4-1-4-5- اهانت منجر به ارتداد ماده 26 قانون مطبوعات ، اهانت به مقدسات اسلام را درصورتی مشمول مجازات تعزیری می داند که منجر به ارتدادنشده باشد . بنابراین درمورد چنین اهانتی نیز لازم است کمی بحث کنیم تا تشخیص آن از اهانت به مقدسات اسلام درمعنای عام آن آسان گردد. حال پس از این ریشه یابی  به بررسی مبحث سب نبی در قانون مجازات اسلامی سال 1392 می پردازیم. 4-1-5- بررسی  مجازات «سب نبی» در قانون مجازات سال 1392 از آنجایی که در عصر ما به دلیل گسترش تهاجمات فرهنگی به شیوه های مختلف  تهدیدات زیادی علیه مبانی عقیدتی و مقدسات مسلمانان صورت گرفته و می گیرد… به ویژه در این مقطع زمانی ملت های مسلمان و کشور های اسلامی بیش از پیش در معرض روز افزون این تهدیدات هستند . به نظر می رسد برای مقابله با این تهدیدات لازم است که قانون گذاران و دولتمردان کشورهای اسلامی اهتمام بیشتری در این راه به هدف صیانت بیشتر و حمایت قانونی از معتقدات و مقدسات اسلامی اتخاذ نمایند . یعنی سیاست راهبردی با این تهدیدات اتخاذ نمایند . زیرا چنانچه اهانت و بی حرمتی نسبت به مقدسات دینی و مذهبی و باورهای مسلمانان به گونه های مختلف در جوامع اسلامی رواج پیدا کند. آثار سو آن نه تنها موجب سست شدن و تضعیف باورها و اعتقادات مسلمانان می گردد بلکه به تدریج امنیت و ثبات داخلی و خارجی کشورهای مسلمان را به مخاطره خواهد انداخت. به همین مناسبت امروزه جرم انگاری هرگونه اهانت و بی حرمتی نسبت به مقدسات دینی و مذهبی مسلمانان در نظام های کیفری کشورهای اسلامی به عنوان یک ضرورت ایجاب می کند که قوانین کیفری متناسب با این وضعیت مورد بازنگری قرار گیرد. در راستای تحقق بخشیدن به این سیاست راهبردی بسیار مهم، قانونگذار سال 1392 جمهوری اسلامی ایران، به پیروی و حمایت از اصول ومبانی عقیدتی و باورهای اسلامی در کشورمان در بازنگری در مقررات قانون مجازات اسلامی سال 1370 در خصوص مقابله با هرگونه اهانت و بی احترامی به مقدسات و صیانت از معتقدات افراد جامعه ایرانی، در فصل پنجم قانون جدید مجازات اسلامی مصوب سال 1392 در مواد 262 و 263 و تبصره های آن، تحت عنوان « سب نبی» اهانت و قذف نسبت به پیامبر اعظم (ص) و هر یک از انبیا عظام الهی و ائمه معصومین (ع) و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را به عنوان جرایم موجب حد ممنوع اعلام و مستحق مجازات می باشد. 4-1-5-1- مفهوم سب نبی: واژه سب نبی یکی از اصطلاحات فقهی است و در زمره گناهان کبیره و ضد شرافت و شخصیت معنوی افراد است. از این رو سب نبی در لسان فقهی به معنای دشنام وناسزا گفتن به قصد تحقیر و بی احترامی به پیامبر اعظم (ص) یا انبیا عظام الهی یا ائمه معصومین (ع) و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است نمی باشد. زیرا توهین به معنی نسبت دادن لفظ رکیک و زشت به دیگری است و واژه توهین از ریشه <وهن>  به معنی سستی است و در اصطلاح حقوقی مراد از توهین عبارت است از هر گفتار یا رفتاری است که بتواند به نحوی از انحا موجب وهن حیثیت و بی احترامی نسبت به دیگری گردد . ملاک تشخیص توهین عرف است اما توهین لفظی را اصطلاحا فحاشی می نامند. 4-1-5-2- مبنای شرعی حرمت سب نبی قانون گذار سال 1392 جمهوری اسلامی ایران برای نخستین بار در قانون جدید مجازات اسلامی در ماده 262 این قانون مقرر داشته است:« هر کس پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم و یا هر یک از انبیا عظام الهی را دشنام دهد  یا قذف کند. سب النبی است  و به اعدام محکوم می شود.» به طوری که ملاحظه می شود، قانونگذار با وضع و تصویب این ماده در قانون جدید مجازات اسلامی سال 1392، اهتمام زیادی برای الهام گیری از مبانی شرعی برای جلوگیری از بی احترامی و دشنام گویی نسبت به رسول الله و سایر مقاماتی که در این ماده ذکر شده است مبذول داشته و کیفر «اعدام» را برای سب النبی مقرر داشته است. 4-1-5-3- منبع قانونی ممنوعیت سب نبی اطلاق کلمه «هر کس» در عبارت  صدر ماده 262 قانون جدید مجازات اسلامی به این معنا است که فرقی  نمی کند سب کننده به پیامبر (ص) و سایر معصومین (ع) مذکور در این ماده مسلمان یا غیر مسلمان باشد . ضمنا در ارتباط به مندرجات تبصره ذیل ماده 262 که متاثر از فقه اسلامی است ، شایان ذکر است که در اکثر آثار و کتب مشاهیر فقها اعم از امامیه و اهل سنت در کتاب حدود در قسمت راجع به حد قذف به موضوع سب النبی به صورت مستقل پرداخته شده است. به همین جهت تدوین کنندگان قانون جدید مجازات اسلامی سال 1392، در تبصره ماده (262) به این امر اهتمام ورزیده اند. تبصره « قذف هر یک از ائمه معصومین علیهم السلام و یا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها یا دشنام به ایشان در حکم سب نبی است.»[169] در قانون مجازات  اسلامی مواد 262 و 236 در مورد «سب نبی » چنین آماده است.