• توازن همگرایی و واگرایی

  همگرایی و واگرایی فرآیندهای هسته­ای برای تمام فعالیت­های همکاری هستند. بدون این فرآیندها، همکاری بطور واقعی و عینی به آسانی اتفاق نمی­افتد .همگرایی فرآیندی است که بوسیله آن شرکای همکاری با دیدگاهی مختلف که مورد نیاز است، بررسی و هم سطح می­شوند. واگرایی فرآیندی است که اعضاء برای رسیدن به توافق مورد استفاده قرار می­ دهند. زیبایی تلاش­های اولیه ما در همکاری این است که ما یک هدف معمول با شرکای همکاری و یک مجموعه مشترکی از فرضیات داشته باشیم. هنگامی که همگرایی و واگرایی بطور مؤثر مدیریت شوند، آهنگ قابل تصدیقی در فرآیند وجود دارد. این آهنگ در سازمان به شکلی کلی موجود است و برای افراد و تیم­ها در همکاری، تعهد ایجاد می­ کند. تذکر اینکه به یک درک کلی از تعادل بین زمان و توجه داشتن به سطح دیدگاه‌های مختلف یا نیروهای واگرا، و نیز بین زمان و دقتی که بطور مستقیم صرف کار کردن در آن راهبردها می­شود، نیاز است. هنگامی این اصل درست عمل نماید، فعالیت­های همکاری پیچیده در دوره­ها اتفاق می­افتند و مجموعه ­ای را تشکیل می­ دهند که موهرمن و موهن آن را فرآیندهای تکراری که محصولی را تولید می­ کنند و مورد توافق همه گروه­ها می­باشد، نامیده­اند. این دوره­ها، ابزارها و استراتژی­هایی را برای تهیه مناسب فعالیت­های واگرا بکار می­گیرند که شامل سطح فردی دیدگاه اعضاء، مقایسه داده اطلاعاتی منابع متعدد، ایجاد تعدادی گزینه و سناریوها، قطعی نمودن فرضیات و درگیرکردن تمام دیدگاه های مربوط در تصمیمات می­باشد. هنگامی که واگرایی و همگرایی به خوبی مدیریت نمی­شوند یک سازمان یا تیم متحمل دید محدود یا تکامل ناقص یا بطور ساده قدمی نادرست برداشتن در این دو فعالیت می­شود. سازمان­ها و تیم­هایی که در بکارگیری واگرایی موفق نیستند اطلاعات یا نظرهای انتقادی را در موفقیت­هایشان نادیده خواهند گرفت. سازمان­ها و تیم­هایی که مدیریت همگرایی ضعیفی دارند با سرعت کافی یا خوبی تصمیم ­گیری نمی‌کنند (همان منبع:55).

• مدیریت مبادلات

واژه مبادلات به آن تصمیماتی اشاره دارد که سنجش مربوط به هزینه­ها و مزایای دو یا چند عوامل وابسته را دربر می­گیرد که تا حدی مخالف معیارها می­باشد. زیرا افزایش پیچیدگی محصولات، فرآیندها، فن­آوری و بازارها، و نیز تصمیمات مبادلات پیچیده در تمام سطوح(سیاری از سازمان­ها) ضروری می­باشد. این تصمیمات  به مهارت­های ویژه، کارشناسی تخصصی، اطلاعات دقیق و زمان بندی شده و توانایی بازبینی و پردازش ضمنی مفاهیم سریع و دقیق گوناگون نیازمند است. بسیاری از سیستم­های همکاری برای ایجاد و اجرای تصمیمات مبادلاتی پیچیده بوجود می­آیند. اغلب کارهای همکاری، اطلاعات پیچیده و پویا، برای ایجاد تصمیمات ارزشمند با مفاهیم بلندمدت ایجاد می­شوند. سرعت و کیفیت برای اینکه تیم این تصمیمات را اخذ کند، یک عامل تعیین­کننده­ اصلی برای موفقیت سازمانی می­باشد. یک واحد همکاری که تصمیمات مبادلاتی صحیح را اتخاذ و اجرا می­ کند، دارای نظم بسیار بالای تیمی است. اعضاء این گروه درک واضح و مشترکی از معیارهای مورد استفاده در تصمیم ­گیری، یک فرآیند معین برای جمع­آوری و بازبینی اطلاعات مربوطه و یک احترام به تفاوت تخصص اعضاء مختلف دارند. آنها همچنین درک زیادی از نیاز به سرعت در تصمیم گیری دارند. سرانجام، سازمان راه­های اوج­گیری روشنی را برای تیم­ها فراهم می­سازد، بطوری که تصمیماتی برای جبران کمبود اطلاعات و نظرهای ضروری را بتواند مصوب سازد یا حتی به سرعت و مؤثر در اختیار قرار گیرند. واحدهای همکاری که تصمیمات مبادلاتی مؤثری را نمی­توانند بگیرند، در تصمیم ­گیری موفق نمی­باشند یا تصمیمات ضعیفی می­گیرند دچار فقدان توافق در مورد مجموعه پیچیده­ای از معیارها (مبادلات)، ضروری ساختن یک تصمیم غیررسمی یا فقدان اطلاعات در بکارگیری معیار در روش رسمی هستند (همان منبع:56).

• ایجاد استانداردهای بالا برای بحث، گفتگو و تبادل اطلاعات