مسافرت با گروه، توجه زیاد به مسئله بهداشت و امنیت اجتماعی منبع: لاوسن (1989؛  به نقل از گی، 1382) بخش‌بندی بازار بر مبنای شغل یکی از رایج‌ترین روش‌های دسته‌بندی گردشگران است چرا که شغل درآمد قابل تصرف[13] نسبی افراد را نشان می‌دهد. شغل هم‌چنین می‌تواند معیار عمده شناسایی کلاس اجتماعی افراد باشد. بهترین تقسیم‌بندی اجتماعی- اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم در بریتانیا انجام شد که هنوز به شکل گشترده در مطالعات و بخش‌بندی بازارها مورد استفاده قرار می‌گیرد. با بهره گرفتن از این معیار، مصرف‌ کنندگان بر اساس شغل سرپرست خانواده در یکی از دسته‌ه ای شش‌گانه زیر قرار می‌گیرند:

• مدیریت عالی
• مدیریت میانی
• سرپرستی
• کارگران و کارکنان ماهر
• کارگران و کارکنان نیمه ماهر یا بدون مهارت
• کارگران ساده

الگوهای خرید یا رفتار امروزه کمتر بر مبنای کلاس اجتماعی تعیین می‌شوند اگرچه این دسته‌بندی می‌تواند قدرت خرید مشتریان را بر مبنای درآمد آن‌ها مشخص کرده و به تعیین رسانه و هزینه تبلیغات کمک ‌کند (هالووی و تیلور، 2006؛ داسویل، 1378). بخش‌بندی مشتریان بر مبنای شغل و درآمد، مهم‌ترین معیار اثرگذار بر استراتژی‌های قیمت‌گذاری محسوب می‌شود (کاتلر و همکاران، 1999). گاهی بخش‌بندی جغرافیایی با بخش‌بندی جمعیت شناختی ترکیب شده و گردشگران را بر اساس عوامل جمعیت شناختی-جغرافیایی تقسیم بندی می‌کند تا تقسیم‌بندی دقیق‌تری از بازار به دست آید. این نوع بخش بندی، نتیجه توسعه ابزارهای فناوری اطلاعات است که امکان استفاده از ترکیبی از عوامل را برای بخش‌بندی بازار در اختیار قرار می‌دهد (مانند تمامی زنان چینی متاهل 34 تا 45 سال که در کلان شهر مانیلا زندگی کرده و اندازه خانوار آن‌ها بیش از 4 نفر می‌باشد) (سو و همکاران، 2008).

3-1-1-5-2- بخش‌بندی روانشناختی

بخش‌بندی روان‌شناختی[15]، تمامی مشتریان را بر اساس نگرش‌ها، فعالیت‌ها، علایق، نظرات و ارزش‌‌های آن‌ها دسته‌بندی می‌کند. این بخش‌بندی شیوه‌ای است برای شناسایی سبک زندگی افراد (سو و همکاران، 2008). کارهای استنلی پلاگ[16] نمایانگر نخستین تلاش‌هایی است که کوشید افراد را با توجه به روش‌های روانشناختی طبقه‌بندی، الگوهای رفتاری آن‌ها را مشخص و این الگوهای رفتاری را به نوع رفتار شخص در سفر مرتبط کند. پلاگ طیفی از شخصیت رسم کرد و در یک انتهای طیف افراد محافظه‌کار[17] و در انتهای دیگر افراد ماجراجوا[18] را قرار داد. برای افراد برون‌گرا، مسافرت راه یا وسیله‌‌ای است برای نشان دادن اعتماد به نفس و حس کنجکاوی؛ برای افراد درون‌گرا مسافرت باید به مکان‌های بسته صورت گیرد، فرد در فعالیت‌های خانوادگی مشارکت کند و در مسافرت رفتارهای محتاطانه نشان دهد. در شیوه طبقه‌بندی پلاگ، افراد ماجراجو دست به سفرهایی می‌زنند که حس کنجکاویشان تحریک گردد و در پی انجام کارهای متحورانه هستند، ولی افراد محافظه‌کار به خود اعتماد کمتری دارند و به مکان‌هایی می‌روند که از نظر روانی احساس امنیت بیشتری بکنند. میان این دو طیف میانه‌روها[19] قرار دارند که 60 درصد گردشگران در این دسته قرار می‌گیرند. افراد این گروه، ویژگی‌هایی از هر دو دسته برون‌گرایان و درون‌گرایان را دارا می‌باشند. (گی، 1382؛  گلدنر، 2009).

4-1-1-5-2- بخش‌بندی براساس رفتار گردشگران

بخش‌بندی رفتاری مشتریان، گردشگران را بر اساس رابطه آن‌ها با محصول گروه‌بندی می‌کند. این نوع بخش‌بندی عواملی چون هدف از سفر و تناوب استفاده[20] را در نظر می‌گیرد تا ارتباطات گذشته، کنونی و آتی بین مشتریان و محصولات را ارزیابی کند (سو و همکاران، 2008). یکی از انواع دسته‌بندی گردشگران بر اساس رفتار، دسته‌بندی بر اساس هدف آن‌ها از سفر است (سو و همکاران، 2008). عوامل ایجاد کننده انگیزه برای سفر به دو دسته تقسیم می‌شوند: 1. عوامل فشاری[21] 2. عوامل کششی (جذب)[22]. مقصود از عوامل فشاری نیروهایی است که در درون فرد و محتوای اجتماعی شخص موجب حرکت وی می‌شود. در واقع این‌ها نیروهای سوق‌دهنده فرد به‌سوی سفر هستند. برعکس، عوامل جذب عبارتند از ویژگی‌های یک مقصد که مسافر تصور می‌کند، می‌‌تواند نیاز‌های روحی خود را تأمین‌کند و همین ویژگی‌ها او را بدان دیار می‌کشاند. در تمایز میان این دو دسته عوامل می‌بایست به این موضوع توجه کرد که یک عامل می‌تواند همزمان عاملی فشاری برای گروهی از افراد و عامل جذب برای گروهی دیگری باشد. به‌عنوان مثال امکان دارد یک نفر قایق‌رانی در آب‌های نیلگون را عاملی برای تأمین نیازهای حادثه‌جویی خود به حساب آورد، در حالی که دیگری آن را نوعی تمرین و ورزش بداند (گی، 1382).