• استفاده از چندین عرضه‌کننده مواد اولیه
  • استراتژی‌های تملک یا ادغام
  • سرمایه‌گذاری‌های مشترک با عرضه‌کنندگان خنثی
  • تشکیل انجمن‌های تجاری
  • اعزام دلالان سیاسی به حوزه‌های قانونگذاری و  . . .

  سازمانها برای‌ کنترل‌ عوامل‌ محیطی‌ یکی‌ از این‌ استراتژیها را به‌اجرا درمی‌آورند:

  1. ایجاد رابطه‌ مطلوب‌ با عوامل‌ اصلی‌ محیط‌
  2. تغییر دادن‌ عوامل‌ حاکم‌ بر محیط.

   

2-2-1. وابستگی‌ به‌ منابع یعنی چه؟

‌یکی‌ از جنبه‌های‌ رابطه‌ بین‌ محیط‌ و سازمان‌ که‌ بر سازمانها اثر می‌گذارد، نیاز به‌ مواد و منابع‌ مالی‌ است. منابع‌ ارزشمند در محیط‌ کمیاب‌ است‌ و سازمان‌ برای‌ بقا یا ادامه‌ حیات‌ خود به‌ منابع‌ ارزشمند نیاز شدید دارد. معنی‌ عبارت‌ وابستگی‌ به‌ منابع‌ این‌ است‌ که‌ سازمان‌ به‌ محیط‌ وابسته‌ است‌ ولی‌ همواره‌ تلاش‌ می‌کند تا این‌ منابع‌ را تحت‌ کنترل‌ خود درآورد و بدین‌وسیله‌ میزان‌ وابستگی‌ خود را به‌ پایین‌ترین‌ حدممکن‌ برساند. (پفر و سالان، 1978)[27]. خلاصه‌ در این‌ الگو فرض‌ می‌شود که‌ سازمانها ازنظر منابع‌ به‌ عوامل‌ محیطی‌ وابسته‌اند، مثل‌ وابستگی‌ که‌ سازمانها به‌ عرضه‌کنندگان‌ مواداولیه، مشتریان، رقبا، و قانونگذاری‌ دارند. سازمان‌ ممکن‌ است‌ دست‌ به‌ کار شود تا آن‌ منابع‌ را به‌ دست‌ آورد و آنها را حفظ‌ کند (برای‌ مثال، بستن‌ قراردادهای‌ بلندمدت‌ در رابطه‌ با یک‌ کشف‌ جدید). همچنین‌ امکان‌ دارد که‌ سازمان‌ با دیگر سازمانها همکاری‌ یا اشتراک‌ مساعی‌ کند.

2-2-2. قدرت و وابستگی

‌داشتن‌ روابط‌ رسمی‌ با سایر سازمانها باعث‌ می‌شود که‌ مدیران‌ با معمای‌ بسیار مشکلی‌ روبرو شوند. سازمانها برای‌ تامین‌ منابع‌ با سایر سازمانها ارتباط‌ برقرار می‌کنند تا از میزان‌ ضربه‌پذیری‌ خود بکاهند. ولی از سوی‌ دیگر مایلند که‌ عدم‌ وابستگی، خودمختاری‌ و استقلال‌ خود را به‌ حداکثر برسانند. داشتن‌ رابطه‌ بین‌ سازمانی‌ مستلزم‌ هماهنگی‌ است‌ و امکان‌ دارد که‌ این‌گونه‌ ارتباطات‌ آزادی‌ عمل‌ سازمانها را (ازنظر تصمیم‌گیری) بکاهد زیرا در چنین‌ حالتی‌ به‌ هنگام‌ تصمیم‌گیری‌ باید به‌ نیازها و هدفهای‌ سایر سازمانها هم‌ توجه‌ کنند. بنابراین، یک‌ سازمان‌ در اثر ایجاد رابطه‌ با سایر سازمانها و تامین‌ منابع، مقدار زیادی از خودمختاری خود را از دست خواهد داد (پفر و سالان،1978)[28] همانطور که قبلا بحث شد، تعدادی از مطالعات نشان داد که تامین‌کنندگان می‌توانند سطح اعتبار و ارتباط کاری با شرکت‌های خریدار خود را با اجرای شیوه‌های [29]GSCM افزایش دهند (زکریا و همکاران، 2009)[30] علاوه برای این لیائو (2010)[31] ادعا می کند که اعتماد درون سازمانی، با عملکرد شرکت رابطه مثبت دارد.

2-2-3. نتیجه‌گیری

سازمان‌ها علاوه‌ بر این‌ که‌ برای‌ تامین‌ منابع، روابط‌ سازمانی‌ مطلوب‌ ایجاد می‌کنند، در برخی‌ موارد در صدد تغییر دادن‌ محیط‌ برمی‌آیند؛ برای‌ اعمال‌ نفوذ بر محیط‌ یا تغییر دادن‌ آن‌ از روش های‌ تغییر دادن‌ قلمرو، مقررات‌ و فعالیتهای‌ سیاسی، شوراهای‌ تجاری‌ و … استفاده‌ می‌کنند. همچنین سازمان‌ها برای‌ ایجاد رابطه‌ سازمانی‌ مطلوب‌ و تامین‌ منابع‌ کمیاب‌ از روش های‌ گوناگونی‌ استفاده‌ می‌کنند. یک‌ سازمان‌ با ایجاد رابطه‌ سازمانی‌ می‌کوشد تا محیط‌ خارجی‌ و عوامل‌ آسیب‌پذیر را تحت‌ کنترل‌ خود درآورد. به هر حال، سازمان‌ها با بستن‌ قراردادها، مدیریت‌ مشارکتی‌ و به‌ مالکیت‌ درآوردن‌ سازمانهای‌ دیگر از میزان‌ وابستگی‌ خود به‌ محیط‌ می‌کاهند و سعی در کاهش ریسک و عدم اطمینان خود دارند. (پفر و سالان، 1978)[32]

2-3. مدیریت زنجیره تامین

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...