۲. ۱ . ۷ . کنوانسیون های منطقه ای ضد تروریسم کنوانسیون عربی سرکوب تروریسم (آوریل 1998) نیز در چارچوب کشورهای عربی اقدام به تصویب کنوانسیون منطقه‌ای برای سرکوب ترورسم است، کشورهای عربی که غالبأ دارای دین رسمی اسلام هستند بالغ‌بر پنجاه سال است با پدیده اشغال یکی از کشورهای عربی بنام فلسطین مواجهه هستند که نهضت‌ها و حمایت‌های رهایی بخش انجام شده برای آزادی آن سرزمین از جانب اسرائیل و هم پیمانان اروپا و آمریکایی آن، تروریستی نامیده می‌شود. از این رو کنوانسیون عربی سرکوب تروریسم را باید در پر تو مسایل جاری در فلسطین اشغالی مورد توجه قرار داد. برای مثال بند «الف» ماده دو این کنوانسیون ناظر به استثنای اعمال نهضت‌های رهایی بخش از مصادیق جرایم تروریستی است. در این راستا این کنوانسیون بر خلاف کنوانسیون‌های پیشین به ویژه کنوانسیون‌های اروپایی و سارک اقدام به ارائه تعریف دقیقی از تروریسم نموده است. به موجب بند های دو و سه ماده یک به ترتیب تروریسم و جرم تروریستی به شرح ذیل تعریف شده اند: تروریسم با هر انگیزه یا هدفی که انجام شود؛ عمل یا تهدید خشونت آمیزی است که برای پیشبرد برنامه‌های (نقشه های) کیفری فردی یا جمعی ارتکاب شود و بین مردم ایجاد وحشت نماید، با صدمه به آنها وحشت پراکنی نماید، یا حیات، آزادی یا امنیت آنها را به خطر اندازد، یا با قصد تخریب منابع ملی ارتکاب شود.  جرم تروریستی هر جرم یا شروع به جرم با هدف تروریستی است که در هر یک از کشورهای عضو، یا علیه ارتباع، اموال یا منافع ارتکاب شده و توسط قوانین داخلی آنها قابل مجازات می باشد. هر یک از جرایم مندرج در کنوانسیون های ذیل نیز باید جرایم تروریستی در نظر گرفته شوند مگر آنکه کنوانسیون‌ها توسط دول عضو این کنوانسیون تصویب نشده یا جرایم مندرج در آنها از قوانین داخلی دول عضو این کنوانسیون استثنا شده باشد: الف. کنوانسیون توکیو در خصوص جرایم و دیگر اعمال ارتکابی در هواپیما مصوب 14 سپتامبر 1963. ب. کنوانسیون لاهه در خصوص سرکوب تصرف غیر قانونی هواپیما مصوب 16 دسامیر 1970. ج. کنوانسیون مونترال برای سرکوب اعمال غیر قانونی علیه ایمنی هواپیمائی کشوری مصوب 23 سپتامبر 1971 و پروتکل الحاقی به آن در 10 مه 1984. د. کنوانسیون منع و مجازات جرایم علیه اشخاص تحت حمایت بین المللی از جمله نمایندگان دیپلماتیک مصوب 14 دسامبر 1973. هـ. کنوانسیون بین المللی بر ضد گروگان‌گیری مصوب 17 دسامبر 1979. و. مقررات کنوانسیون ملل متحد در خصوص حقوق دریاها مربوط به دزدی دریایی در دریاهای آزاد مصوب 1982. تعریف مندرج در بندهای ماده یک از جهات مختلف محل توجه است در این تعریف از سویی به «وحشت پراکنی» بین مردم تاکید شده است و از سوی دیگر صیانت از بشریت در محور تعریف قرار گرفته است. گویی که با ذکر عبارت «برای پیشبرد برنامه های کیفری» قصد بر آن بوده که جنبه سیاسی جرم تروریسم نیز مورد بررسی قرار گیرد. نکته ابتکاری و قابل توجه آن که «خسارت قاصدانه بر محیط زیست» جنایت تروریستی در نظر گرفته شده است. در حالی که این طرز تلقی تا زمان تصویب این کنوانسیون وجود نداشته است مگر آن که چنین خسارتی صدمه شدیدی بر انسان‌ها وارد کرده باشد. بند «ب» ماده دو کنوانسیون نیز با ارائه فهرستی از جرایم درصدد تفکیک جرایم تروریستی از جرایم سیاسی است: «ب. هیچ کدام از جرایم تروریستی توصیف شده در ماده قبل نباید به عنوان یک جرم سیاسی در نظر گرفته شود. در اعمال این کنوانسیون، هیچ کدام از جرایم ذیل نباید به عنوان جرم سیاسی در نظر گرفته شوند حتی اگر با انگیزه‌های سیاسی ارتکاب یافته باشند یک: حمله به پادشاهان، سران دولت‌ها یا حکام دولت‌های عضو یا همسران و وابستگان آنها؛  دو:حمله به شاه و ملکه زادگان، نایب ریاست جمهوری، نخست وزیر و وزرای هر یک از دولت های عضو؛ سه: حمله به اشخاص دارای مصونیت دیپلماتیک شامل سفرا و دیپلمات‌هایی که در حال خدمت در کشورهای عضو هستند؛ چهار:قتل طراحی شده یا سرقت همراه با توسل به زور علیه اشخاص، مقامات یا از وسایل حمل و نقل و ارتباطات؛ پنج: خرابکاری و ویران کردن اموال عمومی و اموالی که برای خدمات عمومی در نظر گرفته شده‌اند حتی اگر در مالکیت قراردادی دولت باشند؛