حق حرمت مولف نیزگفته شود . حق مزبور از قدیم الایام وجود داشته به طوریکه شعرا نام خود را درپاین سروده های خود می آورند و یا نویسندگان کتاب ها اسم خویش رادرآنها ذکر می نمودند . فایده عمل مزبور تنها در ارتباط با حق معنوی نویسنده نیست بلکه جامعه نیز براساس اعتمادی که به نویسندگان آثار دارد و آنها مراجعه نموده و مطالب مندرج درآن درمورد استناد قرار می دهد پیشرفت علوم و ادامه تحقیقات توسط محققین جدید در مراحل بعدی نیز در بسیاری از موارد متکی به آثاری است که نویسندگان معتبر قبلا به وجود آورده اند. که گاه به عنوان میراث علمی یک جامعه تا مدت ها باقی می ماند بدین ترتیب حق مزبور حقی دو طرفه برای پدیدآورنده و جامعه است . لازمه حق مزبور آن است که دارنده انحصاری آن بتواند دیگران را از منتسب نمودن اثر به خودشان منع کند ودر موارد نقض حق علیه آنان اقامه دعوی نماید . بنابراین ضرورتی ندارد که جهت اخیر را به عنوان حقی مستقل درکنار سایرحقوق معنوی ذکر نماییم این کاری است که قانون گذار انگلستان انجام داده است. همچنین گفته شده است که پدیدآورنده یک اثرحق دارد و از ذکر شدن نامش به همراه نام فرد دیگر در اثر مربوط به شخص اخیر جلوگیری می نماید . به هرحال حق معنوی مورد بحث در ماده 3 قانون حق مولف ایران ودر ماده 6 قانون کشور فرانسه (1957) و ماده 77 قانون حق تکثیر انگلستان (1988) تصریح شده است کنوانسیون برن اصلاح شده در1971 نیز در بند 1ماده 6 مکرر خود به این حق اشاره کرده است . دراین جا به نکته ای دقیق و مبتلا به اشاره می کنیم و ازآنجا که حق مولف از ایده اطلاعات و مطالبی که دریک اثر نوشته یا عرضه می شود حمایت نمی کند بلکه بیان و نحوه ارائه آنها حمایت می کند بنابراین اگر شخصی مطلبی رادرمثلا کتاب خود برای اولین بار بنویسد اعم از آنکه خود هنری درآورده باشد اشخاص دیگر می توانند همان مطلب و مفاهیم رابا بیان و وسیله دیگر به شکلی متفاوت باآن درآورده وعرضه کنند دراین جا هیچ حقی به لحاظ قانونی نقض نشده است اگرچه اخلاق و انصاف حکم می کند فضل متقدم را رعایت نموده و یادآور شوند که مطالب مزبور را از کجا گرفته و از زحمات چه کسی استفاده کرده اند.

گفتاردوم:حق حفظ تمامیت اثر( حق حرمت اثر)

پدیدآورنده اثر ادبی و یاهنری علاقه مند است که آن را به همان شکلی که پدیدآورده است حفظ نماید .اگر دخل و تصرف در آثار دیگران مجاز باشد اطمینانی به باقی ماندن آنها در طول زمان وجود نخواهد داشت به طوریکه ممکن است از یک اثر چندین نسخه متفاوت و با اختلافات به وجود آید به نحوی که نتوان پس از مدتی نسخه اصیل ومعتبر را از غیر آن باز شناخت . این امر نه تنها از نقطه نظر شخصی و به لحاظ پدیدآورنده مطلوب و پسندیده نیست بلکه چون اعتبار تمام نسخ رااز بین می برد از نظر فعالیت های تحقیقاتی جامعه ونیز حفظ آثار و میراث ارزشمند فرهنگی نیز عملی نادرست است . از طرف دیگر جواز تغییر و تحریف در اثر دیگران راه را برای سانسورهای ناشایسته ودر جهت حفظ منافع قدرت های نامشروع حاکم بر جامعه هموار می کند و این مغایر با حق آزادی بیان است که از حقوق اولیه بشر محسوب می شود. شناخت حق معنوی فوق الذکر به عنوان حقی مستقل و درچارچوب حق مولف از ره آوردهای نظام فرانسوی است و قبل از پذیرش کنوانسیون های برن توسط کشورهای با نظام حق تکثیر مانند انگلستان ودراین کشورها به شکل و ماهیت مزبور وجود نداشت در انگلستان چنانچه تغییر یا تحریفی در اثر دیگران به وقوع پیوست صاحب اثر حق داشت تحت عنوان مجرمانه ای نظیر افترا و خیانت در امانت، رقابت ناسالم و امثال این ها مرتکب را تعقیب می نماید ولی با تصویب قانون 1988 حق مستقل معنوی مزبور با احکام خاص خودشان نیز درحقوق این کشور نیز وارد شد در حال حاضر  علاوه بر مقررات حق تکثیر مقرارت جزایی نیزمی تواند در تخلفات مزبور مورد استناد قرار گیرد.[99]

گفتارسوم:حق انتشار اثر

سومین مورد حق معنوی این است که پدیدآورنده حق دارد نسبت به انتشار اثر زمان و مکان آن تصمیم بگیرد. حق مزبور درنظام حق مولف (فرانسه) وجود دارد ولی در کنوانسیون برن شناخته شده نیست لذا کشورهای با نظام حق تکثیر  که این کنوانسیون را پیذیرفته اند از این طریق حق مزبور را در قوانین خود داخل ننموده اند . غیر از حقوقی که ذکر شد ،در حقوق فرانسه حق دیگری برای پدید آورنده شناخته شده است که در سایر کشورها به صورت مزبور وجود ندارد این حق عبارت است از حق عدول و استرداد اثر، پدیدآورنده می تواند حتی با وجود قرارداد نشر با دیگری و منتشر شدن اثر آن را جمع آوری کند ولی دراین صورت باید خسارات وارده را جبران نماید و در صورت تصمیم مجدد به نشر ناشر اولی را مقام بدارد .[100] این حق درایران نیست ولی در کشورهای کامن لو ، در شرایط ویژه ای که دانشمندان پس از انتشار اثر مواجه با کشفیات جدید می شود و نظراتشان تغییر می یابد می تواند نسخه های باقی مانده را جمع آوری کنند.