3-اکثر طرحها در ایران که بصورت مقدماتی تعریف و تشریح می شوند، درآینده بدون بررسی بیشتر و تکمیل مطالعات لازم، به عنوان طرح نهایی به مورد اجرا گذاشته می‌شوند. 4- عدم توجه به مشکلات طرحهای قبلی در ملاحظات طرح‌های جدید یا عدم مقایسه‌ برنامه واقعی طرح اجراء شده با طرح اولیه و ارزیابی آنها 5-واگذاری خدمات به مشاورین و پیمانکاران بدون توجه به ظرفیت های خالی آنها 6- واگذاری خدمات به مشاورین و پیمانکاران به صرف قیمت پایین تر 7- فقدان توضیحات صریح و روشن و رهنمودهای مشخص جهت اجرای طرح‌ها در اکثر قرارداد ها 8- عدم وجود روش های سیستماتیک و علمی به روز شده جهت راهبرد طرح 9- فقدان نیروی انسانی آموزش دیده 10-روش‌های کاری اداری پیچیده و مبهم، دستورالعمل های ناقص و مقررات انعطاف ناپذیر و دست و پاگیر و یا بطور کلی موانع اداری و مقرراتی که با تغییرات وتحولات زمان متناسب نیستند و بستر خطا و انحراف را فراهم می آورند. 11- عدم ساختار سازمانی مناسب در پاسخگویی به نیازهای عادی و غیر عادی طرح 12-عدم ارزیابی صحیح مشاوران و پیمانکاران بر پایه های مشترک و عدم پیش بینی علمی و صحیح و ارزیابی کلیه خطراتی که ممکن است طرح را با تاخیر مواجه سازد. درسازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، بحث طولانی شدن زمان اجرای پروژه‌ها از سال 1349 در جلسات شورای اقتصاد مطرح بوده و تا این زمان ادامه یافته است  . لیکن با این وجود تاکنون به ارائه وتدوین راه حلی که قانونمند نیز شده باشد منتهی نشده است  .سازمان برنامه و بودجه طی گزارشی که در سال 1351 منتشر شده است، علل تاخیر را در چهار دسته به شرح ذیل طبقه  بندی نموده است : اشتباه و عدم دقت در برآوردهای مقدماتی اضافه شدن حجم یا اقلام کارها، فن اجرا نقائص، مشکلات و روش های اجرایی مشکلات متفرقه نکته جالب توجه اینجاست که طبق ادعای سازمان برنامه و بودجه 90% طرح‌های عمرانی افزایش زمان و هزینه داشته‌اند و60%  پروژه‌های نیمه کاره نیاز به طی 15 سال دارند تا به اتمام برسند گفتنی است در حال حاضر متوسط عمر پروژه‌های عمرانی درایران حدود 9سال است که فاصله زیادی با عمر استاندارد دارد. براساس نتایج بدست آمده از بررسی‌ها و نظر به پیچیده و یکتا بودن هر پروژه عمرانی شهری، احتمال افزایش زمان اجرا با توجه به محدودیت‌های اجرایی دور از ذهن نخواهد بود.  هدف از شناسایی علل افزایش زمان، رفع یا کاهش اثرت آن عوامل می‌باشد، بطوریکه بتوانیم پروژه را با حداقل تغییرات نسبت به برنامه زمانبندی اولیه به پایان برسانیم. می‌توان نتیجه گرفت که ضرورت دوری از مدیریت سنتی وپیاده سازی مدیریت نوین به خصوص وجود سیستم مدیریت پروژه در کلان شهرها امری بدیهی است و بکار گیری علم مدیریت زمان، هزینه، کیفیت، ائتلاف، هدف، ریسک، ارتباطات، تدارکات ومنابع انسانی از جمله مقولاتی است که توجه به آنها در سیستم مدیریت پروژه الزامی است. مطلب ذیل برگرفته ازگزارش معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور در”گزارش نظارتی پروژه های عمرانی ملی سال86″،جلد اول ص58 است که به بررسی مهمترین علل تاخیر در پروژه های عمرانی می پردازد.