3-8-1-3. شاخص جایگاه استنادی برای دستیابی به شاخص جایگاه استنادی مقالات ایرانی، می‌بایست ساختار همه مجلات استنادکننده دقیقا از جایگاه‌هایی برخوردار باشند که در پژوهش حاضر مد نظر بوده و بتوان آنها را بطور دقیق ارزش‌گذاری و با یکدیگر مقایسه نمود. از این رو، ساختار مجلات استناد‌کننده به لحاظ جایگاه‌های آنها بررسی شد. نتایج نشان داد که از مجموع 176مجله استناد‌کننده به مقالات ایرانی که در صدک اول مجلات استناد کننده قرار داشتند، 148 مجله جایگاه‌های مورد نظر پژوهش حاضر که شامل بخش‌های مقدمه، مواد و روش آزمایش و بحث، نتایج و یافته‌ها است را  به تفکیک دارند و متن کامل آنها از پایگاه های مختلف و وب در دسترس محقق بوده است. لذا این گروه از مجلات مورد بررسی قرار گرفتند و 28 مجله ( برابر با 12درصد) از مجلات نیز جایگاه‌های مورد نظر این پژوهش را دارا نبودند، به همین دلیل این گروه از مجلات در بررسی پرسش مربوط به  شاخص جایگاه استنادی لحاظ نشدند. فهرست مجلات استناد کننده به مقالات ایرانی در پیوست (1) آمده است. 3-8-1-3-1. ارزش‌گذاری مقالات بر اساس شاخص جایگاه استنادی به این دلیل که در این پژوهش، مقالات حوزه شیمی مورد بررسی قرار گرفته است، در بیشتر مقالات، بخش  materials& method وجود نداشت و به جای آن بخش experimental  به بررسی روش تحقیق و مواد بکار رفته پرداخته است. لذا در این پژوهش مقالات بخش‌های‌materials& method‌ در بخش experimental ادغام شده و به نام بخش ” مواد و روش های آزمایش ” نام‌گذاری شده و ارزش‌گذاری گردیدند. نکته قابل ذکر دیگر این است که مارسیس (1998) ارزش‌گذاری جایگاه‌های مقالات استنادکننده در بخش‌هایResult  و Discussion را بصورت جداگانه آورده است. اما در بررسی ساختار مجلات استناد‌کننده پژوهش کنونی، آشکار شد که در بیشتر این مجلات، این دو بخش به هم آمیخته‌اند و ارزش‌گذاری جدا‌گانه آنها امکان پذیر نیست. بنابراین، در این تحقیق، استنادهای این دو بخش با هم یکی شده و به نام بخش “بحث ، نتایج و یافته ها ” نامگذاری شد. همچنین، در هنگام ارزش‌گذاری جایگاه‌های استناد دو رویکرد مورد بررسی قرار گرفت. رویکرد اول این است که به این دلیل که بخش‌های  result(30 درصد) وdiscussion (25 درصد)، ارزش‌های متفاوتی دارند می‌توانیم با جمع این دو ارزش به استنادهای قرار گرفته در بخش result&discussion ارزش جایگاهی (‌‌55 درصد) اختصاص دهیم، بدین ترتیب جایگاه استناد برای یک مقاله واحد فرضی، به 100 می‌رسد. با این حال این روش باعث ارزش‌دهی بیش از اندازه به این دو بخش، به ویژه در مورد مقالات تک استنادی می‌شود. بدین ترتیب که یک مقاله تک استنادی چنان چه در یک مجله که سبک تفکیک دو بخش بحث و یافته ها را دارا می‌باشد، مورد استناد قرار گیرد، تنها 25 درصد یا 30 درصد ارزش را دریافت می‌کند ( بسته به اینکه در بخش یافته ها یا بحث مورد استناد واقع شده باشد). حال آنکه این مقاله، در مجله‌ای که این دو بخش را به هم آمیخته‌اند، به ازای همین یک استناد می‌توانست ارزش 55 درصد را دریافت کند. به منظور کاهش تاثیر این خطا رویکرد دیگری مورد استفاده قرار گرفت.  به این صورت که میانگین ارزش این دو جایگاه برای استنادهای بخشResult &Discussion  محاسبه شد. در نتیجه، ارزش جایگاه‌های استناد به شکل زیر می‌باشد: بخش های مقدماتی، ارزش 15 درصد ، بخش موادو روش‌های آزمایش‌، ارزش 30 درصد ، بخش بحث، نتایج و یافته‌ها، ارزش 5/27 درصد . بدیهی است در این صورت، ارزش جایگاه استنادی یک مقاله متوسط ارزش 100 درصد نخواهد داشت بلکه به  5/72 درصد تقلیل خواهد یافت. رویکرد اول به جهت به‌کارگیری مقادیر دقیق مورد استفاده مارسیک ارجحیت دارد، در مقابل، رویکرد دوم به لحاظ نتایجی که به دست می‌دهد، دقیق‌تر است. 3-8-1-4. ضریب تاثیر مجلات استنادکننده برای تعیین ضریب تاثیر مجلات استنادکننده به مقالات ایران از گزارش استنادی مجلات 2010 میلادی  که از پایگاه‌های موسسه تامسون رویترز است استفاده گردید. 3-8-1-5. کنترل متغیر خوداستنادی در نتایج پژوهش از آنجا که خوداستنادی می‌تواند استنادها را بطور ساختگی افزایش دهد و با توجه به بالا بودن میزان خوداستنادی در نویسندگان و مقالات ایرانی (گلنزل،2004؛ قانع،2012؛ مهراد و گل تاجی،1389) شاخص‌های ارزش‌گذاری مقالات ایرانی قبل و بعد از حذف خود استنادی مورد تحلیل قرار خواهد گرفت تا نقش این عامل مداخله‌گر بر اعتبار استنادها کنترل گردد.