با توجه به نقش سازنده مادران در عرصه های مختلف علمی،هنری، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و هر آنچه مجموعه علوم و معرفت بشری را شامل می شود، و با در نظر گرفتن مسؤولیتهای سنگین مادران فعال در اجتماع که همزمان بار مسئوولیت و وظایف خانوادگی را نیز به عهده دارند. می توان به اهمیت نقش بهداشت و سلامت مادران در پیشبرد جامعه پی برد..کلید تندرستی کودک در دست مادر است. کودکان سرمایه های فردای جامعۀ بشری هستند و کودکان امروز حساس ترین وآسیب پذیرترین گروه اجتماع را نیز تشکیل می دهندومسایل آنان اهمیت ویژه ای دارد. به دلیل ارتباط بدیهی و عمیق میان رشد ذهنی و جسمی کودکان از یکسو و پیشرفت اجتماعی و اقتصادی جوامع آنان از سوی دیگر، امنیتی که جامعه برای کودکانشان فراهم می آورد، معیار محک رشد اجتماعی است؛ که این امنیت در ارتباط مستقیم با سلامت روحی و جسمی مادران و نیز تأمینی است که اجتماع برای آنان فراهم می آورد. از آنجا که بارداری درزن با ایجاد تغییراتی طبییعی و بعضاً غیر طبییعی همراه است که آنان و جنین (ها) شان را هر آن در معرض خطر قرار داده و از آنجا که آسیب های دراز مدت ممکن است حتی ناشی از محرومیت ها ویا فشارهای کوتاه مدت باشند، پس بر جریان های اجتماعی طبیعی که بر کودکان تاثیر مستقیم می گذارند، باید بیش ازپیش از نزدیک مراقبت ونظارت کرد.حق طبیعی کودک است که از سلامت فیزیکی و روانی برخوردار باشد. از جمله عوامل بسیارمهم که توجه زیاد محققین را به خود معطوف کرده،وزن وسن هنگام تولد نوزاد بوده که این اهمیت به دلیل وجود خطرات زیادی است که نوزادان کم وزن و نارس را تهدید می کند، به طوری که برخی از مؤلفین در مورد عاقبت متولدین کم وزن و نارس معتقدند هر چه نوزاد در زمان تولد کوچکتر باشد، خطر بیشتری او را تهدید می کند. زایمان زودرس یکی از مهمترین مشکلات مامایی در جهان امروز است و اهمیت این مسأله در این موضوع است که یکی از عوامل منجر شونده به مرگ زودرس نیز می باشد، از طرفی بیماری های ناشی از نارس بودن نوزاد، شایعترین علت مرگ ومیر نوزادی محسوب می شود. میزان مرگ و میر بچه هایی که وزنشان بهنگام تولد کمتر از 2500 گرم است، به طور قابل توجهی زیاد می باشد وبخش بزرگی ازمرگ و میر نوزادان و شیرخواران راتشکیل می دهد. بنابراین وزن کم هنگام تولد یکی از جدی ترین مسایل بهداشتی جامعه در دنیای امروز است. تقریباًسالانه بیش از بیست میلیون نوزاد با وزن کم متولد می شوند که بیش از 90 درصد از این تولدها در کشورهای توسعه نیافته اتفاق می افتد در این مورد تحقیقات نشان می دهد که یکی از عوامل کمتر  شناخته شده ولی بسیار مهم مرگ و میر در جهان سوم این است که 10 تا 15 درصد کودکان با وزن کم متولد می شوند(کمتر از 2500 گرم)، و این نوزادان30 ـ 40 در صد مرگ ومیرهای سال اول زندگی را تشکیل می دهند. تولد نوزاد نارس و کم وزن علاوه بر تأثیر بر سلامت نوزاد باعث تأثیر بر وضعیت روحی خانواده نیز می گردد. خانواده ها هم معمولاً احساس خوبی از تولد نوزاد نارس ندارند. اضطراب ناشی از زنده ماندن نوزادممکن است باعث احساس گناه، عصبانیت، و افسردگی شود. همچنین نگهداری از این نوزاد از نظر اقتصادی هزینه بالایی را به خود اختصاص می دهد. بسیاری بر این عقیده اند که آموزش دختران یکی از مهمترین سرمایه گذاری هایی است که در هر کشور در حال توسعه برای آینده خویش می تواند انجام دهد. در دراز مدت تقریبا هر یک از جنبه های پیشرفت، از تغذیه تا تنظیم خانواده، از بهداشت کودک تا حقوق مادران، عمیقاً متأثر از این موضوع است که آیا در آن کشور دختران از آموزش بهره مندند یا نه. در همین راستا در مواجهه با افزایش تعداد مادران شاغل در اجتماع و با توجه به اینکه درهر دو استرس فیزیکی و روانی با نتایج زیانبار حاملگی توأم بوده است، این موضوع که آیا این قشر از زنان در دوران حاملگی خود از تسهیلات ویژه ای بهره می جویند یا نه، قابل تأمل می باشد. گزارشات متعدد نشان می دهد که کارکردن در جریان حاملگی می تواند اثرات مضری روی عاقبت حاملگی اعمال کند و نیز تحقیقات نشان داده که وزن زمان تولد نوزادانی که مادرانشان در طول سه ماهه سوم کار می کنند، 150 ـ 400 گرم کمتر از نوزادان مادرانی که کار نمی کنند، گرچه طول مدت حاملگی در هر دو گروه برابر است. کاهش وزن تولد نوزاد در مادرانی که قبل ازحاملگی کم وزن بوده و افزایش وزن آنها در طول حاملگی مطلوب نباشد، و نیز در مادرانی که از فشارخون رنج می برند و آنهایی که کارشان نیاز به ایستادن دارد، بیشتراست.نتایج دیگری از مطالعات حاکی از آن است که کار زیاد فیزیکی وذهنی منجر به ریسک بالاتری برای زایمان زود رس و کم وزنی هنگام تولد قراردارند، به خصوص در مورد آنهایی که انگیزه ای برای ادامه کار نداشته باشند. مطالعات متعدد دیگری حکایت از آن دارد که شیفت کاری نیز می تواند در ایجاد کم وزنی موقع تولد و زایمان زودرس موثر باشد. جدا از اثر بر روی میزان مرگ ومیر، کم وزنی هنگام تولد نوزاد، عامل عمده ای در معلولیت نیزمی باشد و در صد زیادی از نقایص هوشی و عصبی که از لحاظ فردی ناتوان کننده و پر هزینه از لحاظ اجتماعی را موجب می گردد. بنابراین با توجه به شرایط موجود و با تکیه بر مشاهدات پژوهشگر در مواردی چون بروزتولد نوزادان نارس و کم وزن در مادران شاغل، و نظر به اینکه تاثیر شغل مادر بر پیامدهای حاملگی توجه علمی زیادی را به خود معطوف کرده، و با توجه به اینکه مادران به طور روز افزون به نیروی فعال کار وارد می شوند، شایسته است که تاثیر نوع اشتغال مادر در دوران بارداری بر پیامد حاملگی، مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به اهمیت پیامد حاملگی از لحاظ مختلف اجتماعی، روانی و اقتصادی می توان به این جنبه از اهمیت بهداشت و تأمین اجتماعی ـ اقتصادی خانم های باردار تأکیدنموده و توجه بیشتر سیستم های بهداشتی ـ درمانی و سایر مقامات مسؤول کشور را به مسأله اشتغال مادر در دروان بارداری جلب نمود و بابی در جهت اصلاح قوانین در این زمینه، به نحوی که منافع خانم شاغل باردار در دوران بارداری تأمین کند، گشود.[141] یکی از مهم ترین معیارهایی که جهان غرب برای تعیین جایگاه مادر در اجتماع پذیرفته ، میزان مشارکت مادران اقتصادی و اشتغال آنان است؛ واز سوی دیگر، یکی از مهم ترین نقش های مادر، نقشی است که در خانواده ایفا می کند. تردیدی نیست که خانواده از ارکان جامعه ومحور اساسی رشد و اعتلای انسان به شمار می رود. این نقش از منظر جهان غرب و غرب باوران بسیار کم رنگ و بی اهمیت بوده ودر برخی موارد یکی از مشکلات فراروی مادران ، قلمداد شده است. شورای عالی انقلاب فرهنگی ، در تدوین سیاست های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران به نقش مادری توجه کرده است:

• با توجه به قداست مقام مادری و تربیت نسل آینده و مدیریت خانه و با عنایت به نقش زنان در فرایند رشد فرهنگی و توسعه اقتصادی، باید ارزش معنوی و مادی نقش زنان درخانواده و کارآنان درخانه در نظر گرفته شود.

2- با توجه به اهمیتی که نظام جمهوری اسلامی ایران به استحکام بنیان خانواده نقش تربیتی وسازنده زنان درخانه قائل است، مقررات و تسهیلات لازم ،به مناسبت «شغل مادرانه» در نظر گرفته شود؛ از قبیل استفاده از مرخصی با حقوق ،تقلیل ساعات کار، مزایای بازنشستگی باسنوات کمتر خدمت، امنیت شغلی، برخورداری از تأمین اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، پیری یا ناتوانی از کار. 3- فرصت های شغلی مناسب برای مادران خانه دار در محیط خانه و در کنار فرزندان، بدون محدودیت وقت وبا منظور کردن مزد در قبال کار وتسهیلات تعاونی، ایجاد شود. مشکلی که در رابطه با کارگران زن از سوی کارفرما عنوان می شود بارداری و فرزند آوری است. در بعضی از موارد داوطلبان زن را به دلیل نگرانی از این که پس از استخدام بلافاصله بچه دار می شوند نپذیرفته اند. بارداری کارگران زن می تواند مشکلات مختلفی را برای کارفرما در رابطه با باروری و فرزند آوری کارگر زن متحمل «هزینه های» مستقیمی نظیر پرداخت مزد ایام مرخصی زایمان و هم چنین هزینه های غیر مستقیمی نظیر جانشین کردن کارگر دیگری در مدّت مرخصی زایمان، بهره وری پائین تر طی دوره بارداری یا بعد از مرخصی زایمان می شود. این نگرانی نیز وجود دارد که کارگر زن بعد از تولد بچه به کار باز نگردد یا اگر به کار باز گردد مسئولیتهای جدید خانوادگی بر کار او تأثیر بگذارد. منطقاً می تواند انتظار داشت که کارفرمایان با اتخاذ خط مشی هایی نظیر اجتناب از این هزینه ها (مانند عدم استخدام زنها یا اخراج زنهایی که باردار می شوند یا ازدواج می کنند) یا با پرداخت مزد کمتر به زنان به عنوان راهی برای جبران خسارت نسبت به این وضعیت، عکس العمل ابراز کنند. مبحث دوم :  مسائل صرفا مالی مادر در غالب مسائل حقوقی صرف نظر از بعد صرف حقوقی آن می توان ابعاد دیگری از آن را نیز بررسی کرد . بعد مالی ، مهم ترین مسئله ای است که در بررسی حقوقی نباید به آن بی توجه بود ..نظر به این اهمیت ،ما آن دسته از مسائل حقوقی مادر که دارای این شاخصه باشند را جداگانه و با عنوان مسائل صرفا مالی مادر ، در این مبحث آورده ایم. گفتار اول  :  نفقه یکی از اسباب وجوب انفاق قرابت است. ولی در روابط بین اقارب فقط اقارب نسبی در خط عمودی، اعمّ از صعودی یا نزولی ملزم به انفاق یکدیگر هستند. کسی در بین اقارب مستحق نفقه خواهد بود که فقیر باشد و نتواند بوسیله اشتغال به شغلی، وسائل معیشت خود را فراهم کند، وکسی ملزم و مسئول انفاق است که متمکن از دادن نفقه باشد، یعنی بتواند نفقه بدهد بدون اینکه از این حیث در وضع معیشتی خویش دچار مشکل و مضیقه شودنفقه اقارب، عبارت است از مسکن، البسه، غذا و اثاث البیت به قدر حاجت با در نظر گرفتن درجه استطاعت منفق. تعریفی که فقها از نفقه کرده‌اند، تعریفی است که از قرآن کریم اقتباس شده است.[142] از نظر بعضی از حقوقدانان، نفقه عبارت از: تأمین مخارج ضروری فرد یا افرادی که تحت تکفل شخص بوده و انسان قانوناً ملزم به رعایت آن می‌باشد و بر دو قسم است: نفقه زوجه و نفقه اقارب. افراد واجب النفقه از نظر اسلام به دو دسته تقسیم می‌شوند: 1- افرادی که از طریق سبب با انفاق کننده، نسبت دارند که فقط شامل زوجه دائمه[143] می‌شود و در صورتی که پرداخت نفقه در عقد موقت شرط شده باشد، به آنها واجب می‌شود. 2- افرادی که از طریق نسب با انفاق کننده نسبت دارند. مانند مادر، پدرو اولاد که واجب النفقه هستند. در روابط بین اقارب فقط اقارب نسبی در خط عمودی، اعمّ از صعودی یا نزولی ملزم به انفاق یکدیگر هستند. کسی در بین اقارب مستحق نفقه خواهد بود که فقیر باشد و نتواند بوسیله اشتغال به شغلی، وسائل معیشت خود را فراهم کند، وکسی ملزم و مسئول انفاق است که متمکن از دادن نفقه باشد، یعنی بتواند نفقه بدهد بدون اینکه از این حیث در وضع معیشتی خویش دچار مشکل و مضیقه شود. بنابراین نفقه اولاد بر عهده پدر اوست و بر مادرچیزی واجب نیست در صورت فوت پدر یا عدم قدرت او وظیفه انفاق، به عهده اجداد پدری او می باشد، اما در صورت نبودن پدر و اجداد پدری و یا عدم قدرت آنها نفقه بر عهده مادر است. و چنانچه مادر هم زنده نباشد و یا قادر به انفاق نباشد وظیفه انفاق به عهده اجداد و جدّات فوق الذکر که  از حیث درجه اقربیّت مساوی باشند، نفقه را باید به اندازه مساوی پرداخت نمایند.

از آنجا که در سازمان ها رهبران باعث و بانی 70 تا 90 در صد تغییرات موفقیت آمیز هستند و مدیران تنها 10 تا 30 درصد در این امر دخیلند ، پس تمایز قائل شدن میان این دو مهم است. رهبران اغلب بر کل سازمان، استراتژی ها و برنامه ریزی های بلند مدت توجه دارند و دردرون سازمان نقش های مهمی که بار ارزشی دارند بر عهده می گیرند. در مقابل مدیران بیشتر بر برنامه های کوتاه مدت یا میان مدت و کارهای روزمره که قابل پیش بینی است توجه دارند و بیشتر بر اجرای بهتر وظایف مشخص تاکید دارند. معمولا مدیران سعی می کنند کارهای خود را با کارایی هر چه بهتر انجام دهند و موجب ارزش افزوده در سازمان شوند، ولی توجه اندکی به دور نمای آینده سازمان دارند. در مقایسه رهبری و مدیریت موارد ذیل قابل ذکر است:

1. رهبری با ایجاد تغییر سروکاردارد ولی مدیریت برای برخورد با پیچیدگی هاست. به عبارت دیگر ، رهبران باعث ایجاد تغییر می شوند ولی مدیران موجب ثبات می شوند.
2. مدیران کارها را درست انجام می دهند و رهبران کارهای درست انجام می دهند.
3. رهبران از طریق چشم انداز نسبت به آینده جهت را مشخص می کنند، اما مدیران دست به برنامه ریزی های رسمی و طراحی ساختارهای سازمانی خشک می زنند.
4. رهبران می توانند هدف های گوناگونی داشته باشند، اما در مدیریت اولویت با هدف های سازمانی است (طاهری،1390: 29).
5. رهبران به طریق ابتکاری و القایی با کارکنان مرتبط می شود، اما مدیران با افراد از طریق نقشی که در توالی رخدادها با فرایند تصمیم گیری ایفا می کنند مرتبط می شوند.
6. در رهبری سلسله مراتب مطرح نیست. هرکس بتواند بر تصمیم گیری دیگری اثر بگذارد او رهبر است و انکه اثر پذیرفته، پیرو محسوب می شود. ولی در مدیریت سلسله مراتب مطرح است و ابزارهای نفوذ به طور سلسله مراتبی در اختیار مدیران قرار داده می شود.
7. در رهبری عضویت ضرورت ندارد. رهبر می تواند فردی خارج از سازمان باشد و بر افراد سازمان نفوذ داشته باشد، امادر مدیریت عضویت شرط است (زالی ، 1377: 38)

2-12-4 وظایف رهبری 1- داوری کردن : زمانی که اعضای سازمان چندان موافقتی با انجام یک عمل نداشته باشند، رهبر ممکن است از طریق حاکمیت یا تصمیم گیری شخصی به حل مشکل بپردازد. 2- پیشنهاد کردن : ارائه و تاکید بر پیشنهاد توسط رهبر ، این فرصت رابه او می دهد تا بی آنکه از دستورات مستقیم استفاده کند، از جانب زیر دستان نظرات و عقاید گوناگونی را دریافت دارد. همچنین به موازات این فرایند، وقار و احترام زیردستان و احساس مشارکت و همکاری در آنان نیز تقویت می شود. 3- تدارک و عرضه اهداف : هدفهای یک سازمان حالتی خودکار و خود جوش ندارد بلکه می باید به وسیله رهبر تهیه و تنظیم و ارائه شود. برای اینکه سازمانی، اثر بخش باشد، این اهداف باید متناسب با سازمان بوده و امکان کار و تلاش جمعی و گروهی را فراهم آورد. 4- شتاب بخشیدن و سرعت پذیرفتن :

توسعه محصول به صورت مشترک، عدم وجود ذخیره در زنجیره تامین، تیم های چند وظیفه ای، موجودی چند مدیریتی، زیرساختی برای تشویق به نوآوری، به روز رسانی ترکیب فرایندهای تولیدی موجود در زنجیره تامین

• یکپارچه سازی شبکه شامل :

تعهد مدیریت ارشد به اقدامات چابک، تصمیم گیری غیر متمرکز، تاکید بر شایستگی های اصلی، اهداف و معیارهای مبتنی بر اعتماد، روابط مبتنی بر اعتماد

• حساسیت بازار شامل:

معرفی سریع محصول جدید، پاسخگویی به تقاضای واقعی، تقاضا برای محصولات سفارشی، حفظ و افزایش سطح روابط مشتری، معیارهای مشتری محوری، بهبود کیفیت، کاهش هزینه ها، افزایش فراوانی، بهبود محصول

2-7-چارچوب نظری

مطالعات متعددی در خصوص زنجیره تامین چابک و استراتژیهای پیاده سازی آن صورت گرفته است.با وجود تحقیقات و بررسی هایی که در این حوزه صورت گرفته است، تحقیقات کمی وجود دارند که رابطه بین چابکی سازمانی، استراتژیهای سازمانی و اجرای آن را توضیح میدهد.مدل این تحقیق برگرفته از مدل سوافورد و همکارانش (2006) و مدل لین در سال 2006 و مدل فیصل در سال 2007 می باشد که با ترکیب این سه، مدلی طراحی گردیده تا بتوان از طریق آن از یک طرف معیارهای موثر در زنجیره تامین چابک اولویت بندی گردند و از طرفی به ارزیابی و اولویت بندی استراتژیهای پیاده سازی زنجیره تامین چابک پرداخت. در این تحقیق زنجیره تامین چابک به عنوان وسیله ای برای سنجش توانایی زنجیره تامین، در تطبیق کارآمد با محیط رقابتی که به سرعت در حال تغییر بوده در جهت تامین خدمت یا محصول تعریف شده است. در مدل سوافورد و همکارانش(2006) زنجیره تامین چابک به وسیله پنج شاخص انعطاف پذیری پیشنهاد گردیده است: انعطاف پذیری توسعه محصول، انعطاف پذیری ساخت و تولید، انعطاف پذیری تدارکات، انعطاف پذیری لجستیک، انعطاف پذیری فناوری اطلاعات

1. انعطاف پذیری توسعه محصول : در این مدل انعطاف پذیری توسعه محصول به عنوان توانایی در توسعه محصولات متنوع و ارتقاء محصول به طریقی اثربخش از لحاظ هزینه و به موقع در جهت پاسخگویی به نیازهای مشتری یا بازار یا بهره برداری از فرصتهای بازار به گونه ای موثر تعریف شده است.با افزایش انعطاف پذیری توسعه محصول، سازمان می تواند به گونه ای بهتر و موثرتر به معرفی محصول مورد نیاز جهت برآوردن نیازهای متغیر مشتری بپردازد.

انعطاف پذیری توسعه محصول توسط سه شاخص توانایی کاهش زمان چرخه توسعه محصول، توانایی طراحی محصولات متعدد ودرصد دارایی ها با امکان استفاده مجدد سنجیده می شود.

اخیراً سیستم‌های دیگری همچون QR[51] ، JIT، ECR [52] مدیریت خدمات مشتریان CRM و غیره … نیز به جمع نرم‌افزارها و سیستم‌های مورد استفاده در زنجیره تامین اضافه شده و مجموعاً در تلاشند تا انسجام [53] در کل زنجیره را بهبود بخشیده و منجر به کاهش زمان و هزینه گردند (احمدی، 1384، ص50). نوآوری در زنجیره تامین نیازهای جدیدی را در سیستم­های اطلاعاتی و افرادی که آنها را مدیریت و توسعه می­ دهند، ایجاد کرد. با وجودی که استفاده از سیستم­های اطلاعاتی برای بهبود زنجیره تامین یکی از رسالت­های مهم زنجیره تامین تلقی می­شود ولی مقدم دانستن فن­آوری بر طراحی استراتژیک و نیازمندی­های اطلاعاتی، یک اشتباه مکرر و رایج است. بیشتر اوقات موجب هدر رفتن تلاش­ها می­گردد. مباحث مرتبط با سیستم­ها، چالش­های فراوانی را برای مدیران ارشد ایجاد کرده­است. دلایل بسیاری وجود دارد؛ مدیران ارشد ممکن است نتوانند هیچ هماهنگی را بین نیازهای­شان به سیستم­ها، توانمندی­های فن­آوری­های اطلاعاتی یا چگونگی پیاده­سازی چنین فن­آوری­های اطلاعاتی­ایی ایجاد کنند. آنها تنها آگاهی مبهمی از چگونگی کار کامپیوترها و توانمندی­های زیر ساخت­های اطلاعاتی، از قبیل شبکه­بندی، دارند. متناسبا”، این مدیران اغلب نسبت به بخش­های فنی و بازاریاب­های نرم افزار خود بی تفاوت بوده و یا فقدان دانش شان، آنها را به سمت بی­تصمیمی سوق داده است (تیموری،  1388: 164). 13.2. مشکلات زنجیرۀ تأمین مشکلات زنجیرۀ تأمین می تواند میان واحدهای کاری یک سازمان یا میان چند سازمان رخ دهد. یکی از نشانه های زنجیرۀ تأمین ناکارا، خدمات رسانی ضعیف به مشتریان است که مانع ارسال به موقع و مناسب محصولات یا خدمات می شود یا باعث ارائه محصولات با کیفیت ضعیف می گردد. سایر نشانه ها عبارتند از هزینه انبارداری بالا، از دست دادن درآمد، هزینه اضافه تسریع حمل و نقل و غیره  (توربان[54]، 2006: 548). 14.2. راه­حل­های مشکلات زنجیرۀ تأمین مشکلات زنجیرۀ تأمین می تواند برای شرکت­ها بسیار هزینه­زا باشد و به همین دلیل سازما­ن­ها به دنبال یافتن راه حل­های نوین هستند. در ادامه این بخش، به برخی راه حل­های ممکن برای مشکلات زنجیرۀ تأمین (که بسیاری از آنها توسط فناوری اطلاعات پشتیبانی می­شوند) نگاهی می­اندازیم. 1.14.2. استفاده از موجودی برای حل مسائل زنجیرۀ تأمین:  بدون شک، معمول­ترین راه­حلی که توسط شرکت­های مختلف برای حل مشکلات زنجیرۀ­تأمین مورد استفاده قرار ای در برابر عدم قطعیت­های موجود در ” بیمه ” گرفته است، نگهداری موجودی به عنوان زنجیرۀ تأمین است. 2.14.2. به اشتراک گذاشتن اطلاعات:  راه­حل معمول دیگر برای حل مشکلات زنجیرۀ تأمین و به خصوص بهبود پیش ­بینی تقاضا، به اشتراک­گذاشتن اطلاعات در طول زنجیرۀ تأمین است. استفاده از  EDI، شبکه ­های خارجی و فناوری­های گروه افزار، به عنوان بخشی، از سیستم­های اطلاعات درون سازمانی اشتراک اطلاعات را تسهیل می­ کند .زنجیرۀ تأمین حاصل از تسهیم اطلاعات را اغلب زنجیرۀ تأمین متحد می­نامند (سیماتوپنگ و سریداهاران[55]، 2002). 3.14.2. تغییر یک زنجیرۀ تأمین خطی به یک هسته مرکزی (هاب): در زنجیره­های تأمین خطی، اطلاعات به شکلی متوالی پردازش می­شوند که جریان آنها را کند می­ کند .یک را­ه­حل، تغییر زنجیرۀ خطی به یک هسته مرکزی است. سیستم اطلاعات اوربیس حول زنجیرۀ تأمین خود تمرکز یافته است؛ سایر شرکت­ها خدمات مشابهی به کلیه صنایع ارائه می­ کنند. 4.14.2. همکاری در خلال زنجیرۀ تأمین:  مدیریت زنجیرۀ تأمین و مدیریت موجودی به هماهنگی کلیه فعالیت­ها و پیوندهای مختلف زنجیرۀ تأمین نیاز دارد. هماهنگی موفق، امکان جا به جایی بدون اشکال و به موقع کالاها را از تأمین کنندگان به تولیدکنندگان و از تولیدکنندگان به مشتریان فراهم می­ کند. این امر سازمان را قادر می­سازد سطوح موجودی و هزینه­ها را پایین نگه دارد. از آنجایی که شرکای زنجیرۀ تأمین به یکدیگر وابسته اند، اماهمواره با هم به سوی هدفی یکسان حرکت نمی­کنند، همکاری آنها ضروری است . 5.14.2. سایر راه­حل­های مبتنی بر فناوری اطلاعات برای مشکلات مدیریت زنجیرۀ تأمین:  برخی راه­حل­های عمومی دیگر مبتنی بر فناوری اطلاعات برای حل مشکلات ذکر شده اند. مدیریت زنجیرۀ تأمین در  شرکت­های بزرگ برای کسب برتری در زنجیرۀ تأمین، از رو­ش­های مختلفی استفاده می­ کنند (ورتن[56]، 2002). مکانیز­م­های مختلف دیگری، مانند تیم­های زنجیرۀ تأمین و کارخانه­های مجازی که همگی مبتنی بر فناوری  اطلاعات هستند، در کمک به حل مشکلات زنجیرۀ تأمین قدرتمندانه عمل می­ کنند. 6.14.2. تیم­های زنجیرۀ تأمین:  تغییر زنجیرۀ خطی به هسته مرکزی به ایجاد تیم­های زنجیرۀ تأمین نیاز دارد. یک تیم زنجیرۀ تأمین، گروهی از کارکنان کاملاً هماهنگ هستند که برای خدمت­رسانی به مشتری با هم کار می­ کنند. هر وظیفه توسط عضوی از گروه انجام می­گیرد که برای انجام آن نسبت به سایر اعضاء از موقعیت مناسب­تری برخوردار باشد، آموزش بهتری دیده باشد و قادر به انجام آن وظیفه خاص بدون توجه به شرکتی که برای آن کار می­ کند، باشد. گام بعدی در این تکامل، حضور هوشمندی تجاری و دیگر نرم افز ار های کاربردی بود که از اواخر دهۀ 90 آغاز شد. در ابتدای قرن بیست و یکم یکپارچ­ سازی جهت حضور در بازارها و جوامع، گسترش یافت (توربان، 2006: 550).

مدیریت تقاضاافزایش دقت پیش بینی ها حل موارد اختلاف در پیش بینی ها خدمت رسانی به مشتریانبهبود دسترسی به محصولات کاهش زمان تحویل پس از انتخاب فعالیت ها، سومین موضوع، تعیین سطح یکپارچگی بین شرکاء است. در اغلب نظام های یکپارچع، رویکردی سه سطحی در قالب سطوح استراتژیک، تاکتیکی و عملیاتی به نوع یکپارچگی سازمان ها وجود دارد. بدین ترتیب که متناسب با فعالیت های یکپارچگی، سطح روابط فی مابین مشخص می شود. بدیهی است هرکدام از این سطوح دارای الزامات خاصی بوده و بر نظام یکپارچگی شرایط متفاوتی را حاکم می کنند. ترکیب سه تصمیم فوق، تعیین کننده ی میزان یکپارچگی می باشد. هرچه تعداد  شرکای عضو بیشتر باشد (از دو یا چند همکار به یکپارچگی بالادستی-پایین دستی)، وسعت آن افزون تر می شود. از هماهنگی در زمینه فعالیت های ساده ی زنجیره تامین به سمت هماهنگی در توسعه ی محصول جدید و در نهلیت هرچه عمق هماهنگی بیشتر باشد، از سطح عملیاتی به سمت سطح استراتژیک، میزان یکپارچگی بیشتر خواهد بود (Matopoulos et al.., 2007). 2-2-4) مولفه های تشکیل دهنده ی نظام یکپارچگی در زنجیره تامین هماهنگی شرکت های عضو زنجیره تامین، مستلزم برقراری نظامی کارا و اثربخش است که مولفه های گوناگون موثر بر یکپارچگی شرکت ها را مدیریت نماید. این نظام باید الزامات سطوح مختلف یکپارچگی و هماهنگی بین شرکت ها را مورد توجه قرار دهد و بستر مناسبی را جهت یکپارچه سازی فعالیت های مختلف زنجیره تامین فراهم سازد. مهمترین مولفه های تشکیل دهنده ی ایجاد یکپارچگی در زنجیره تامین در شکل2-8 در سه سطح نشان داده شده اند که تامین کنندگان، تولید کنندگان و توزیع کنندگان را دربر می گیرند. سطوح سه گانه عبارتند از: سطح استراتژیک یکپارچگی، سطح فعالیت های یکپارچگی و سطح زیرساخت های یکپارچگی.

• سطح اول: سطح استراتژیک

ایجاد یکپارچگی درصورتی پایدار خواهد ماند که مولفه های استراتژیک یکپارچگی مورد توجه جدی قرار گیرند. مولفه های تشکیل دهنده ی این سطح عبارتند از: سیاست گذاری، کنترل استراتژیک، اشتراک منابع و توسعه قابلیت ها و پشتیبانی درون سازمانی. این سطح از این نظر استراتژیک شمرده می شود که نیازمند تصمیماتی استراتژیک در سطوح ارشد شرکت های عضو بوده و همچنین بقاء و پایداری روابط، منوط به توجه اساسی به مولفه های آن می باشد.