سپس متقاضی بایستی در مصاحبه‌های انجام شده توسط نمایندگان شورای محل که با هدف ارزیابی پذیرش پیشنهاد شده به موجب معیارهای مالی، اجتماعی، تربیتی و خانوادگی صورت می‌گیرد، حضور پیدا کندویلی نو و همکاران (2007 ) ص 240 . پس از تکمیل تحقیقات، کمیته تأیید به متقاضی اعطا یا رد تأییدیه اطلاع داده می‌شود. در این تصمیم‌گیری تعداد فرزندان در صورت موجود بودن که متقاضی مجاز است به طور همزمان آنها را بپذیرد مشخص می‌شود و بیانیه‌ای ارائه می‌گردد که برخی ویژگی‌های فرزندانی را که قرار است پذیرفته شوند در آن اعلام می‌دارند مثل سن ویلی نو و همکاران (2007 ) ص 241. اگر از اعطای تأییدیه به متقاضی امتناع شود،او می‌تواند روند تصمیم‌گیری را نزد یک دادگاه اجرایی دنبال کند. این تأیید برای یک دوره پنج ساله مؤثر است و تا وقتی معتبر می‌باشد که در صورت نقل مکان متقاضی به محل دیگر در فرانسه، در برابر رئیس شورای محل نقل مکان ثبت گردد.[51]

4-4-2- رویه قضایی

متقاضی باید تقاضایش را برای فرزندخواندگی رسمی به سمع دادگاه محلی که در آن مقیم است برساند. چنین درخواستی می‌تواند به محض اینکه بچه‌ای که در معرض فرزندخواندگی در کنار متقاضی قرار می‌گیرد ارائه شود. به هر حال اگر این تقاضا در خصوص (فرزندخواندگی مطلق) باشد،دادگاه می تواند درخواست را فقط بعد از انقضای یک دوره 6 ماهه بررسی کند، که در آن فرزند به طور موقت در کنار متقاضی قرار داده می‌شود ویلی نو وهمکاران (2007) ص 247 . این تقاضا ممکن است مستقیماً به دادگاه و یک قاضی داده شود که دادگاه بایستی درخواست را بررسی کند. شرایط قانونی اعمال شونده برای متقاضی و فرزند پذیرفته شده تأیید شود. دادگاه اقدام به تحقیق کلی می‌کند و قدرت تحقیق را دارد تا ارزیابی کند که آیا این فرزندخواندگی با بالاترین درجه به نفع فرزند است یا خیر؟ مرکز خدمات اجتماعی کودکان نیز می‌تواند اطلاعات ارائه شده توسط متقاضی را در خلال رویه اجرایی با دادگاه مکاتبه کند. قاضی مداخله‌کننده نیز می‌تواند تحقیقاتی را که فکر می‌کند لازم است انجام دهد؛ و سرانجام دادگاه ممکن است درخواست فرزندخواندگی را بپذیرد یا از اعطای آن امتناع کند. دادگاه هم چنین ممکن است حکمی در خصوص « فرزندخواندگی عادی» بدهد اگر متقاضی درخواستی برای آن داده باشد این درخواست می‌تواند در عرض 15 روز از پذیرش فرزند توسط متقاضی، از سوی قاضی مداخله‌کننده یا شخص ثالثی که روند تصمیم‌گیری به او سپرده شده مورد بررسی قرار گیرد(همان).

4-4-3- رضایت لازم برای ارائه حکم فرزندخواندگی

هم پدر بیولوژیکی و هم مادر بیولوژیکی بایستی به فرزندخواندگی رضایت بدهند، تا وقتی که والد بودن آنها برقرار باشد. وقتی یکی از آنان فوت نماید و نتواند رضایتش را اعلام دارد یا حقوق و اختیار والدینی‌اش را از دست داده باشد، رضایت دیگری کافی است. وقتی فرزندخواندگی با احتساب صرفاً یک والد ایجاد شود آن والد بایستی رضایت برای فرزندخواندگی را بدهد. وقتی هر دو والد فوت شوند یا قادر به رضایت‌دادن نباشند یا حقوق مربوط به والدینی را از دست داده باشند، رضایت توسط شورای خانوادگی بعد از دریافت مشاوره شخصی که واقعاً از بچه مراقبت می‌کند داده می‌شود. برای بچه‌هایی که تحت قیمومت دولت قرار می‌گیرند و والدینشان به فرزندخواندگی رضایت ندادند، شورای خانوادگی (یعنی یک مقام عمومی متصدی سرپرستی) بایستی رضایت خود برای فرزندخواندگی را اعلام کند (قانون شماره 604-96 مصوب 5 جولای 1966). وقتی که فرزندخوانده بیش از 13 سال داشته باشد، بایستی شخصاً برای فرزندخواندگی رضایت دهد. رضایت نزد منشی اعظم دادگاه محلی داده می‌شود که در آن شخص مربوط مقیم است و در حضور یک محضردار یا نزد نماینده‌های دیپلماسی یا شورای فرانسه داده شود. به جز جایی که رابطه خونی یا پیوند در اثر ازدواج تا درجه ششم بین قبول‌کننده فرزند و فرزند‌خوانده وجود دارد، رضایت به فرزندخواندگی کودکان زیر 2 سال فقط زمانی معتبر است که کودک به بخش خدمات اجتماعی کودکان یا مرجع مجاز دیگری برای فرزندخواندگی تحویل داده شده باشد. دادگاه که حکم فرزندخواندگی را اعطا می‌کند چنانچه مشخص شود که رضایت به طور غیر توجیه‌کننده یا همراه با سوء نیت داده شده، رضایت والدین پذیرنده را در عرض 2 ماه لغو می‌کند(همان).

4-4-4- شرایط اطفالی که به فرزندخواندگی‌سپرده می‌شوند

چندین گروه طبقه‌بندی شده از کودکانی که به موجب قانون فرانسه صلاحیت فرزندخواندگی را دارا هستند عبارتند از: 1-) کودکانی که والدین آنها یا شورای خانوادگی آنها به طور معتبر رضایت خود برای فرزندخواندگی آنها را اعلام کردند. 2-) کودکان تحت قیمومت دولت (کودکان پیدا‌شده، کودکانی که به آنها بی توجهی شده و ایتام، کودکان رها شده) 3-) اطفالی که به موجب رأی دادگاه اطفال مطرود و سر راهی اعلام شده باشند. امکان پذیرش کودکان خارجی نیز وجود دارد. برای کودکان زیر 15 سال، فرزندخواندگی طبیعتاً زمانی طبیعی است که در آن کودک در خانه پذیرندگان مربوط برای حداقل 6 ماه زندگی کرده باشد. برای کودکان بیشتر از 15 سال، فرزندخواندگی مطلق در خلال صغیر بودن وی و در عرض دو سال پس از رشد سنی او مجاز است. اگر کودک قبل از رسیدن به سن 15 سالگی در خانه اشخاص زندگی کرده باشد که نیازهای قانونی برای فرزندخواندگی را برآورد نکرده باشند یا این کودک فرزندخواندگی عادی در موردش صدق کند، آنجا که بیشتر از 13 سال سن داشته باشد، او می‌بایست شخصاً رضایت خود در مورد فرزندخواندگی مطلق‌اش را اعلام نماید(همان). گروه اول« فرزندخواندگی با موافقت ابوین یا شورای خانوادگی» آنان وقتی به فرزندخواندگی پذیرفته می‌شوند که شورای خانواده یا ابوین آنها نسبت به این امر راضی باشند. اگر طفل مشروع یا غیر مشروع تصدیق شده به وسیله ابوین، موضوع فرزندخواندگی واقع شود، در این صورت رضایت پدر و مادر با هم لازم است. بر عکس هر گاه یکی از ابوین فوت شده و یا غائب و محجور گردد، رضایت دیگری کفایت می‌کند (ماده 348ق م). رضایت ابوین و توافق هر دو نفر وقتی که از هم طلاق گرفته و یا در حالت افتراق جسمانی باشند لازم است. موافقت و رضایت شواری خانواده در یکی از چهار حالت زیر لازم می‌آید: 1-) وقتی که پدر و مادر هر دو فوت شده باشند. 2-) وقتی که پدر و مادر هر دو محجور و فاقد اراده معتبر باشند. 3-) وقتی که پدر و مادر از ولایت قهری طفل محروم شده باشند. 4-) وقتی که نسب طفل ثابت و محقق نباشد. در این چهار مورد، شورای خانواده با اطلاع کسی که طفل تحت سرپرستی و مراقبت او است نسبت به فرزندخواندگی طفل موافقت و رضایت خود را اعلام می کند (ماده 348- بند