• تعیین منابع لازم برای تحقق مجموعه ای از اهداف مورد نظر
• تعیین درجه تحقق اهداف با توجه به منابع موجود
• تعیین بهترین جواب رضایت بخش با توجه به مقدار منابع موجود و اهداف

  همچنین مزیت استفاده از برنامه ریزی آرمانی در این پژوهش عبارتند از:

• به شرکت اجازه می دهد تا اهداف مرتبط با سیاست ها و معیارهای انتخاب تامین کننده را برنامه ریزی نماید.
• مدل برنامه ریزی آرمانی همچنین به سازمان اجازه می دهد تا اولویت هایی را راجع به این اهداف تعیین نماید و اهمیت نسبی آنها را انعکاس دهد.
• هدف گذاری به سازمان اجازه می دهد تا انحراف از اهداف را کنترل نموده و تعارض بین آرمان ها را به حالت تعادل درآورد.

2-4-4- شناسایی نقاط ضعف و قوت برنامه ریزی آرمانی و AHP برنامه ریزی آرمانی ابزاری توانا در زمینه لحاظ چندین عامل به طور هم زمان در تصمیم گیری می باشد و این در حالی است که محدودیت های سیستمی را نیز به طور مناسب در نظر می گیرد. از جمله مواردی که در این مدل باید توجه نموده نحوه اولویت بندی محدودیت های آرمانی (اهداف) و یا ضریب جریمه ای است که برای هر انحراف قائل می شویم که این برنامه ریزی به تنهایی قادر به انجام این مهم نمی باشد. از طرف دیگر استفاده از عوامل یا معیارهای کیفی و ناملموس خارج از توانایی این برنامه ریزی می باشد لذا تلفیق با AHP ، یک ابزارمکملی که بتواند نقاط کمبود برنامه ریزی آرمانی را پوشش دهد می تواند مدل مناسبی را برای تصمیم گیری های سازمان منجمله تخصیص مقدار سفارش بهینه به تامین کنندگان فراهم نماید. لازم به ذکر است که رویکرد AHP نیز نمی تواند برای تصمیم گیری هایی نظیر تخصیص مقدار سفارش به تامین کنندگان یک ابزار کاملی باشد، علت این مطلب در نظر نگرفتن محدودیت هایی نظیر بودجه، مواد و … در تصمیم گیری و عدم توانایی در انتخاب یا اولویت بندی گزینه های به تعداد زیاد می باشد. بنابراین استفاده از دو ابزار با یکدیگر می تواند نقاط ضعف یکدیگر را پوشش دهد و علاوه بر آن از نقاط قوت یکدیگر نیز استفاده نماید (قراگوزلو و برزگر،1387). 2-5- مفهوم مدیریت زنجیره تامین 2-5-1- مدیریت زنجیره تامین مدیریت زنجیره تامین یکپارچه سازی فعالیت های زنجیره تامین و نیز جریان های اطلاعاتی مرتبط با آنها را شامل می شود. مدیریت زنجیره تامین از طریق بهبود در روابط زنجیره در جهت دستیابی به مزیت رقابتی قابل اتکا و مستدام صورت می گیرد (کریستوفر،1998). این امر به معنای جریان سریع اطلاعات در میان مشتریان و عرضه کنندگان، مراکز توزیع و سیستم های  حمل و نقل می باشد. اصطلاح مدیریت زنجیره تامین توسط دو مشاور، اولیور و وبر در سال 1982 ابداع شد. در دیدگاه آنها هماهنگ سازی جریان های مواد، اطلاعات و مالی در داخل یک شرکت بزرگ چند ملیتی یک وظیفه مهم است. هاگ (2003) در کتاب ضروریات زنجیره تامین یک زنجیره تامین ساده را شامل یک تامین کننده، یک شرکت تولیدی و یک مشتری نهایی می داند(شکل 2- 2).

مدیر سایت