جامعه ای که پایه های دموکراسی وتکثر گرایی درآن متزلزل است، وبی یک ثبات سیاسی دست نیافته رفتن یه سمت نظام پارلمانی یعنی رفتن به سمت چالشهای بیشتر در جهت رسیدن به ثبات. پس علاوه بر اینکه نظام پارلمانی بیشتر از نظام ریاستی در معرض بر هم خوردن تعادل و توازن قواست، مسئله‌ای دیگر اینکه، معیارهای نظام پارلمانی تشدید کننده بی‌ثباتی سیاسی است. بنابراین برای گذر به سمت ثبات سیاسی که لازمه پیشرفت و توسعه است، نظام پارلمانی به مراتب مشکل‌ساز تراز نظام ریاستی است، برای گذر از این مرحله. بالاخص در ایران با توجه به اینکه، فرهنگ دموکراسی در بین جامعه ایرانی نهادینه نشده، رفتن به سمت نظام پارلمانی و تکثرگرایی شدید، یعنی رفتن به سمت بی‌ثباتی بیشترو چالش‌های عمیق‌تر (چه در حالت اول (که احزاب با شرایط فعلی شکافهای اجتماعی شکل بگیرند) چه در حالت دوم (که احزاب تحمیلی باشند). زیرا هنگامی که در گرداب احزاب و فساد احزاب و تکثرگرایی گرفتار شویم نمی‌توانیم، به فرهنگ دموکراسی نداشته خود در بین مردم برای برون رفت از آن تکیه کنیم، همچون انگلیس. حال در ایران بر فرض اینکه فرهنگ دموکراسی وتکثر گرایی نهادینه شده،  وشرایط برای فعالیت احزاب فراهم شده باشد ، اما  همچنان مشکل شکافهای عمیق اجتماعی در جامعه وجود خواهدداشت، وآنگاه به دلیل وجود اختلافات عمیق بین افکار وعقاید در جامعه و در بین احزاب ، بعید است که با وجود این احزاب به یک ثبات سیاسی دست یافت .این در حالی است که در کشورهایی که شکافهای اجتماعی شان عمیق نبوده ، این خطر را احساس کرده ، چه برسد به کشوری که مشکل اصلیش شکافهای عمیق اجتماعی است. البته این نکته ناگفته نماند که، منظور از منافات داشتن ثبات سیاسی باتکثر گرایی شدید بدین معنا نیست که، ثبات سیاسی با ماهیت حزب مخالف است. منظور این است که، در یک ساختار مبنی بر ثبات سیاسی، حزب نمی‌تواند دیگر آن نقش ابتدایی و کلیشه‌ای خود را ایفا کند. (داشتن یک ایدئولوژی و تفکر از پیش تعیین شده و تلاش برای جهت دهی به افکار عمومی و حرکت کردن در جهت تغییر افکار عمومی، به آن شدتی که در ابتدای حیات حزب وجود داشته). در اصل ثبات سیاسی مخالف، اختلاف عمیق در بین گرایشات وافکار در جامعه ودر بین احزاب است، نه وجود خود حزب! شاید اولین چیزی که به ذهن متبادر شود این است، که ثبات سیاسی مخالف تحزب وتکثر گرایی است ، اما ایچنین نیست ، بلکه  احزاب در مرحله ثبات سیاسی بیش از پیش  مورد اهمیت قرار می گیرند ، برای رسیدن به ثبات سیاسی ناگزیر باید از طریق همین احزاب، اختلافات عمیق در بین افکار وگرایشات  در جامعه را به حداقل ممکن رساند وبه دنبال آن با راهکارهای دیگری(کم کردن فاصله طبقاتی در جامعه،و رویکردهای اقتصادی،فدرالیسم و…، که بررسی آن از حیطه این تحقیق خارج است) بایدبه ایجاد همسانی در جامعه پرداخت. البته نه با آن نقش کلاسیک واولیه خود .در پایان این مبحث به طور مختصر رابطه تحزب وثبات سیاسی را بررسی می کنیم. گفتار دوم :جایگاه احزاب در مرحله ثبات سیاسی با یک بررسی اجمالی درباره نحوه برخورد کشورهای توسعه یافته ودر حال توسعه با تحزب ، می توان به مشکلات  وچالشهای پیش روی کشورهای در حال توسعه وبه خصوص ایران پی برد. بند اول: جایگاه احزاب در کشورهای توسعه یافته در مرحله ثبات سیاسی 1-نظریه لوسین پای «لوسین پای»[57] فهرست کاملی از معانی مختلف توسعه سیاسی را گرد آورد، فهرست وی شامل، معانی متعدد از جمله ؛ نوسازی سیاسی، ثبات وتحول منظم به بسیج وقدرت، ساختن دموکراسی، مشارکت وبسیج توده ای،عملیات یک دولت ملی، شرایط سیاسی لازم برای توسعه اقتصادی، بعدی از فرایند چند جانبه تحول اجتماعی وتوسعه اداری وقانونی می شد. سرانجام پای توانست با ترکیب معانی وتعاریف متفاوتی که در باب توسعه سیاسی وثبات سیاسی مطرح شده بود، به یک تعریف وترکیبی دست یابد، که از نظر او توسعه سیاسی عبارت بو،د از حرکت به سوی: 1-برابری فزاینده میان افراد در سیستم سیاسی؛ 2-ظرفیت فزاینده سیستم سیاسی در ارتباط با محیط خود و همگرایی با آن؛ 3-تنوع فزاینده در نهادها وساختارها در درون سیستم سیاسی که در قلب فرایند توسعه سیاسی نهفته بودند. “روبرت واردو روستو”[58] اعتقاد دارد که توسعه سیاسی وبرای رسیدن به یک ثبات سیاسی یعنی رسیدن به جامعه سیاسی مدرن که دارای ویژگی هایی چون: حاکمیت شیوه عقلایی ودنیوی به تصمیم گیریها، به حداقل رسیدن منازعات و اختلافات و به همراه آن تنوع در سازمان حکومتی، میزان بالایی از همگرایی و یکپارچگی در درون ساختار حکومتی و نبود گرایشات متعدد در نحوه اداره کشور،گستره زیاد تصمیمات سیاسی واداری، احساس همبستگی بالا با تاریخ، سرزمین وهویت ملی،قرارگرفتن فنون کنترل قضایی برمبنای یک نظام حقوقی دنیوی وغیر شخصی، تخصیص نقشهای سیاسی از طریق ضابطه نه رابطه(Huntington.1988.p370-371). 2-نظریه سیر بلاگ وبرینگتن 2-1-مراحل پیش روی جوامع برای رسیدن به توسعه