بند اول: زنان، حمایت های کلی و خاص اهداف حقوق بین الملل بشردوستانه جلوگیری کردن و کاستن از درد و رنج انسانی در طول جنگ بدون تبعیض جنسیتی است.اثرات درگیری های مسلحانه بر روی زنان می تواند بسیار شدید باشد بنابراین زنان علاوه بر این که از حمایت های حقوق بین الملل بشر و حمایت کلی از افراد غیرنظامی مقرر در حقوق بشردوستانه برخوردارند، با توجه به نیازهای ویژه و آسیب پذیری شان مقررات حمایتی بیشتری نیز در مورد آنان پیش بینی شده است، زیرا آنان در درگیری های مسلحانه طعمه بسیاری خوبی برای رزمندگان سوء استفاده جو هستند و حقوق بین الملل بشردوستانه مشکلات خاص زنان از جمله خطرات مربوط به سلامتی شان را در درگیری های مسلحانه به رسمیت می شناسد. نیازهای ویژه زنان بر حسب موقعیتی که در آن قرار دارند، در منزل، در بازداشت و یا در وضعیت آوارگی ناشی از درگیری ها متفاوت است، ولی صرف نظر از موقعیت آنان این نیازها بایستی در هر شرایطی محترم شناخته شوند.زنان از لحاظ خشونت جنسی که شامل تجاوز، فحشای اجباری و هر شکل دیگر از تجاوز شرم آور است نیز باید تحت حمایت خاص قرار گیرند.همچنین حقوق بین الملل بشردوستانه لازم می داند که مادران حامله و مادرانی که بچه های کوچک دارند، تحت مراقبت های خاص قرار گیرند. علاوه بر تمام موارد ذکر شده چون در زمان مخاصمات اعضای خانواده از هم جدا می شوند و مردان خانواده ممکن است مفقود شوند، زنان درد و رنج زیادی را تحمل می کنند و علت آن هم سرنوشت نامعلوم خویشاوندان گمشده شان است، از این رو مسئولیت بیشتری دارند و بقای هر روز اعضای خانواده را تأمین می کنند به همین دلیل باید تحت حمایت های خاص قرار گیرند و دولت ها از سلامتی و امنیت اقتصادی و جسمی آنان محافظت کنند. حمایت از زنان در درگیری های مسلحانه مورد توجه عهدنامه های چهارگانه ژنو، پروتکل های الحاقی، قطعنامه های مجمع عمومی، قطعنامه های شورای امنیت و نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه ای راجع به حمایت از غیرنظامیان در درگیری های مسلحانه در سال 2000 نگرانی عمیق خود را نسبت به «تأثیرات خاصی که در درگیری ها مسلحانه نسبت به زنان وارد می کند» ابراز نموده و مجددا بر «اهمیت رعایت کامل حمایت ویژه از ایشان و کمک به برآوردن نیازهای ویژه زنان» تأکید ورزیده است.[126] در رابطه با بازداشت زنان در طول مخاصمات مسلحانه نیز می توان گفت که باید جدا از مردان نگهداری شوند و آنان را نمی توان جز به وسیله مأمورین زن بازرسی بدنی کرد. مواد 14[127]و 16[128] کنوانسیون چهارم ژنو، بند (5) ماده 75[129] و بند (1) ماده 76[130] پروتکل اول الحاقی به موضوعات بیان شده اشاره دارند. بند دوم: کودکان، حمایت های کلی و خاص کودکان همچون زنان آسیب پذیرترین اقشار جوامع هستند، مخصوصا در درگیری های مسلحانه که آنان از خانواده هایشان جدا می شوند، به قتل می رسند، مورد ضرب و جرح و تجاوز جنسی قرار می گیرند و  امنیت آن ها به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.در این شرایط بیش از هر زمان دیگری آنان مستحق برخورداری از احترام هستند و در هر شرایطی حق دارند که بر اساس سنشان با آن ها رفتار شود.بنابراین تمام کودکان در درگیری های مسلحانه علاوه بر برخورداری از حمایت های حقوق بین الملل بشر و حمایت های کلی از افراد غیرنظامی، از حمایت های ویژه دیگری نیز برخوردارند.بر طبق کنوانسیون حقوق کودک، دولت ها باید اصول حقوق بین الملل بشردوستانه را در ارتباط با کودکان محترم شمرده و از رعایت آن اطمینان حاصل کنند. همانطور که قبلا ذکر شد طبق کنوانسیون حقوق کودک فردی که زیر 18 سال باشد، کودک محسوب می شود اما معیار سنی کودک در رابطه با درگیری های مسلحانه 15 سال ذکر شده است بنابراین در حقوق بشردوستانه کودک به اشخاصی گفته می شود که کمتر از 15 سال داشته باشد.[131] حمایت از کودکان در درگیری های مسلحانه مورد توجه عهدنامه های چهارگانه ژنو به ویژه عهدنامه چهارم، پروتکل های الحاقی، قطعنامه های شورای امنیت[132] و نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. سوال: آیا می توان کودکان را بازداشت یا زندانی کرد؟ در پاسخ باید گفت بله، کودکان نیز در بازداشت یا زندان قرار می گیرند اما مانند سایر کسانی که در درگیری های مسلحانه بازداشت می شوند آن ها نیز از حمایت حقوق بین المللی بشردوستانه برخوردارند. رویه حاکی از آن است که احترام ویژه و حمایت از کودکان متأثر از درگیری مسلحانه شامل موارد زیر است:

• حمایت در برابر کلیه اشکال خشونت جنسی