دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی همان طور که گفته شد، افرادی که تاب آوری بالایی دارند، مهارت‎های ارتباط با دیگران را خیلی خوب آموخته اند و از آنها بهره می‎جویند. برای افزایش تاب آوری خود لازم است این مهارت‎ها را فرا بگیرید و به نحو شایسته از آنها استفاده کنید. مهم ترین این مهارت ها عبارت است از: الف – شوخ طبعی ب- گوش دادن فعالانه ج- استفاده از حمایت اجتماعی نکته سوم: نگاه رو به آینده افراد تاب آور اسیر گذشته خود نیستند. آنها نگاه مثبتی به آینده دارند و برای رسیدن به آینده دلخواهشان هم انگیزه و هم انرژی دارند. برای تقویت مهارت آینده نگری باید چندین مهارت را در خودتان پرورش دهید. الف- درست به هدف بزنید ب- با معنا باشید ج- با انگیزه باشید 2-3-2-5- نتایج مطالعات انجام شده در خصوص تاب آوری در مورد تاب آوی و عوامل تاب آوری مطالعات متعددی انجام شده که برخی از آنها ذکر می‎گردند. 1- در یک مطالعه گسترده، چندین فاکتور محافظت کننده بالقوه که به نظر می‎رسید احتمال گرایش به الکل و مواد را کاهش می‎دهند شناسایی شدند. در این مطالعه مشخص شد که روابط صمیمانه باخانواده، وجود الگوهای مؤثر و قوی در زندگی، موفقیت‎های تحصیلی، پیوند محکم با مدرسه و تلاش برای رسیدن به آرزوها، نوجوانان را کمتر به سمت مواد سوق می‎دهد. همچنین به نظر می‎رسید که خلق و خو و روحیات ملایم نوجوانان را قادر به سازگاری با استرس‎ها و سازگاری با دید مثبت می‎کند که این هر دو باعث تقویت عوامل محافظت کننده در فرد می شوند. (1985 Hawkins , Lishner) در سال ۱۹۸۶ انسیتو ملی سوء مصرف الکل در آمریکا سه گروه از فاکتورهای بالقوه محافظت کننده را معرفی کرد که مشتمل بر فاکتورهای والدینی، همسالان و محیطی می‎باشند. 1- فاکتورهای والدینی: شامل مخالفت والدین با مصرف الکل، توقع پاک بودن و عدم مصرف و روابط خانوادگی محکم و مهارت های اجتماعی. 2- فاکتورهای گروه همسالان: درک درست و دقیق معیارهای مصرف و عدم مصرف بوسیله همتایان و مهارت‎های امتناع از مصرف مواد در مقابل فشارهای همسالان. 3- فاکتورهای محیطی: در دسترس نبودن الکل، توانایی انتقاد از تبلیغات الکل. در رابطه با فاکتورهای محافظت کننده که در این مطالعه توصیف شدند، اعتقاد عمیقی به آموزش وجود داشت. نوجوانان حتی اگر در معرض ریسک فاکتورها هم نبودند آموزش داده می‎شدند که در این صورت نسبت به همسالان خود با احتمال کمتری به سمت مصرف مواد می‎رفتند. این مطلب نشان می‎دهد که برنامه‎هایی که طی آنها دانش‎آموزان آموزش می‎بینند، می‎توانند تاب آوری را در آنان پرورش دهند. دانش‎آموزانی که دارای مهارت‎های اجتماعی از جمله مهارت مقاومت در برابر تعارف دوستان هستند نیز تاب آوری نشان می‎دهند. 2ـ یکی از طولانی ترین مطالعات تاب آوری بر روی بچه های پر خطر که در معرض عوامل خطر ساز روانی اجتماعی و بیولوژیک بودند در جزیره هاوایی و در سال 1955 توسط W erner آغاز شد و 30 سال به طول انجامید. در این مطالعه کوهورت که گروهی از بچه ها از دوره پیش از تولد تا جوانی بررسی و پیگیری شدند، اطلاعات ذیقیمتی در مورد تاب آوری و عوامل خطرساز بدست آمد. از 700 نفر کودکی که در این مطالعه حضور داشتند 201 نفر در معرض خطراتی مثل استرس پری ناتال، فقر، ناپایداری خانواده و والدین دچار اختلالات روانی بودند. 72 نفر آنان در بزرگسالی، افرادی شایسته، مطمئن و مراقب بودند. نتایج مطالعه نشان داد که اثرات استرس‎های ایجاد شده با گذشت زمان کاهش یافت و نتایج ناشی از هر عامل خطرساز بیولوژیک در واقع به کیفیت محیط تربیتی بستگی داشت. مطالعه ورنر در سال 1955 فاکتورهای فردی و محیطی را که مشخصاً با سازگاری موفقیت آمیز در موقعیت‎های پر خطر مرتبط هستند شناسایی کرد از جمله می توان به این موارد اشاره کرد : 1- ویژگی‎های ذاتی و فطری که اجازه مطرح شدن موضوعات و مسائل را با دیگران به منظور آگاهی از نظرات و راه حل‎های آنها می‎دهند و به این ترتیب برقراری روابط مثبت با دیگران تسهیل می‎شود. 2- مهارت‎هایی که استفاده مؤثر از توانایی‎ها و استعدادها را ممکن می کند. 3- مهارت‎های والدین که شایستگی و اعتماد به نفس را در بچه‎ها پرورش می‎دهند. 4- حمایت بزرگسالان. 5- فرصت‎هایی برای گذارهای مهم زندگی. علاوه بر اینها مطالعه ورنر نشان داد، در دهه اول زندگی تقریباً 25 درصد بچه‎ها یک والد الکلی قهار داشتند که از این 41 درصد متعاقباً تا سن 18 سالگی دچار مشکلات جدی رفتاری و یادگیری شدند در حالیکه بقیه چنین مشکلاتی را تجربه نکردند. یافته‎های دیگر مطالعه حاکی از تفاوت شیوع مشکلات خطرناک جسمی، یادگیری و رفتاری در میان دختران و پسران بود. تا سن ده سالگی در پسران رابطه معناداری میان مواجهه با ریسک فاکتورهای مختلف و بروز مشکلات نیازمند انواع خدمات اجتماعی و مداخـلات پـزشکی وجود داشت یعنی بـا مواجهه بـا ریسک فـاکتورهـا، احتمال بروز مشکلات افزایش می یافت. این نسبت در دهه دوم تغییر کرد (از 10 تا 18 سالگی). در حالیکه پسران پرخطر 3 برابر بیشتر از دختران مورد غفلت جدی بودند، تا سن 18 سالگی مشکلات روانی در دخترها بیشتر از2 برابر بود. علاوه بر این در بچه‎هایی که در دهه اول مشکلات یادگیری و یا رفتاری جدی در آنها شناسایی شد، شمار بیشتری از پسران نسبت به دختران بهبود یافتند. جالب است که محققان بعضی از فاکتورهای تاب آوری متفاوت در بین دو جنس را شناسایی کردند. مثلاً در میان دختران جوان، تجاربی که منجر به پرورش تکامل و استقلال می‎شوند نظیر فقدان پدر، احساس مسئولیت در قبال بچه‎های کوچکتر و شاغل بودن مادر در خارج از خانه باعث بروز تاب آوری و شایستگی شدند. از سوی دیگر، تاب آوری در پسران با حضور پدر، اختلافات خانوادگی کم و نیز کم جمعیت بودن خانواده و وجود نظارت کافی و چارچوب‎های مشخص ارتباط داشت. به هر حال در این مطالعه روی هم رفته تعداد بیشتری از دختران پر خطر نسبت به پسران پر خطر در جوانی تاب آور شدند. – مطالعات نشان می دهد که کلاً فاکتورهای تاب آوری نسبت به فاکتورهای خطرساز، نقش مهم‎تری را در سوء مصرف مواد و پروسه مقاومت در برابر مواد بازی می‎کنند. همچنین مشخص شد که جنسیت یک عامل مهم و تأثیر گذار است، چنانکه در بالغین مذکر تاب آوری دارای یک اثر مستقیم در مصرف مواد بطور کلی و سن اولین مصرف است، در حالیکه عوامل خطرساز در این مورد اثر مستقیم دارند.