[126] – من لا یحضره الفقیه، ج‏4، ص: 56 [127] – روضه المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج‏10، ص: 134 [128] – وسائل الشیعه، ج‏8، ص: 249 [129] – خوئی، تکمله المنهاج، ج41،ص168. [130] – خوئی، مبانی تکمله المنهاج،ج41،حدسرقت،ص47. [131] – خمینی، تحریرالوسیله،ج2،ص456. [132] – تبصره 1و2 ماده 82 و تبصره 1 ماده 124 و تبصره های 6و7ماده 212 قانون حدود و قصاص.ص [133] – برگرفته از کتاب قواعد فقه بخش جزائی سید مصطفی محقق داماد،ج4،چ5، 1384. [134] – سغناقی‌، ج‌ 4، ص‌ 1724ـ1725 [135] – رجوع کنید به همانجا؛ ابن‌امیرالحاج‌، ج‌ 2، ص‌ 172 . [136] – رجوع کنید به کاظمی‌خراسانی‌، ج‌ 3، ص‌ 12؛ مظفر، ج‌ 3، ص‌ 32ـ36 . [137] – رجوع کنید به کاظمی‌خراسانی‌، ج‌ 3، ص‌ 12؛ مظفر، ج‌ 3، ص‌ 32ـ36 . [138] – آخوند خراسانی‌، ص‌390؛ مظفر، ج‌ 3، ص‌ 32؛ واعظ‌ الحسینی‌، ج‌ 2، ص‌ 237ـ 238 . [139] – پیشین ، ص 593 و پیشین ، ص 143 . [140] – روحانی‌، ج‌ 3، ص‌420ـ421 . [141] – رجوع کنید به حرّعاملی‌، ج‌ 15، ص‌ 369 . [142] – برای‌ نمونه‌ رجوع کنید به حجتی‌ بروجردی‌، ج‌ 2، ص‌ 212ـ 213 . [143] – برای‌ نمونه‌ رجوع کنید به کلینی‌، ج‌ 1، ص‌ 164، ج‌ 5، ص‌ 427؛ طوسی‌، 1401، ج‌ 5، ص‌ 72ـ73 . [144] – برای‌ نمونه‌ رجوع کنید به امامی‌، ج‌ 4، ص 82ـ84؛ جعفری‌ لنگرودی‌، 1378 ش‌، ذیل‌ جهل‌ به‌ حکم‌؛ شامبیاتی‌، ج‌ 2، ص‌ 108 ـ 112؛ عوده‌، ج‌ 1، ص‌430ـ431؛ برای‌ شرایط‌ کاربرد این‌ قاعده‌ رجوع کنید به جعفری‌ لنگرودی‌،1376 ش‌، ص‌6ـ9 .