در بین معیارهای عملکرد حسابداری، بازده حقوق صاحبان سهام از پرطرفدارترین و پرکاربردترین معیارهای عملکرد حسابداری است. برخی محققان امکان تفکیک بازده حقوق صاحبان سهام به نسبت‌های سودآوری، گردش دارایی و اهرم مالی به واسطه تحلیل «دوپونت» را دلایل شهرت این معیار در بین تحلیلگران، مدیران مالی و سهامداران برشمرده‌اند. فرمول محاسبه بازده حقوق صاحبان سهام و نسبت‌های مستتر در آن به صورت زیر است(دی وت و دو توییت[18]): بازده حقوق صاحبان سهام: ROE سود خالص: NI فروش:Sales ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام:Equity بازده حقوق صاحبان سهام گویای این است که چه میزان بازدهی به وسیله سرمایه‌گذاران بابت وجوه سرمایه‌گذاری شده توسط آنان ایجاد شده است. استفاده از این معیار در بخش‌هایی که مدیران در تصمیم‌های مرتبط با تحصیل دارایی‌ها، خرید، جنبه‌های اعتباری، مدیریت وجوه نقد و سطح بدهی‌های جاری نفوذ زیاد دارند، مناسب است. بازده حقوق صاحبان سهام نشان‌دهنده‌ی هزینه واقعی استفاده از پول است. در مواردی که هزینه فرصت تصمیم گرفته شده با هزینه وجوه به کار گرفته شده برابر نباشد، مدیر تمایل پیدا می‌کند به گونه‌ای عمل کند که بیشترین منافع برای مالکان ایجاد شود و پروژه‌هایی را با هدف بیشینه ساختن معیار عملکرد انتخاب کند(کنگ و همکاران، 2002). 2-8-1-2- نسبت بازده دارایی‌ها نسبت بازده دارایی‌ها از دیگر معیارهای حسابداری است که میزان کارآیی مدیریت را در به کارگرفتن منابع موجود جهت تحصیل سود نشان می‌دهد و یکی از نسبت‌های سوداوری است که در تجزیه و تحلیل آن منبع سود نه به صورت مطلق؛ بلکه در ارتباط با منبع تحصیل آن مورد بررسی قرار می‌گیرد(رمضانی، 1387). نسبت بازده دارایی‌ها از طریق رابطه زیر محاسبه می‌شود و به واسطه تحلیل «دوپونت» امکان تجزیه آن به شکل زیر وجود دارد (جهانخانی و پارساییان، 1384): بازده دارایی‌ها: ROA سود هر سهم معیار عملکرد هر سهم شرکت در طول دوره ای از زمان است. رشد سود هر سهم به تبع افزایش سود، مقادیر سرمایه به کار گرفته شده مؤثر در افزایش سود را در نظر نمی‌گیرد. در برخی موارد افزایش در سود ممکن است ناشی از افزایش سرمایه‌گذاری‌های غیراقتصادی باشد، به گونه‌ای که بازده حاصل شده از این سرمایه‌گذاری‌ها تکافوی پوشش هزینه سرمایه را نداشته باشد(کنگ و همکاران، 2002). با این حال، مدل‌های حسابداری(سنتی) ارزیابی عملکرد دارای نارسایی‌های زیر است:

1. امکان تحریف و دستکاری سود از طریق انتخاب روش‌های مختلف،
2. رویه‌های عمومی پذیرفته شده حسابداری، عدم یکنواختی را در اندازه‌گیری سود در شرکت‌های مختلف مجاز می‌کند،
3. با تغییرات سطح قیمت‌ها سود اندازه‌گیری شده با واحد پول تاریخی، تغییر می‌کند،