وجود اسید لیزرژیک، ارگامین تارتریت، نیتروژن مادی متیل فرمامید، یا دی اتیل امین در یک ازمایشگاه مخفی حداقل حاکی از قصد ساختن  می باشد. پیش ساز اصلی این ماده جامد مورد نیاز برای ساخت این ماده، ارگاتویسین تارتارات اسید لیزرژیک و اسید لیزرژیک امید است که ماده اول، جزء مواد درجه 1 و دو ماده دیگر جزء مواد درجه 3 مخدر باشگاهی محسوب می شوند. ماده ال. اس. دی. را اغلب به صورت مایع بی‌رنگ، بی‌مزه و بی‌بو تولید می کنند، ولی ممکن است به صورت پودر سفید رنگ یا به شکل قرص یا حب‌های کوچک سفید یا رنگی یا به شکل کپسول ساخته شود. ال. اس. دی. را اغلب از راه دهان و به صورت تزریق استعمال می کنند. ازدیگر مواد روان گردان مت امفتامین از مشتقات امفیتامین (ایزومر امفیتامین) است. این دارو در جنوب شرقی اسیا، به خصوص تایلند، سنگاپور، مالزی و همچنین در ازمایشگاه های مکزیک و کالیفرنیا به مقدار زیاد تولید شده و به تمام جهان قاچاق می شود. به تازگی مت امفیتامین به شکل قرص هم به بازار امده است، هرچند که این نوع هنوز عمومیت ندارد، اما بسیار محتمل است که این قرص‌ها گستردگی بسیار زیادی پیدا کند. این ماده که به خاطر شکل ان در ایران به نام شیشه یا کریستال نامیده می شود، بر خلاف اکستازی حالت‌های هیجانی و سرخی چشم ندارد. تزریقات این دارو یکی از عوامل مهم شیوع بیماری‌های ویروسی مثل هپاتیت و ایدز بوده است به طور کلی مصرف کنندگان مواد مخدر ترجیح می‌دهند به جای کسب اثار و علائم ناشی از تزریق در بدنشان، قرص انها را مصرف کنند. مت امفیتامین‌ها می توانند به همراه دخانیات نیز استعمال شده و یا از طریق بینی، دهان و تزریقی مصرف گردند. تاثیر امفیتامین تزریقی بلافاصله قابل مشاهده است؛ اما شکل خوراکی ان به یک ساعت زمان برای تاثیر نیاز دارد. امفیتامین، کوکائین، متیل فنسیدیت و فنترمین ـــ محرک‌هایی هستند که همچون مت امفیتامین محرک سلسله اعصاب مرکزی هستند و در طبقه (II) از قانون کنترل مواد طبقه بندی است. در بلور مت امفتامین (مت امفیتامین HCI)، به طور معمول، کریستال‌های بزرگ اشکار و شفافی وجود دارد که در یک لوله شیشه‌ای کشیده می شود. کشیدن ان بویی ندارد و پس مانده ان در لوله باقی می‌ماند و دوباره می توان ان را مصرف کرد. در مقایسه با کوکائین، مت امفیتامین ارزان تر و دارای دوره عمل طولانی تر است. این ماده به سرعت در کلوب‌ها و رایو ها‌ (میهمانی‌های شبانه) جایگزین اکستازی می گردد. امف تامین ابتدا در سال 1887 ساخته شد، اما در ان زمان اثر تحریک کنندگی بر سلسله اعصاب مرکزی مورد توجه قرار نگرفت. بعدها در ابتدای دهه 1920 به عنوان باز کننده برونش (نایژه) دوباره کشف و برای این هدف پزشکی استفاده شد. در سال 1927 به شکل قرص معرفی شد. همانند تولیدات کوکائین، وقتی که برای اولین بار دردهه ی1880 معرفی شد، حرفه پزشکی به طور مشتاقانه‌ای این ترکیب جدید دارویی را برای مصارف درمانی پیگیری نمود. تبلیغات وادی‌های اغراق امیزی که ان را برای بیماری‌های متعدد بدون ایجاد اعتبار مؤثر دانسته و ترویج می‌کرد؛ در علاقه مندی عمومی به امفیتامین‌ها سهیم بوده است. امفتامین‌ها در سال 1971 به صورت دارو در دارو پزشکی و جهت معالجه بیماری‌ها مورد مصرف قرار گرفت. در دهه 1920، مشتقات امفیتامین گسترش یافت و نوع دهانی و تزریق وریدی ان تهیه و برای مصارف درمانی در دسترس قرار گرفت. امفیتامین‌ها در ان زمان به عنوان داروهای معجزه اسا تلقی می‌شدند، عمومی ترین و مؤثرترین شکل ان مت امفیتامین بوده است. علی رغم گزارش‌های اولیه مبنی بر واکنش‌های مختلف امیز، گاه گاهی مقدار قابل توجهی از انها در دهه 1940 و 1950 مصرف و قابلیت سوء مصرف شدن ان نیز شناسایی شده بود. در حقیقت بسیاری از متخصصان سلامتی این داروها را به عنوان قرص انرژی استفاده می‌نمودند، دانشجویان پزشکی و پزشکان به طور معمول به منظور مقابله با خستگی و فرسودگی ناشی از ساعت‌ها کار طولانی انها را استفاده می‌کردند. در سال 1960 در سانفرانسیسکو مصرف متیل فنیدات یا رتیالین شدیدا افزایش یافت. اگرچه سوء مصرف امفیتامین به طور مشخص پدیده‌ای امریکایی در نظر گرفته می شود، ولی سوء مصرف ان در برخی کشورها گزارش شده و حداقل در سه کشور، شیوع وسیعی داشته است. ژاپن به عنوان اولین کشور ،شیوع مت امفیتامین را تجربه کرد. در اصل تولید این دارو در حلول جنگ جهانی دوم صورت گرفت. نیروهای ارتشی نیازمند انرژی بودند و کارکنان صنایع در طول جنگ به منظور رفع فوری نیازهای جنگ لازم بود تا برای ساعاتی طولانی کار کنند؛ این امر باعث گسترش افزایش مصرف مت امفیتامین شد. این مصرف گسترده در طول جنگ جهانی باعث شد تا بخش اعظمی از جمعیت ژاپن پس از جنگ به این دارو وابسته شوند. دولت ژاپن مشکلات سلامتی عمومی مرتبط با این شیوع را شناسایی و قوانین کنترل را برقرار ساخت. این عمل به طور اساسی مصرف مت امفتامین را کاهش داد، اما سوء مصرف ان در ژاپن تا به امروز نیز مشکل مهم سلامتی این کشور باقی مانده است. در دهه 1950، دانشجویان کالج، ورزشکاران، رانندگان کامیون و زن‌های خانه دار، امفتامین‌ها را برای مقاصد غیر پزشکی مصرف می‌نمودند و این داروها به شیوه‌ای نامنظم برای درمان چاقی، حمله خواب و افسردگی به فروش می‌رفتند. افراد انها را برای افزایش انرژی، کاهش نیاز خواب و افزایش خلق مصرف می‌کردند. قرص‌ها اولین شکل (شریفی، 1385، 64)از این نوع دارو بوده که به طور گسترده‌ای مورد سوء مصرف قرار گرفتند. این گسترش مصرف، تولید و ساخت امفیتامین و مت امفیتامین را به طور معنی داری افزایش داد. در سال 1966 دولت فدرال براورد نمود که بیش از 25 تن امفتامین به طور غیر مجاز توزیع شده است. بازار سیاه وسیعی برای امفتامین‌ها به وجود امد و براورد شد که از نظر تجاری 50 تا 90 درصد تولیدات به مجاری غیر قانونی منحرف شده است. زمانی که فروش مت امفیتامین درون وریدی (تزریقی) به وسیله داروخانه‌های خرده فروش متوقف و یا کاهش یافت، مت امفیتامین مصنوعی غیر مجاز شروع به نمایان شدن نمود. امفیتامین روی سیستم مرکزی عصبی اثر شدید داشته و اثر این دارو در مقایسه با اثار کوکائین از نظر افزایش قدرت در بدن و مغز مورد علاقه جوانان ورزشکار و افراد در مشاغل سخت قرار گرفت، اما استفاده از این دارو توسط ورزشکاران از سوی کمیسیون پزشکی کمیته بین المللی المپیک ممنوع شد. Hearts , Speed , Bennies , Demies , Pills , Pep , Merth , Ergstal سرعت، یخ، گچ، مت، کریستال، اتش، شیشه، شابو و … اصطلاح عامیانه سیاهان امریکا برای قرص های، امفتامین یا باربیتورات ها، ایس است. امفتامین را بیشتر در ترکیبات دارویی به کار می‌برند؛ هم چنان که امروزه در بیش از 45 قلم دارو مورد مصرف قرار می گیرد، داروهایی نظیر: متیلن دی اکسید مت امفیتامین 3و4را که با نام اکستازی متداول MDMA گردیده است، به صورت دارویی و به شکل قرص، کپسول‌های غیر مجاز خوراکی یا جویدنی، امپول و گاهی پودر در بازار یافت می شود. این ماده در دسته توهم زاهای مصنوعی قرار دارد. وقتی دانشمندان داروساز شرکت «وک» در دارسته المان در سال 1912 مشتق شیمیایی جدیدی از امفتامین، 3 و 4 متیلن دی اکسپی امفتامین را در سنتز و ان را به عنوان یک ماده واسط شیمیایی چند کاره برای سنتز داروهای دیگر جهت کردند، به فکر هیچ کس نمی‌رسید این ماده در اخر قرن بیستم با نام اکستازی (کلمه‌ای که برای مستی شاعران به کار می‌رفت، برای توان یافتن برای ساعت‌ها رقصیدن در کلوپ‌های شبانه با در هم امیزی موسیقی، نمایش نور و سایر جلوه‌های ویژه) به کار رود.