تعیین مقدار آستانه: برای حذف کردن معیارهای کم اثر در مدل و همچنین برای اثبات پایایی از حد آستانه استفاده می شود. در روش دیمتل حد آستانه مشترکی برای تمامی درایه ها مشخص می شود سپس درایه هایی که عدد آن بیشتر از حد آستانه است در ماتریس U وارد شده، به جای درایه هایی که عدد آن کمتر از حد آستانه است، عدد صفر قرار می دهیم. از آنجا که ماتریس دیفازی شده اطلاعاتی در زمینه اینکه یک معیار چه میزان اثر می گذارد را می دهد، لازم است تصمیم گیرنده، یک مقدار آستانه برای فیلتر کردن آثار جزئی به وجود آورد . در دیاگرام (مدل ساختاری) تنها آثار بزرگ تر از آستانه وارد می شوند. 3-6- تکنیک دیمتل دیمتل ابزاری مهم برای تجزیه و تحلیل سیستم است که توسط مرکز تحقیقات ژنو طراحی و توسعه یافت. تکنین دیمتل که از انواع تکنین های تصمیم گیری بر اساس مقایسه های زوجی است، با بهره مندی از قضاوت خبرگان در استخراج عوامل یک سیستم و ساختاردهی نظام مند به آنها با بکارگیری اصول نظریه ی گرافها، ساختاری سلسله مراتبی از عوامل موجود در سیستم همراه با روابط تاثیر و تاثر متقابل ارائه می دهد، بگونه ای که شدت اثر روابط مذکور را بصورت امتیاز عددی معین می کند. روش دیمتل جهت شناسایی و بررسی روابط متقابل بین معیارها و ساختن نگاشت روابط شبکه به کار گرفته می شود. از آنجا که گراف های جهت دار روابط عناصر یک سیستم را بهتر می توانند نشان دهند، لذا تکنیک دیمتل مبتنی بر نمودارهایی است که می تواند عوامل درگیر را به دو گروه علت و معلول تقسیم کند و رابطه میان آنها را به صورت یک مدل ساختاری قابل درک درآورد. مزیت این روش نسبت به تکنیک تحلیل شبکه ای، روشنی و شفافیت آن در انعکاس ارتباطات متقابل میان مجموع دهی وسیعی از اجزاء می باشد. به طوری که متخصصان قادرند با تسلط بیشتری به بیان نظرات خود در رابطه با اثرات (جهت و شدت اثرات) میان عوامل بپردازند (فونتلا، 1974). در واقعُ برتری این روش استفاده از بازخورد روابط است به گونه ای که هر عصر می تواند بر کلیه ی عناصر هم سطح، سطوح بالاتر و پایین تر از خود اثر گذاشته و در مقابل نیز از هر یک از آنها اثر بپذیرد. اهمیت و وزن عوامل نیز در نهایت توسط تمامی عوامل موجود یا به عبارتی کل مدل تعیین می شود. لازم به ذکر است که ماتریس حاصل از تکنیک دیمتل (ماتریس ارتباطات داخلی)، در واقع تشکیل دهنده ی بخشی از سوپر ماتریس است. به عبارتی تکنیک دیمتل به طور مستقل عمل نمی کند بلکه به عنوان زیرسیستمی از سیستم بزرگتری چون ANP است. ساختاردهی به عوامل پیچیده در قالب گروه های علت و معلولی یکی از مهمترین کارکردها و یکی از مهمترین دلایل کاربرد فراوان آن در فرآیندهای حل مساله است. بدین صورت که با تقسیم بندی مجموعه ی وسیعی از عوامل پیچیده در قالب گروه های علت و معلولی، تصمیم گیرنده را در شرایط مناسب تری از درک روابط قرار می دهد. این موضوع سبب شناخت بیشتری از جایگاه عوامل و نقشی که در جریان تاثیرگذاری متقابل دارند، می شود. این روش از ویژگی های متعددی برخوردار است، ازجمله اینکه فرآیند ی کارا در شناسایی سلسله مراتب و روابط بین عوامل سیستم است (ساکر[6] و همکاران، 2007). این شیوه که از انواع روش های تصمیم گیری بر پایه مقایسه های زوجی است با بهره گیری از نظرات خبرگان در استخراج عوامل یک سیستم، ساختاردهی سیستماتیک به آنها و با به  کارگیری اصول نظریه گراف، ساختاری سلسله مراتبی از عوامل موجود در سیستم همراه با روابط تأثیرگذاری و تأثیرپذیری متقابل عناصر مذکور فراهم می آورد. به گونه ای که شدت اثر روابط مذکور به صورت کمی مشخص می شود (اصغرپور، 1389). این دیاگراف ها، رابطه وابستگی میان عناصر یک سیستم را به تصویر می کشند، به طوری که اعداد روی هر دیاگراف، بیانگر شدت تأثیر یک عنصر بر عنصر دیگر است . از این رو ، این روش می تواند رابطه های میان عناصر را به یک مدل ساختاری قابل درک از سیستم تبدیل کند (ربیعی و شاهنده، 1390). این رویکرد با این عقیده ایجاد شد که استفاده مناسب از روش های پژوهش علمی، می تواند ساختار پیچیده مسائل را بهبود بخشد و در شناسایی راه حل های عملی با ساختار سلسله مراتبی مشارکت کند (تیزنگ[7] و همکاران، 2010). 3-6-1- مزایای تکنیک دیمتل این تکنیک با بهره مندی از اصول تئوری گراف ها به استخراج روابط تأثیرگذاری و تأثیرپذیری متقابل عناصر موجود در گراف مورد مطالعه می پردازد و شدت اثرگذاری روابط ذکر شده را به صورت امتیاز عددی معین می کند. از برتری های این روش نسبت به سایر روش های تصمیم گیری، استفاده از بازخورد روابط است، یعنی هر عنصر در ساختار این تکنیک می تواند بر تمام عناصر هم سطح، سطح های بالاتر و پایین تر از خود تأثیر گذاشته و در مقابل، از هر یک از آنها نیز تأثیر بپذیرد. همچنین اهمیت و وزن عوامل مدل، نه تنها توسط عوامل بالادست یا پائین دست بلکه توسط تمامی عوامل موجود یا به عبارتی کل مدل تعیین می شود (اصغرپور، 1389). 3-6-2- تصمیم گیری به روش دیمتل این تکنیک در راستای اهداف راهبردی و عینی از مسایل جهانی و به منظور دسترسی به راه حل های مناسب، مورد توجه قرار گرفت و برای استفاده از نظر متخصصان زمینه های علمی، سیاسی و اقتصادی و همچنین رهبران عقیدتی و اجتماعی جامعه از فرمهای مصاحبه و پرسشنامه به صورت مکرر استفاده می کند. سه نوع مختلف از سؤالات به کار رفته در پرسشنامه به صورت زیر است:

• سؤالات مربوط به ویژگیها و تناقضها؛
• راهکارهای مسایل مختلف امتیازدهی (با مشخص کردن شدت آن روابط)؛
• سؤال برای بررسی ماهیت عناصر تشخیص داده شده و نقد بر آنها برای بررسی رابطه احتمالی.