• قرار موقوفی تعقیب
• قرار منع تعقیب
• قرار مجرمیت
• قرار ترک تعقیب

  تفاوت قرار موقوفی تعقیب با قرار منع تعقیب، قرار مجرمیت و قرار ترک تعقیب در بندهای جداگانه ارائه شده است. در گفتار دوم از مبحث دوم، تفاوت قرار موقوفی تعقیب با قرارهای اعدادی بیان شده است.   گفتار اول: تفاوت قرار موقوفی تعقیب با قرارهای نهایی[5] بند اول: تفاوت قرار موقوفی تعقیب با قرار منع تعقیب در رابطه با تفاوت قرار موقوفی تعقیب با قرار منع تعقیب باید گفت از چند جهت با هم متفاوت هستند که عبارتست از: 1- قرار منع تعقیب الزاماً در پایان تحقیقات مقدماتی صادر می­شود و هرگاه مقام رسیدگی کننده تحقیقات مقتضی را انجام داد و هرگاه عمل ارتکابی فاقد جنبه کیفری باشد یا این که عمل دارای جنبه کیفری است اما دلیل کافی برای انتساب جرم به متهم نیست قرار منع تعقیب صادر می­شود اما قرار موقوفی تعقیب همانطور که در مبحث زمان صدور قرار موقوفی تعقیب توضیح داده شد[6] الزاماً در پایان تحقیقات مقدماتی صادر نمی­ شود. 2- از جهت اعتبار امر مختومه قرار منع تعقیبی که به دلیل فقد دلیل کافی علیه متهم صادر می­شود از اعتبار امر مختوم کیفری برخوردار نمی­باشد و طبق بند «ن» ماد 3 ق.ا.ق.ت.د.ع.ا بعد از کشف دلایل جدید که در این صورت برای یک مرتبه می­توان به درخواست دادستان وی را تعقیب نمود. هرگاه دادگاه تعقیب مجدد متهم را تجویز کند بازپرس رسیدگی و قرار مقتضی صادر می­نماید اما قرار موقوفی تعقیب در همه مصادیق آن دارای اعتبار امر مختوم کیفری می­باشد. 3- قرار منع تعقیب راجع به ماهیت دعوا است و یک قرار ماهوی است یعنی دادرس وارد موضوع و دعوای کیفری می­شود و هنگامی که از تحقیقات خود نتیجه مقتضی جهت احراز عمل مجرمانه یا احراز دلیل کافی جهت انتساب جرم به متهم به دست نیاورد مبادرت به صدور قرار منع تعقیب می­نماید اما قرار موقوفی تعقیب یک قرار شکلی است. سوالی که در این جا می­توان مطرح کرد این است که در صورتی که عمل انتسابی به متهم جرم نباشد و از طرفی دیگر یکی از علل صدور قرار موقوفی فراهم باشد دادرس باید کدام یک از قرارهای زیر را صادر کند؟ در این زمینه دو نظریه وجود دارد که طبق نظریه اول باید ابتدا قرار منع تعقیب صادر شود و قرار منع تعقیب مقدم بر قرار موقوفی تعقیب است. بدین استدلال که ماده 6 ق.آ.د.د.ع.ا.ک مقرر می­دارد تعقیب امر جزایی که طبق قانون شروع شده موقوف نمی­ شود مگر در موارد زیر. . . . بنابراین اول باید امر و عمل جزایی را احراز کرد و سپس مبادرت به صدور قرار موقوفی تعقیب کرد و تا زمانی که امر جزایی احراز نشود نوبت به قرار موقوفی تعقیب نمی­رسد (شکری، س 961، ص 201).