[408]- همان [409]- صلح چی، محمدعلی و نژندی منش، هیبت الله، پیشین، صص 123-116. [410]- ضیایی بیگدلی، محمدرضا، پیشین، ص 34. [411]- میرعباسی، سید باقر و سادات میدانی، سیدحسین، پیشین، ص 380-378. [412]- ظریف، محمدجواد و سجادپور، سیدمحمد کاظم، پیشین، ص 471. [413]- دولت های اتریش (2002)، قبرس (2002)، گینه (1998)، نیجریه (1998)، پرو (2003)، اسلواکی (2004) سوئیس (1969)، مانند انگلستان و بسیاری دیگر، شرط استرداد یا خاتمه اعلامیه خود را با اثر فوری اضافه نموده اند. [414] – Zimmermann A. and others, op. cit, p. 626. [415] – Ibid, pp. 41-54. [416] – Ibid, pp. 634-636. [417]- ضمن اینکه تعدادی از این دولت ها که این اعلامیه ها را صادر کرده بودند و مدت اعتبار اعلامیه آنها به پایان رسیده، آن را تمدید نکرده و یا پس گرفته اند، از جمله: آفریقای جنوبی، بولیوی، برزیل، فرانسه، چین، ایران، گواتمالا، تایلند، ترکیه (سالنامه دیوان بین المللی دادگستری) [418]- ضیایی بیگدلی، محمدرضا، حقوق بین الملل عمومی، پیشین، ص 475. [419]- میرعباسی، سید باقر و سادات میدانی، سیدحسین، پیشین، ص 378. [420]- الهویی نظری، حمید، “روند انسانی شدن حقوق بین الملل و اصل رضایی بودن صلاحیت دیوان بین المللی دادگستری،” همایش نقش دیوان بین المللی دادگستری در تداوم و توسعه حقوق بین الملل،“ مجموعه مقالات ارائه شده، (تهران: انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد، 1388)، ص 129. [421]- همان، صص 146-144. [422]- Ibid, pp. 135-136. [423]- همان، ص 150. [424]- همان، صص 133-131. [425]- کیتی شیایرزی، کریانگ ساک، پیشین، صص 31-26. [426]- الهویی نظری، حمید، پیشین، صص 144-137. [427]- میرعباسی، سید باقر و سادات میدانی، سیدحسین، پیشین، ص 428.