اخیراً سیستم‌های دیگری همچون QR[51] ، JIT، ECR [52] مدیریت خدمات مشتریان CRM و غیره … نیز به جمع نرم‌افزارها و سیستم‌های مورد استفاده در زنجیره تامین اضافه شده و مجموعاً در تلاشند تا انسجام [53] در کل زنجیره را بهبود بخشیده و منجر به کاهش زمان و هزینه گردند (احمدی، 1384، ص50). نوآوری در زنجیره تامین نیازهای جدیدی را در سیستم­های اطلاعاتی و افرادی که آنها را مدیریت و توسعه می­ دهند، ایجاد کرد. با وجودی که استفاده از سیستم­های اطلاعاتی برای بهبود زنجیره تامین یکی از رسالت­های مهم زنجیره تامین تلقی می­شود ولی مقدم دانستن فن­آوری بر طراحی استراتژیک و نیازمندی­های اطلاعاتی، یک اشتباه مکرر و رایج است. بیشتر اوقات موجب هدر رفتن تلاش­ها می­گردد. مباحث مرتبط با سیستم­ها، چالش­های فراوانی را برای مدیران ارشد ایجاد کرده­است. دلایل بسیاری وجود دارد؛ مدیران ارشد ممکن است نتوانند هیچ هماهنگی را بین نیازهای­شان به سیستم­ها، توانمندی­های فن­آوری­های اطلاعاتی یا چگونگی پیاده­سازی چنین فن­آوری­های اطلاعاتی­ایی ایجاد کنند. آنها تنها آگاهی مبهمی از چگونگی کار کامپیوترها و توانمندی­های زیر ساخت­های اطلاعاتی، از قبیل شبکه­بندی، دارند. متناسبا”، این مدیران اغلب نسبت به بخش­های فنی و بازاریاب­های نرم افزار خود بی تفاوت بوده و یا فقدان دانش شان، آنها را به سمت بی­تصمیمی سوق داده است (تیموری،  1388: 164). 13.2. مشکلات زنجیرۀ تأمین مشکلات زنجیرۀ تأمین می تواند میان واحدهای کاری یک سازمان یا میان چند سازمان رخ دهد. یکی از نشانه های زنجیرۀ تأمین ناکارا، خدمات رسانی ضعیف به مشتریان است که مانع ارسال به موقع و مناسب محصولات یا خدمات می شود یا باعث ارائه محصولات با کیفیت ضعیف می گردد. سایر نشانه ها عبارتند از هزینه انبارداری بالا، از دست دادن درآمد، هزینه اضافه تسریع حمل و نقل و غیره  (توربان[54]، 2006: 548). 14.2. راه­حل­های مشکلات زنجیرۀ تأمین مشکلات زنجیرۀ تأمین می تواند برای شرکت­ها بسیار هزینه­زا باشد و به همین دلیل سازما­ن­ها به دنبال یافتن راه حل­های نوین هستند. در ادامه این بخش، به برخی راه حل­های ممکن برای مشکلات زنجیرۀ تأمین (که بسیاری از آنها توسط فناوری اطلاعات پشتیبانی می­شوند) نگاهی می­اندازیم. 1.14.2. استفاده از موجودی برای حل مسائل زنجیرۀ تأمین:  بدون شک، معمول­ترین راه­حلی که توسط شرکت­های مختلف برای حل مشکلات زنجیرۀ­تأمین مورد استفاده قرار ای در برابر عدم قطعیت­های موجود در ” بیمه ” گرفته است، نگهداری موجودی به عنوان زنجیرۀ تأمین است. 2.14.2. به اشتراک گذاشتن اطلاعات:  راه­حل معمول دیگر برای حل مشکلات زنجیرۀ تأمین و به خصوص بهبود پیش ­بینی تقاضا، به اشتراک­گذاشتن اطلاعات در طول زنجیرۀ تأمین است. استفاده از  EDI، شبکه ­های خارجی و فناوری­های گروه افزار، به عنوان بخشی، از سیستم­های اطلاعات درون سازمانی اشتراک اطلاعات را تسهیل می­ کند .زنجیرۀ تأمین حاصل از تسهیم اطلاعات را اغلب زنجیرۀ تأمین متحد می­نامند (سیماتوپنگ و سریداهاران[55]، 2002). 3.14.2. تغییر یک زنجیرۀ تأمین خطی به یک هسته مرکزی (هاب): در زنجیره­های تأمین خطی، اطلاعات به شکلی متوالی پردازش می­شوند که جریان آنها را کند می­ کند .یک را­ه­حل، تغییر زنجیرۀ خطی به یک هسته مرکزی است. سیستم اطلاعات اوربیس حول زنجیرۀ تأمین خود تمرکز یافته است؛ سایر شرکت­ها خدمات مشابهی به کلیه صنایع ارائه می­ کنند. 4.14.2. همکاری در خلال زنجیرۀ تأمین:  مدیریت زنجیرۀ تأمین و مدیریت موجودی به هماهنگی کلیه فعالیت­ها و پیوندهای مختلف زنجیرۀ تأمین نیاز دارد. هماهنگی موفق، امکان جا به جایی بدون اشکال و به موقع کالاها را از تأمین کنندگان به تولیدکنندگان و از تولیدکنندگان به مشتریان فراهم می­ کند. این امر سازمان را قادر می­سازد سطوح موجودی و هزینه­ها را پایین نگه دارد. از آنجایی که شرکای زنجیرۀ تأمین به یکدیگر وابسته اند، اماهمواره با هم به سوی هدفی یکسان حرکت نمی­کنند، همکاری آنها ضروری است . 5.14.2. سایر راه­حل­های مبتنی بر فناوری اطلاعات برای مشکلات مدیریت زنجیرۀ تأمین:  برخی راه­حل­های عمومی دیگر مبتنی بر فناوری اطلاعات برای حل مشکلات ذکر شده اند. مدیریت زنجیرۀ تأمین در  شرکت­های بزرگ برای کسب برتری در زنجیرۀ تأمین، از رو­ش­های مختلفی استفاده می­ کنند (ورتن[56]، 2002). مکانیز­م­های مختلف دیگری، مانند تیم­های زنجیرۀ تأمین و کارخانه­های مجازی که همگی مبتنی بر فناوری  اطلاعات هستند، در کمک به حل مشکلات زنجیرۀ تأمین قدرتمندانه عمل می­ کنند. 6.14.2. تیم­های زنجیرۀ تأمین:  تغییر زنجیرۀ خطی به هسته مرکزی به ایجاد تیم­های زنجیرۀ تأمین نیاز دارد. یک تیم زنجیرۀ تأمین، گروهی از کارکنان کاملاً هماهنگ هستند که برای خدمت­رسانی به مشتری با هم کار می­ کنند. هر وظیفه توسط عضوی از گروه انجام می­گیرد که برای انجام آن نسبت به سایر اعضاء از موقعیت مناسب­تری برخوردار باشد، آموزش بهتری دیده باشد و قادر به انجام آن وظیفه خاص بدون توجه به شرکتی که برای آن کار می­ کند، باشد. گام بعدی در این تکامل، حضور هوشمندی تجاری و دیگر نرم افز ار های کاربردی بود که از اواخر دهۀ 90 آغاز شد. در ابتدای قرن بیست و یکم یکپارچ­ سازی جهت حضور در بازارها و جوامع، گسترش یافت (توربان، 2006: 550).