• بالگرد شناساییBELL 206 یا AGUSTA BELL 206معروفبهJET RENGER .
• بالگردUtility یا چند منظوره BELL 205معروف به UH1- H یا HUEY.
• بالگرد متوسطMIL – 171SH .
• بالگردBELL 212
• بالگرد BELL 214

با عرضه آموزش های هدفمند و متناسب با تخصص های مورد نیاز بر اساس الگوی طراحی شده در جهت ارتقای سطح یادگیری، دانش افزایی، مهارت و اعتماد به نفس کارکنان خلبان و فنی با هدف حفظ سرمایه های ملی )نیروی انسانی و وسایل پرنده) و انجام صحیح مأموریت های محوله گام بردارد . بسیار مهم است که مدیران برای نیل به اهداف سازمانی، از وضعیت سازمان خود مطلع شوند انجام این پژوهش می تواند گام مهمی در جهت افزایش علم و آگاهی پیرامون موضوع مورد نظر تلقی شود و نتایج حاصله می ­تواند در ارتقای سطح توانمندسازی در هواپیمایی ناجا و سازمانهای مرتبط با ناجا، برای نیل به اهداف مورد نظر سازمان مؤثر واقع شود. 2-3) ارزشیابی آموزشی از آنجایی که آموزش و اجرای دوره های آموزشی به تنهایی نمی توانند سازمان را در رسیدن به اهدافش کمک نمایند، لذا آموزشها باید با توجه به اصول و روش های علمی بنا گذاشته شوند تا نتیجه به دست آمده نیازهای موجود را برطرف سازد. در غیر این صورت آموزشها، بی فایده و حتی درمواردی باعث هدردادن سرمایه های سازمان نیز می شوند. حال این سؤال پیش می آید که چگونه می توان پی برد که نتایج به دست آمده از اجرای دوره های آموزشی در راستای تحقق اهداف مورد نظر بوده است؟ جواب این سؤال را بیشتر صاحب نظران به صراحت داده اند. “یک ارزشیابی جامع و کامل    می تواند ما را از اثربخش بودن نتایج آموزشها آگاه کند. ارزشیابی بازخوردی را ایجاد می‌کند که     می توان با توجه به آن فهمید آموزشهای داده شده در رسیدن به اهداف مورد نظر اثربخش بوده اند یا خیر” (عباسیان،1385،ص52). 2-3-1) مفهوم ارزشیابی آموزشی تایلر ارزشیابی را وسیله ای جهت تعیین میزان موفقیت برنامه در رسیدن به هدفهای آموزشی مطلوب مورد نظر می­داند. در این تعریف هدفهای آموزشی، به تغییرات مطلوبی اشاره دارد که در اثر اجرای برنامه آموزشی در رفتار فراگیران حاصل آیند. لذا فرایند ارزشیابی، از دیدگاه تایلر با توجه به هدفهای آموزشی تعیین شده در برنامه آموزشی، به دنبال تغییرات رفتاری فراگیران در عمل می­باشد. کرونباخ[9] ارزشیابی را جمع آوری و بکارگیری اطلاعات در جهت اتخاذ تصمیم برای یک برنامه آموزشی تعریف کرده است. کرونباخ نیز همانند تایلر به اطلاعات مربوط به عملکرد فراگیران توجه دارد و     می خواهد بداند که در اثر اجرای یک برنامه آموزشی در رفتار فراگیران آن برنامه چه تغییراتی به وجود آمده است؟ استافیل بیم و شینگ فیلد[10] (1986) ارزشیابی را عبارت از فرایند تعیین کردن،[11] بدست آوردن،[12] و فراهم ساختن[13]  اطلاعات توصیفی و قضاوتی در مورد ارزش و مطلوبیت هدف ها، طرح ها، اجرا و نتایج به منظور هدایت تصمیم ­گیری، خدمت به نیازهای پاسخگویی[14] و درک بیشتر از پدیده های مورد بررسی می داند(خورشیدی و ملک شاهی راد، 1382ص39-38). ابطحی (1379) به نقل از ادیورنه[15]، بهترین راه برای انجام یک ارزشیابی جامع و کامل را استفاده از یک راه و روش سیستمی می داند و بیان می نماید که بهترین راه برای ارزشیابی از یک برنامه آموزشی، اندازه گیری تغییراتی است که در رفتار، درجه مهارت و میزان کارایی شرکت کنندگان، پس از شرکت در دوره آموزشی در آنان به وجود آمده است و معتقد می باشد که اگر برنامه های آموزشی موفق شوند در مراحل مختلف آموزشی تغییرات لازم و اساسی را در شرکت کنندگان ایجاد نمایند و این امر از طریق ارزشیابی ثابت گردد، در این صورت می توان گفت که آن برنامه آموزشی، برنامه موفقی بوده است. در غیر اینصورت اگر آموزش دیدگان نتوانند تجربیات و آموخته های آموزشی خود را در محیط واقعی کار و فعالیت مورد استفاده قرار دهند، مسلماً عیب و نقص متوجه آن سیستم هایی است که چنین محیطی را ساخته و از آن پشتیبانی می کنند. به طور کلی دلایل ارزشیابی آموزش را می توان به شرح زیر جمع بندی کرد.

• “برای مشخص کردن قوت ها و ضعف های برنامه
• جهت ارزیابی اینکه آیا محتوا، سازمان و مدیریت برنامه آموزش در به کارگیری آموزش در شغل کمک می کند یا خیر
• جهت مشخص کردن فواید آموزشی برای فراگیران
• جهت ارزیابی میزان رضایت فراگیران از برنامه آموزش
• برای تعیین فواید و هزینه های مالی برنامه برای شرکت / سازمان