در این برنامه، مؤلفه ارزیابی شامل جمع آوری اطلاعات پیرامون علل مختلف قاچاق در هر منطقه یا ناحیه و روش های مورد استفاده گروه های جنایتکار سازمان یافته می شود. همکاری های فنی نیز به منظور تقویت توانایی کشورها برای مقابله با اشکال مختلف قاچاق در سطح ملی و بین المللی به عمل می آید. این تدابیر به کشورهای مبدأ، ترانزیت و مقصد در مسیر توسعه استراتژی های مشترک و برنامه های عملیاتی یاری می رساند.[146]این برنامه تاکنون در کشورهای فیلیپین، ویتنام، چک و اسلواکی، لهستان، برزیل، کلمبیا، نیجریه، توگو و بنین به اجرا درآمده است. همچنین این ارگان سازمان ملل با همکاری کشورهای عضو جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا (ECOWAS) همایشی را در سطح منطقه مذکور برگزار و برنامه عملی ضد قاچاقی را با همکاری این نهاد طراحی و تصویب کرده است.[147] از دیگر برنامه های اداره مبارزه با جرم و مواد مخدر سازمان ملل برای مقابله با قاچاق انسان می توان به چاپ و انتشار راهنمای اقدامات نوید بخش در زمینه مبارزه با قاچاق انسان (Tool-Kit) و راه اندازی شبکه ی ارتباطی جهانی مبارزه بر ضد قاچاق انسان با هدف آگاهی بخشی عمومی برای مبارزه با این پدیده به ویژه قاچاق زنان، به قصد بهره کشی جنسی اشاره کرد.[148]   ب) اقدامات آگاهی بخش نسبت به خطرات قاچاق انسان سازمان ملل متحد به موازات تصویب اسناد و مقررات بین المللی در زمینه قاچاق انسان و جرایم مرتبط با آن از جمله برده داری، استثمار جنسی و … به منظور اجرایی کردن اسناد مربوطه و آگاهی بخشیدن به ملل مختلف و دولت ها، مبادرت به برگزاری کنفرانس ها و نشست هایی در سطح بین المللی و بعضاً منطقه ی خاصی از جهان می کند.این سازمان با برگزاری این کنفرانس هااطلاعات لازم را در زمینه میزان اقبال جامعه جهانی نسبت به کنوانسیون ها و سایر اسناد لازم الاجرا و ارشادی به دست می آورد و ضمناً نقاط ضعف و قوت این اسناد را نیز بررسی می کند. -1 برگزاری کنفرانس های بین المللی درباره زنان قاچاق زنان به منظور بهره کشی و استثمار جنسی یکی ازاهداف اصلی قاچاقچیان است. به همین دلیل زنان مهمترین گروه هدف آنان را تشکیل می دهند. سازمان ملل متحد با درک این موضوع اقدامات خود را از همان ابتدای تأسیس در زمینه رفع همه اشکال خشونت علیه زنان که قاچاق انسان یکی از اشکال آشکار آن است، متمرکز کرده است. نگرانی اساسی دیگر سازمان ملل متحد و نهادهای وابسته به آن رفع هر گونه تبعیض علیه این قشر است. قاچاق زنان یکی از بسترهای مناسب برای اعمال خشونت و رفتارهای تبعیض آمیز علیه زنان است به همین دلیل ماده شش کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان دولت های عضو را مکلف به وضع قانون به منظور جلوگیری از تمام اشکال معامله بر روی زنان و بهره برداری از روسپی گری آنها می نماید. سازمان ملل در راستای رویکرد و سیاست جنایی خود مبنی بر پیشگیری از هر گونه خشونت علیه زنان و آگاهی دادن به آنها و دولت ها، مبادرت به برپایی کنفرانس های متعددی نمود که از جمله آنها کنفرانس مکزیکوسیتی در سال 1975، کنفرانس کپنهاک در سال 1980، کنفرانس نایروبی در سال 1985 و کنفرانس پکن در سال 1995 است. در تمامی این کنفرانس ها موضوع خشونت علیه زنان و از جمله قاچاق انسان مورد بررسی شرکت کنندگان قرار گرفته و در پایان توصیه هایی نیز برای بهبود وضعیت موجود ارائه شده است.[149]در این سند از کشورهای مبدأ، ترانزیت و مقصد و همچنین سازمان های بین المللی و منطقه ای خواسته شده تا نسبت به موارد ذیل اقدامات خود را سرعت بخشند. الف) بررسی و تصویب و اعمال کنوانسیون های بین المللی راجع به خرید و فروش اشخاص و بردگی؛ ب) اتخاذ اقدامات مقتضی در راستای مقابله با عوامل ریشه ای از جمله عواملی که خرید و فروش زنان ودختران را به قصد روسپی گری و دیگر صورت تجارت جنسی، ازدواج های تحمیلی و کار تحمیلی ترغیب می نماید. همچنین تقویت قوانین موجود به منظور تأمین حمایت بیشتر از حقوق زنان و دختران و مجازات مرتکبین این جرایم از طرق اقداماتی اعم از جزایی و مدنی؛ ج) ارتقای همکاری و اقدام هماهنگ همه مقامات و نهادهای مجری قانون به منظور متلاشی کردن شبکه های ملی، منطقه ای و بین المللی خرید و فروش زنان؛ د) تخصیص منابع به منظور تأمین برنامه های جامع که هدف از طرح ریزی آن بهبود و بازتوانی زنان قربانی خرید و فروش و بازگشت آنان به جامعه باشد؛ ه) تمهید برنامه ها و خط مشی های آموزشی و پرورشی و بررسی وضع قوانینی که هدف آن جلوگیری از توریسم جنسی و خرید و فروش زنان است.[150] 2- برگزاری کنفرانس های بین المللی درباره کودکان آسیب پذیری کودکان در قبال خشونت، استثمار جنسی و جسمی، قاچاق و سایر جنایات سازمان یافته، نهادهای بین المللی مربوط را بر آن داشته تا در کنار تلاش برای تصویب اسناد الزام آور و ارشادی جهت پیشگیری و سرکوب این جرایم، کنفرانس های متعددی را نیز برای پیشبرد اهداف سازمانی خود و آگاهی بخشی به دولت ها و همچنین ارزیابی برآیند اقدامات انجام شده بعد از تصویب اسناد مذکور برگزار نمایند. سازمان ملل اولین کنفرانس جهانی در مورد حقوق کودک را با شرکت سران هفتاد و یک کشور جهان در نیویورک برگزار نمود. در این اجلاس، مسائل کودکان از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در این کنفرانس به آسیب پذیری کودکان از محیط اطراف و کودکان قربانی خشونت و استثمار نیز اشاره شده است.[151] برآیند اجلاس مذکور تصویب اعلامیه جهانی بقاء، رشد و حمایت از کودکان و برنامه اقدام جهت اجرای اعلامیه جهانی در دهه 1990 بود. به موجب این اعلامیه که در بیست و پنج ماده به تصویب رسید سران کشورها تعهداتی را در مورد تضمین حقوق کودکان در زمینه های متعدد مورد پذیرش قرار دادند.[152] دومین کنفرانس بین المللی جمعیت و توسعه در سال 1994 جهت بهبود ساختار جمعیت و رشد و تنظیم جمعیت برگزار شد. موضوع کنفرانس عمدتاً بررسی روند رشد جمعیت، بهداشت و خانواده بود. اما شرکت کنندگان مسائل کودکان را به عنوان یکی از اقشار آسیب پذیر مورد توجه قرار دادند و از جمله ممنوعیت قاچاق کودکان و استفاده از آنها در فحشا و پورنوگراف را مورد تایید قرار دادند و رهنمودهایی را جهت حمایت از آنان بیان داشتند.[153] کنگره جهانی مقابله با سوء استفاده جنسی تجاری از کودکان برای نیل به یک راه حل پایداردر زمینه مقابله با این پدیده شوم به ابتکار سازمان بین المللی پایان سوء استفاده کودکان در توریسم آسیا با همکاری یونیسف از تاریخ بیست و هفت لغایت سی آگوست 1996 در استکهلم سوئد برگزار شد. در این نشست مسائلی از قبیل پیشگیری از استثمار جنسی کودکان، فروش کودکان، جلوگیری از تولید و فروش فیلم های پورنوگرافی مورد بحث و بررسی قرار گرفت و مقرر گردید دولت ها اقدامات لازم را برای پیشگیری از این پدیده شوم اتخاذ