درادامه پژوهش های مهم انجام شده دررابطه بانقض مدل CAPM به تفکیک متغییرهای مورد بررسی،شرح داده شده است.این موارددرادبیات مالی باعنوان بی قاعدگی بازار شناخته می شوند. درحقیقت بی قاعدگی های بازارنتایج پژوهشهای تجربی هستندکه باتئوریهای مدون قیمت گذاری دارائی هاهمخوانی ندارند.این بی قاعدگی هانشان دهنده ناکارآمدی بازار(فرصت های سودآوری)یا کامل نبودن مدل قیمت گذاری دارائی مورداستفاده می باشد. 2-19-1-1-نسبت سودبه قیمت(E/P) یکی ازمطالعات اولیه که پیش بینی های CAPM راردکردپژوهش باسو(1977)بود.باسوبااستفاده از یک دوره زمانی ازآوریل 1975تامارس 1972نشان دادکه سهامی که نسبت سودبه قیمت بالایی داشتند (یانسبت E/Pپائینی دارند) بصورت معنی داری بازدهی های بیشترازسهام بانسبت سودبه قیمت پائین تحمیل کرده اند.پژوهش بعدی که توسط جف،کیم ووسترفیلدانجام شد،این نتیجه را تأکیدکردو همچنین نشان دادکه برخلاف آنچه که توسط برخی ازپژوهشگران ادعامی شود، اثرE/P تنهادرماه ژانویه مشاهده نمی شود.اثرE/Pنقض مستقل مدلCAPM (که باورداردتنهاریسک سیستماتیک بایدمبناقرار گیرد)می باشد. 2-19-1-2-اندازه شرکت بنر(1981)نشان دادکه سهام شرکتهای باارزش بازارپائین،بازدهی متوسط بالاتری ازسهام شرکتهای باارزش بازاربالادارند.سایرپژوهشگران نظیرباسو(1983)نشان دادندکه اثراندازه متمایزازاثرE/Pمی باشد. شرکتهای کوچک بازده های بالاتری دارند. 2-19-1-3-برگشت معکوس بازده دربلندمدت دبوند(1985)بازندگان رابه عنوان سهامی که طی3 تا5 سال گذشته بازدهی های پائینی داشته اندوبرندگان رابعنوان سهامی که بازدهی های بالایی رادرخلال یک دوره مشابه داشتند،تعریف کرد.نتیجه اصلی پژوهش این دونشان دادکه درخلال3 تا5 سال آینده،بازندگان بازدهی متوسط بالاتری رانسبت به برندگان داشته اند.این حرکت بازدهی هانسبت به معکوس شدن طی افق های بلندمدت (یعنی بازندگان برنده می شوند)هنوزهم یکی ازمواردنقض CAPM می باشد.کپرا،لاکونیشوک وریتر(1992)نشان دادندکه تفاوت های بین ریسک سیستماتیک(β)دراین زمینه برای توجیه مدل  CAPMکافی نیست. 2-19-1-4-نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار(B/M) رزنبرنگ،ریدولاستین(1985)نشان دادندکه سهام های بانسبت ارزش دفتری به ارزش بازاربالابصورت معنی داری بازدهی های بالاتری نسبت به سهام بانسبت ارزش دفتری به ارزش بازارپائین دارند.چان،هامائوو لاکونیشوک(1991)به نتایج مشابهی دربازارژاپن رسیدند. 2-19-1-5-اهرم مالی بانداری(1988)دریافت که شرکت های بااهرم مالی بالا(نسبت بدهی به سرمایه بالا)ازشرکتهای بااهرم مالی پائین درخلال دوره ای 1979-1984به گونه متوسط بازده بالاتری داشتند.برخلاف همه این شواهد منفی، CAPM تااوایل دهه 1990هنوزهم بعنوان پیش فرض توسط اغلب تحلیلگران مالی به کارگرفته می شد. 2-19-2-مدل فاماوفرنج(1992) درسال1992،مقاله ای منتشرشدکه بیشترپژوهشهای تجربی قبلی راباهم یکجاجمع آوری کرده بود.فاماوفرنج متغییرهای اندازه،اهرم مالی،E/P،ارزش دفتری باارزش بازاروبتارادریک پژوهش منطقیآزمون کردند.آنهاقدرت توضیح دهندگی اندازه،اهرم،E/P،نسبت ارزش دفتری به ارزش بازاروریسک سیستماتیک رادررگرسیون مقطعی(طی دوره 1990-1963)مقایسه کردند. نتایج نشان دادکه اندازه ونسبت ارزش دفتری به ارزش بازارمتغییرهایی هستندکه قوی ترین رابطه رابابازده دارند.هنگامی که این دومتغییردررگرسیون واردمی شوند،قدرت توضیح دهندگی سایر متغییرها ناپدیدمی شود.بازده های متوسط مقطعی می توانندبصورت مفیدی توسط این دومتغییر توضیح داده شوند.نتایج فاما وفرنج درسال 1992این دیدگاه راکه مدل تک دوره ای CAPM روشی است که توسط آن اوراق بهاداربصورت واقعی قیمت گذاری می شوندراخدشه دارساخت.مدلی که بیش ازهرمدل دیگردردانشکده های مالی آموزش داده شده بود،به نظرمی رسیدکه دیگرجوابگو نباشد.براساس این نتایج آنهادرسال 1993مدل 3عاملی خودراارائه کردندونشان دادندکه اندازه ونسبت ارزش دفتری به ارزش بازاردوعامل ریسک هستندکه درCAPM نادیده گرفته شده اند.این مدل نیز درمعرض انتقادهای فراوان قرارگرفت که این انتقادهادرچارچوب سه موضوع محوری داده کاوی، اشتباه انتخاب وروش برآوردریسک سیستماتیک مطرح شده .پایان نامه های بیشماری ازدانشجویان درمورداین مباحث بوده است. 2-20-روش های محاسبه بازده سهام بازده یاپاداش سرمایه گذاری شامل سودسالانه وافزایش (کاهش)ارزش سهام است.این بازده معمولِّأ بصورت درصدونرخ نشان داده می شود.چندروش برای محاسبه بازده سهام پیشنهادشده است که عبارتنداز(به تفضیل درفصل سوم ارائه خواهدشد): روش نسبت سودبه قیمت